Alle inzendingen over dapperstraat

Dit heb ik bij mijzelve overdacht, Verregend, op een miezerige morgen, Domweg gelukkig, in de Dapperstraat. ----------------------------------------------------------- uit de bundel: 'Quiet though sad' (1947)…

De slimme surfers in de Dapperstraat Zijn goden in het diepst van hun gedachten Van wie geen jonge sla is te verwachten En als wetten tussen droom en plagiaat Volgroeien van klein bah tot grote boe Dan ben je aan je laatste byte-je toe…

Ik zie een pandemie de straten legen, angst en onmacht beheersen het land, het R-getal stijgt, krant na krant; ik kan er niet meer tegen. Er staan nauwelijks nog files op de wegen, die wandelen nu langs de waterkant; ik spreek slechts collega’s die, vierkant omrand, over het beeld van ‘zoom’ bewegen. Ik had deze eenzaamheid nooit verwacht…

schrijven om in leven te blijven als klakkeloos rondjes lopen om vervolgens te worden geconfronteerd met chronische hongerklop daar gehoor aan geven en dan je pen het werk laten doen was het maar zo simpel als domweg het geluk in de dapperstraat waarover de dichter J.C.…

Natuur, daar zit ik écht niet om verlegen, En ook de Dapperstraat boeit mij geen zier; Cultuur en kunst en hergebruikt papier, Daar heb ik van nature iets op tegen. Geef mij maar Monopoly met strategen: Langs Af naar Station West voor je plezier Gevangenis bezoeken als vertier, Of anders naar A. Kerkhof je bewegen.…

(vrij naar J.C. Bloem) Frituur is voor tevredenen of legen. En dan: wat is frituur nog in dit land? Een zak patat, te zout en niet krokant, Een frikandel die rimpels heeft gekregen. Wel krijgt de snelle hap van mij de zegen, (Slechts vijf minuten op de hoogste stand) Die zorgt voor glimlach en gewatertand, Door zogenaamde kenners doodgezwegen…

Ineens ben ik dan in de Dapperstraat, is poëzie een stoere verzetsdaad, wil ik Marsmans "Holland" uit mijn hoofd leren. Hoe groot de overgang in dit café, waarin Brusselmans schreeuwt dat hij wil beffen, het plat, platter, platst elkaar overtreffen in één grotesk dichterlijk ratsmodee.…

Zo werd de Dapperstraat een plek van hoge adel en duurt de Mei al meer dan honderd jaar. Zo wijs ik soms mijn kleine zoon des avonds op een fonkelend verschijnsel en roep: O Venus, felle star. Hij corrigeert mij wel, maar geeft het later toch misschien weer door.…

Bloem (Domweg gelukkig in de Dapperstraat) natuur is voor tevredenen of legen en dan: wat is natuur in deze stad een eilandje met bomen en wat gras gelegen in een grafelijke plas een toekan op een winderige pier een doek van Potter met een dooie stier een koningspinguïn in een schimmenrijk twee turkse tortels in de Schilderswijk…

Met ogen zo onpeilbaar diep en groot De klok tikt, tikt, slaat, tikt tot half-zes slaat Ik vrees mijn laatste knik om u te groeten: Domweg gelukkig, in de Dapperstraat…

De kaart voor elk gebied kleurt donkerrood Maar wat betekent dat voor mijn vakantie Want het wordt tijd dat ik een ander land zie De reisproblemen zijn straks levensgroot Dit heb ik in mijn tuinstoel overdacht Het valt best mee als je niet veel verwacht…

Perfectie is voor wie z'n feed bijhoudt, Of legen, ach, wie heeft daarvoor de tijd? Dat scrollen maakt de wereld leeg en koud, Een eindeloos gevecht, een dagelijkse strijd. Geef mij maar liever dit gejaagde nu, Een gevelwand die spiegelt in 't gezicht, De flarden lucht erboven: déjà vu, Gevangen in dat vlak van glas en licht. De stad vibreert…

in het miniatuurhuis slaapt een baby van ivoor in een zilveren wiegje in de keuken koken we met blinkend gepoetste zilveren pannetjes alles is veel voor wie niet verwacht…