Netgedichten

netgedicht (nr. 43.269):

Sentimenteel*

Soms ben ik best wel erg sentimenteel,
verlang ik plots naar de slapeloosheid
van Bloem, "De Moeder de vrouw", de Vuurtijd
verwoord door Nooteboom. Een klein smaldeel

sonnetten brengt mij in hogere sferen.
Ineens ben ik dan in de Dapperstraat,
is poëzie een stoere verzetsdaad,
wil ik Marsmans "Holland" uit mijn hoofd leren.

Hoe groot de overgang in dit café,
waarin Brusselmans schreeuwt dat hij wil beffen,
het plat, platter, platst elkaar overtreffen
in één grotesk dichterlijk ratsmodee.

Van hemel naar hel was ik glad vergeten:
hier zit ik temidden van slampoëten.