Netgedichten

netgedicht (nr. 85.174):

Domweg Gelukkig

Perfectie is voor wie z'n feed bijhoudt,
Of legen, ach, wie heeft daarvoor de tijd?
Dat scrollen maakt de wereld leeg en koud,
Een eindeloos gevecht, een dagelijkse strijd.

Geef mij maar liever dit gejaagde nu,
Een gevelwand die spiegelt in 't gezicht,
De flarden lucht erboven: déjà vu,
Gevangen in dat vlak van glas en licht.

De stad vibreert, een stroom van data traag
En snel verkeer dat langs de gevels glijdt.
Mijn oortjes dempen de constante plaag
Van meldingen die strijden om de tijd.

En toch, opeens, als alles mij verstikt,
Terwijl de regen op de keien slaat,
Word ik door iets onnozels aangetikt:
Domweg gelukkig hier in deze straat.