Alle inzendingen over de laatste sterren

' Het doven van gedachten om wat de hemel zei druppelt in jouw handen als jij de laatste sterren raapt voor mij…

ik heb je aan mijn vork geregen Neptunus is de naam en jij mijn faam grijs-groen was je kabbelend verlegen maar nu verstik ik je bij volle maan je koos de vrijheid langs de vlakke kusten bruiste je woede op de harde rots op jouw gedein konden de schepen rusten orkanen zweepten je tot woeste trots we vochten tot de laatste sterren doken…

sterren zag blinken die van de hoge notentrap daalden zodat een hevig slotapplaus uit de lucht kwam vallen…

sterren zag blinken die van de hoge notentrap afdaalden zodat een fervent slotapplaus uit de lucht viel het uitzitpubliek kreeg een speciale vermelding…

sterren zag blinken die van de hoge notentrap afdaalden zodat een fervent slotapplaus uit de lucht viel het uitzitpubliek kreeg een speciale vermelding…

zit ik, God, ik wacht en stel me open om te vernemen wat 'k voor u kan doen dat meer betekent dan me onderdopen in braafheid, zoet gekwezel en fatsoen Als u zo echt bent als de zonnestralen en zo concreet als 't groeien van een boom dan kent u vast de radiokanalen van 't mensenbrein en schijnt u in mijn droom Al bent u ver, voorbij de laatste…

Langzaam sleept de heilge nacht haar sluier, IJler, doorschijnend aan d' uiterste slippen, Weg van de aard', en de laatste sterre Dooft hare glans.…

Er staat aan de heldere hemel, een hele felle ster elke avond kijk ik, en met mij anderen evenwel ik denk dat bij mezelf, da's het lichtje van jou maar tegelijk denk ik: hoe kan dat nou? Want het hondje van de buren, wat ingeslapen is wordt door de buurtjes vreselijk gemist als ik 't mensje hoor, daar op 't balkon kijken we naar dezelfde ster…

zo vaak voor de laatste keer gekeken naar de maan voor de laatste keer gedachten aan jouw naam vergeten voor de laatste keer omhoog naar de sterren verder en niet meer omgekeken de laatste keer beleef ik beleef ik jou telkens weer…

waarin ik sta vol verwondering tot de laatste schemering, tot het laatste licht dooft en ik met stok omhoog wijzend, gebogen de sterren nog tel, gewoon omhoog kijkend de sterren dank, de maan ook en afscheid neem van dit totaal onvolprezen leven. -…

met de sterren in verband Het dorp aan de rand is stil Slechts een laatste peertje in een huis wat schijnen wil Samen loop je en je hoeft niets meer te zeggen De sterren wisten het verband te leggen…

Wanneer ik de armen van sterren had zwaaide ik die door de grote leegte. Wanneer ik benen van sterren had, stapte ik door de grote leegte. Laatst, in onze liefde, schreeuwde je als een zeehond, maar dan mooi. Dat was het begin van de leegte, torn in de tijd. Wanneer ik ogen van sterren had, zwierven die door de grote leegte.…

(Op het Weense wals ritme van 'My favorite things' refrein 2x van Julie Adrews): 'Tot alle sterren de danszaal verlichten' Dat inspireert mij vandaag tot dit dichten Op de muziek van een ritmische wals Klinkt dan het metrum van dit vers niet vals Een twee drie, een twee drie, zwevende voeten Draaiende rondtes en armen ontmoeten Linksom…

Lichtsporen doorklieven het donker, als heldere sterren. Nachtelijke gang, door dit vreemde land. Het spookt. Geen licht in het donker, zoekend onder de sterren. Nooit meer zonsopgang, wrang smaakt dit vreemde land. Bloed dood. Voor altijd donker, onderweg naar de sterren. De laatste gang, dwalend naar het bekende land.…

de laatste zon de hemel wolkt zich dicht winter mij bevries de warmte die ontdooide plak mijn adem in sterren op breekbaar glas vergeet maar niet wat was…

Vannacht werd ik wakker Na een nachtmerrie Ik stond op en keek uit het raam De Poolster lachte me toe Alsof ze me gerust wilde stellen De sterretjes fonkelen in de hemel Het voelde alsof er uren voorbijgingen Enkel ik en de sterren, niets anders De donkerblauwe hemel word rozerood en oranje De sterretjes twinkelen een laatste keer als groet…

Als je met elkaar kan lachen door elkaar maar even aan te kijken als zijn of haar hand je even aanraakt even die arm om je schouder die korte maar hartelijke kus die geur, zo bekend, zo aangenaam als je een half woord genoeg is om iemand echt te begrijpen dan heb je een ‘ hele’ relatie werken de zintuigen visa versa optimaal als je dan…

Sinds jaar en dag hoop ik op de laatste dag Één voor één vielen alle mensen om mij heen Te vaak heb ik moet huilen Te vaak heb ik mij alleen gevoeld Nu ben ik blij Eindelijk dit is mijn laatste dag…

De laatste knoop is doorgehakt. Een laatste blik, een laatste traan. De laatste deur hard dichtgeklapt. En zij is zwijgend heengegaan.…

Het laatste bericht uit Stavoren kan Aagje belist niet bekoren. Het laatste ontgaat 'r, want steeds wordt het later. Geen sterveling zal het ooit horen.…

Als je als laatste lacht is er niemand die met je meelachen kan…

Wazig zijn mijn ogen. Beangstigend zijn mijn dromen. Verwarrend zijn mijn woorden. Mijn geduld is op en ik kan niet meer vechten tegen het onweerlegbare Het rechte pad vinden in de wirwar van mijn denken. Kronkelend zonder de rechte lijn te vinden. Hete tranen uit blinde ogen. Gekromde rug door pijn, het prikt tot in mijn hart.…

Je hebt de laatste regendruppels gevoeld en ook het laatste avondlicht gezien toen werd het donker en stil en het vermoeden realiteit werd jouw bloem geknakt in de bloei van je leven Nu rouwen we om jou met tranen van verdriet Lieve Anne rust zacht want vergeten doen we je niet....…

Haar laatste gedachten, onuitgesproken in de stilte van de nacht. Dwalend doorheen de sterren. Meestromend met het water van de zee. Zich neerleggend op het zachte zand. Onuitgesproken woorden, verzegeld in een afscheidsbrief.…

laatst wandelde ik in twee dagen van A naar B. ik sliep in het bos en kon alleen maar luisteren en staren naar de sterren. er knabbelde iets, er rende iets voorbij. iets zoemde, iets tsjilpte, verder niets.…

de laatste zonnestralen duwen regenbogend donderwolken naar het oosten de maan stamelt haar weg naar het zwerk en weet zich omgeven door sterren morgen doet de zon, oplichtend, weer haar werk…

De laatste foto is nog niet gemaakt het slotwoord niet gevallen huivering van hoop wankelt in ongelijke strijd met het onvermijdelijke laat me je kussen in de warme wind van verre sterren dromen tot die tijd…

De laatste kus. Jouw hartstochtelijke blik. Het moment over mijn linker schouder. Zonder één woord. Alleen ons passioneel moment. Staat geportretteerd op een fotohouder. Mijn laatste knipoog. Alleen haar iris glinstert sterren. Licht ik mijn wuivende hand op. Het geluksmoment. Als een film in een map.…

De tennisnivellering is begonnen, Al tal van grote sterren zijn naar huis En kijken nu bij moeder voor de buis Naar die toernooien die zij zelf ooit wonnen. Of dat nou kwam door vormverlies of pech, Mijn laatste zekerheden vallen weg.…

Morgenster schittert. Ook de zon die komt dan op. En de dag begint.…