Alle inzendingen over de zucht van de koe

Mijn grote witte pluizenfee vloog over land van Lieverlee voorbij de paardenbloemenzee en zucht van bonte koe waar jij je paardenbloemenhaar liet waaien in de wolkenschaar die opstak en in handgebaar je meenam - je werd moe Je was niet ver van mij vandaan toen ik je zacht voorbij zag gaan met slechts één pluisje er nog aan ik lachte je…

Gij zucht uw koe-koe-roe-roe-roe Zo innig smachtend uit. Het galmt door 't hol en statig bos, Een echo bauwt het na. Ik luister, en ook in mijn hart Roept nog een echo na. Werd u uw gaaike ongetrouw? Of nam een roofdier 't weg? Zit gij op 't verlaten nest alleen? Is uw geluk nu weg? Zij geeft geen antwoord, hoe gij roept.…

De allerlaatste koeien liggen dromend op het land te malen van een zomer die geloomd niet wilde komen Ze rollebollen samen blote buiken op hun kant en wachten tot de wolkenvlokjes vallen op de bomen Dan staan ze nog eens op in natte zon die plots ontbrandt en voelen langs hun flanken hoe de witte nevels stromen Oktober is gevallen…

(1) winterwarme stal snuiven, gezoem van vliegen de volmaakte rust (2) eruit! staart omhoog schonkige lijven rennen lente in de bol (3) kauwen herkauwen loom in het zomerse gras ogen op dromen (4) striemende herfstbui dicht bijeen, kont naar de wind en de kop omlaag…

Niet opgewassen tegen de stormvloed, de tsunami, behalve dan die ene koe, die meer dan 100 km. meedreef met de stroom, alsof ie niet beter wist gewoon. Voorbij de rommel, de inboedels van velen, wist dit mooie dier goddank te overleven, werd gered waar velen verliezen moesten incasseren, wist dit dier te overleven!…

Ik ruik het gras Ik zie het blauw Voel de wind die me raakt en de lucht die op me drukt lange wimpers knipogen verleidelijk soms kun je niet anders dan zuchten geef maar toe aan de koe in jezelf…

Koe-koe koekoek Koek-koe koek-koe Koe-koe-koekoek Hi-hi-hi-hi-hi-hi Koe-koe koekoek Koek-koe koek-koe…

De bovenwereld is een palimpsest over -- de onderwereld.…

Er is een stilte, er klinkt een zucht. Ik verlang een kus, en leun naar haar toe. Maar ze geeft me een lik, Bella, mijn koe.…

Jij noemt het groen, Diepgroen zoals de Bladeren zijn wanneer Het hoogzomer is - Ik noem het lila, Paars als het gezicht Van iemand die sterven gaat - En toch hebben we het Over dezelfde kleur.…

mystificatie en verheldering samen ooglid in hand een licht conflict en over het witte blad gaat de witte mier de ware jacob met een zucht van vermoeidheid heet geen Jacques bal van energie met scrotale compressie voor jonge vrouwen de koe in de kerststal laat zich de eerste tijd gewillig lijden…

neem een plaatje van een koe of zo daaronder schrijf je dan 'koe' maar iemand anders zou schrijven 'vache' en zo nog tientallen woorden voor die ....…

Een koe vraagt om aandacht van de boer, de boerin die het er niet mee eens is en ‘boe’ roept omdat haar man haar een koe noemt omdat ze om aandacht vraagt, terwijl hij een koe roept als vrouw.…

zeg toch eens ‘Hai Koe’ tegen een koe en draag hem echte haikus voor…

Geen melk in huis, bromt eega, denk da'k morgen maar ff naar de winkel ga. Weet je wat zeg ik: 'k ga met je mee, gezellig toch eventjes met zijn twee? Gaat dat wel vraagt hij bezorgd, wetend dat ik herstellende ben. Tuurlijk gaat dat, we zijn zo terug nemen niet teveel, sjouwen is ook voor hem teveel. Eenmaal thuis, melk opgeborgen…

maar waar en hoe zei de stier tot de koe oh, gewoon zo en hier zei de koe tot de stier…

ik hoor een doffer almaar perzisch koeren: koe koe (waar waar)?…

Op de foto zie je dat deze daad Moeilijk en ingewikkeld gaat, Om een koe uit de modder te halen. Ook met oude koeien Moeten wij ons blijven bemoeien.…

Golven komen en gaan. Bladeren vallen van bomen. Wolken drijven met de wind. Zonder plan. Vanzelf. Spontaan. Leven eindigt en begint. Leven begrijpen is onbegonnen werk. Elk mens beseft dat. Onbewust. Alles wat adem heeft weet. Elk ongeboren kind.…

ogen dicht kleine vlekken dansend in het zwart zijn gezicht schroeit vreemde plekken in haar eenzaam hart adem in lange teugen ontsnappend in een zucht de waan, de zin verpakt als leugen vernevelt in de lucht…

Wolken verdwijnen Nemen gedachten mee Vliegen door stormen Ver over land en zee Gedachten vervliegen Verdwijnen in lucht Stormen nemen af En ik denk, zucht...…

Huiverend opkijkend Dicht bij de dood Snakkend naar een laatste woord Zachtjes stervend Verloren als mens Delvend naar een laatste wens Stokkend ademend Gevangen in een gedicht Raspend naar een laatste evenwicht Angstig zwijgend Vergeten in de tijd Vergruisd naar een laatste waarheid…

Zoals een pluizige prikharige rode franjesjaal die te strak zit rond je hals, Zoals de wilde waterbaan waarvan je gaat tollen totdat je niet meer weet wat hemel of aarde is, Zoals de lift die plots niet meer van grond wil, Zo voel ik me zonder jou...…

hoe kan ik je uitleggen zelfs met ogen van vertrouwen welke vorm ik geef aan mijn onvatbare wolken ik wil ze letter na letter neerleggen in een speelse lijn voor je tekenen zelfs de kleuren verzamelen waarin ze verbonden kunnen dansen ik schrijf en schrijf de vlinders op mijn huid streel wind in zomerzinnen dicht vergeten rozen dichter…

Tot de dood mijn leven overneemt en ik, ik zucht...!…

God mijn leven is als lucht het blaast snel voorbij zucht…

in de gouden glans van regendruppels weet het fluisteren van de wind elk verhaal van “leven”…

Vier maal zucht het jaar onder de vergankelijkheid in een tijdloos universum, schijnbaar zonder geschiedenis en ontwikkeling Rusteloos zoekend naar eigen identiteit in een labyrint van gedachten en gevoelens Weifelend tussen angst en verwikkeling blijft de hoop op onsterfelijkheid…

Ooit was men eens in Koeweit Een hele mooie koe kwijt Doch plots klonk er "boe" En vond men die koe In een veldje met malse boekweit…

De tijd is vloeibaar in het vliegtuig, we zweven -- steeds in het heden.…