Alle inzendingen over doorrookt

(onwenselijk papierverbruik) eenmaal met veel omhaal een gedrocht in woord verwekt en maagdelijk wit verbruid met doorrookte zinnensluiers is de maker ijdel in verwachting van wat kale uitgeversfeiten en bleef van veelbelovend wit niets dan leegte over gedrukt rijst snel de vraag hoe zo’n steriele pennenvrucht ooit volmaakt te…

toppunt van het burgermansfatsoen volg ik de Postbus 51 lessen, creëer met harde hand bij lege flessen apartheid tussen bruin en wit en groen Ook vul ik met een achteloos gemak de chemobox met lege batterijen en ledig ik na afloop van het vrijen condooms in de daarvoor bestemde bak Maar wie, o wie zal na mijn overlijden de ziel van het doorrookte…

een boog met zwarte pijlen schittert door mijn doorrookte ogen ik ben gevallen in de zwarte aarde en wacht op het naderende lot dat de verliezer zal ondergaan als slaaf verkocht of afgemaakt door de noordelijke barbaren mijn helm heeft mij verlaten mijn zwaard achtergebleven in mijn laatste gevecht het spookt door mijn hoofd een…

Begraven onder deze koorsteen: Hij was geboren t' Amsterdam, Zo zwart als een Westfaalse ham, Doorrookt gelijk zijn besjes schoorsteen. De rook was ook zijn element, Waardoor hij menig parkement Heeft om de damp aan stuk gekorven.…

O ja, ik hield van wijn, van zwaar doorrookte feesten, lucide kaders en oneindig gulle lakens. Zo leefde ik verlicht mijn tijd aan stukken. Nu lig ik op een zaal, mijn hart, die logge spier, verlaat me, laf als een gedicht laat het me staan en voor het eind van deze avond zakt de dood mijn longen in.…

Dus toch en ik wil het maar niet geloven dat doorrookte dichters sterfelijk zijn. Altijd dromend met het voortouw schurend over de rechterschouder, dromend van de zee in de verte, de Grote Moedergodin kwam en tikte je op je linkerschouder.…

bijeengegroept, verbonden door een verbijsterend eeuwige trouw, ondanks kille en kale takken, biedt hun glanzendzwart silhouet, een rustig en vertrouwd beeld, vol stille troost aan deze stad met hun eigen, puntig heldere tonen, vertellen ze elk oud verhaal, glimmend in glanzend zwarte veren, vanaf een nest op hoge schoorsteen gebouwd, doorrookt…

met schorre doorrookte stem zei ze haar prijs, die ze verlaagde toen ik schamper lachte ze schold me uit toen ik weer buiten stapte onbevredigd maar tevreden "het kan verkeren", zoals grootmoe zei.…