entropie

zij kwam binnengeschreden
een godin,
hautain
op torenhoge hakken,
in vuurrood avondkleed
met bijpassende accessoires:
hangers aan de oren
parels om de hals
en een peperduur merktasje
dat ze demonstratief op de toog plaatste

ze was verblindend blond en mooi en elegant
maar ongenaakbaar arrogant
installeerde ze zich aan de bar,
hoog op een barkruk,genesteld
de benen in netkousen vakkundig gekruist
ik zag de aanzet van jarretelles

steels keek ze om zich heen
of iedereen haar entree wel had opgemerkt

haar blik kruiste de mijne
even stond de wereld stil
dan keek ze smalend weg
een trekje van minachting
om de lippen
als had ze in iets vies getrapt

dolend door de hoerenbuurt
luttele jaren later
zag ik ze weer
gezeten op een hoge kruk
in 't vals licht van rode lampen
achter het raam.
van een peeskamertje

ze was een schaduw van zichzelf,
uitgezakte wallen onder de ogen,
grauwe huid,
de haren nog steeds blond maar dof
ze was in lingerie, pikant bedoeld,
maar pover ogend
alleen het vuurrood was gebleven

geprikkeld door nieuwsgierigheid
ging ik binnen
ik rook goedkoop parfum
en dranklucht om haar heen.
met schorre
doorrookte stem
zei ze haar prijs,
die ze verlaagde toen ik schamper lachte

ze schold me uit toen ik weer buiten stapte
onbevredigd
maar tevreden

"het kan verkeren", zoals grootmoe zei.

verloedering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 91