Alle inzendingen over verloedering

Paars 2 houdt uitverkoop van oude waarden En heeft daardoor ons leefklimaat verpest, Zo staat te lezen in een manifest Waarachter zich ook Freek de Jonge schaarde. En toch gaan in een cabaretvoorstelling Bij voorkeur oude waarden op de helling.…

eens was het de groeten aan je tante en ook weleens je zuster op een houtvlot nu moet men het doen met het onwelvoeglijke je weet zelluf Nederlands naardekloten.nl…

Waar wel bijna honderd mensen keken naar niets, wachtend op mijn sein waar diensten werden samengevoegd tot grootste gemene deler, met de nadruk op gemeen waar ambtenaren als vuile dieven nu hun kans schoon zagen, formulieren rondstrooiend met als aanhef: - in naam der koningin- onderwijl achtendertig euro eisend komop zeg, mij maak je…

zij kwam binnengeschreden een godin, hautain op torenhoge hakken, in vuurrood avondkleed met bijpassende accessoires: hangers aan de oren parels om de hals en een peperduur merktasje dat ze demonstratief op de toog plaatste ze was verblindend blond en mooi en elegant maar ongenaakbaar arrogant installeerde ze zich aan de bar,…

Toen hij weer opstond op de Jongste Dag Zag de verblufte hunebeddenbouwer Eerst nog lijkbleek, maar daarna stukken grauwer Omdat hij de beschaafde wereld zag Waar men tegen zíjn trots, zíjn hunebed Zomaar een ouwe fiets had neergezet.…

het gaat mij allemaal veel te snel, aanprijzingen flitsen van het scherm, knallen uit geluidsdragers ik moet dit, ik moet dat staatspostbus en stromannen van het kapitaal maken mij bang in verloederende taal, schitterend en schetterend willen ze mij als consument in deze teringherrie probeer ik met vertraagde beelden een andere dimensie…

wind spreekt wartaal wanneer bomen klappen laten vallen in de hoek waar hangletters lusteloos hun klaaglied stallen in het laatste boek aan de achterkant van ruggespraak waar het gelijk een rede houdt over waan in de zin die taal ontworteld en berooid achterlaat tot zelfs de houtduif niet meer tortelt…

wind spreekt wartaal wanneer bomen klappen laten vallen in de hoek waar hangletters lusteloos hun klaaglied stallen in het laatste boek aan de achterkant van ruggespraak waar het gelijk een rede houdt over waan in de zin die taal ontworteld en berooid achterlaat tot zelfs de houtduif niet meer tortelt…

Op wie zou onze aarde wachten om zich van haar pijn te ontdoen Bevrijdt zij zich al in gedachten, gewapend met menselijk fatsoen Op wie zou de wereld nu hopen om ’t pad naar boven in te slaan; De eindjes aan elkaar te knopen Wie kan met haar op weg gaan? Om wie zou onze aarde draaien om zelfs nog enkel te overleven Allen met elkaar naar…

als ik in de late ochtend aarzelend de ogen open baadt de kamer in het rauwe licht der werkelijkheid de zon verwarmt de lege plaats naast mij in bed op de vloer liggen een gebroken glas en lege flessen als ik verdwaasd uit bed kruip snij ik me aan de scherpe scherven van liefde die gespeld wordt in voltooid verleden…

Zoals jij walg ook ik van de man die jij van mij gemaakt hebt maar vind de moed niet afscheid te nemen van mezelf.…

ik kende pleinen en straten waar middenklassers hun welverdiende boterham aten nu zijn het donkere stegen waar klinkers blinken in regen van kil neonlicht de wijk wordt gesaneerd mensen dienen te verdwijnen om elders als normaal weer te verschijnen maar het sist en gist verloedering het spel werd al gespeeld toen de eerste kansloze…

door bruine waterlopen drijft plastiek met hopen alles komt terecht in zee blikken, bussen, flessen thee olie, smetten, allerhande vetten spannen synthetische netten vissen sterven onnatuurlijk zeeën voelen onaanvaardbaarheid maar mensen blijven instinctief herhalen stomme dingen positief ik blijf hopen en ga opzij de verloedering...…

de niet gegeven schop voor straf verhitte de roodwitte gemoederen je zag de trainersstaf verloederen en ook de spelersgroep stond paf daardoor liep de thuisclub uit naar 4-1 en Rotterdams gefluit ----------------------------------------------------------------- Opm.: Op zondag 31/10/2004 won AZ met 4-1 van Feyenoord nadat bij de stand 1-1…

de schedelinhoud naar de maan het gabberdom penoze de tekstballonnen uit de mond zijn leger, maar wel lekker rond want méér telt nu de pose verloedering van de moraal wordt door de kekke turbotaal zo goed als niet verborgen helaas,mentale RSI beperkt - de macht van Pi - de horizon van morgen ----------------------------- Epitaaf.…

met de tijd als aandacht teken ik rijen beslagen met mensenoren al duidend naar de zon die in mij ontbreekt hoe merken ze dan toch dat mijn eclips het verzwijgen tentoonstelt van niets dat in mij is verrezen of heeft de serre hun eigen bron verwarmt met een hitte van gestolen gedachten en wedijvert de lente met het spiraal van verloedering…

Ik lees steeds weer over de Rotzooi en de Verziekte geesten Ik lees over Geweld en Verloedering der maatschappij Over Mensen Over de misère Ze worden beesten al maken sommigen carrière Ik zwijg en lees de krant over de Grote Praal En al die protserige lieden Weelderig uitgedost maar geestelijk zo kaal En wars van eenvoud en gewone…

Ze kruipen weg in de beeldbuis Opdat we monddood blijven Van daar uit bestoken ze ons met moraal Als spelletjes en blote lijven Zelf leven ze in het donker Lichte spot als voeding Terend op elkaar om de illusie niet te verstoren Een gouden klapzoen als vergoeding Het aantal slachtoffers neemt gestaag toe Gelijk aan de verloedering Onkruid…

Verval, verloedering en tijd, dat is de dood. Gedenk te sterven! Aanschouw de gek die met zijn dode loden last, al staande op een muur verwoesting propageert en niets meer leert aan wie al brandend en doorstoken lichamelijk verteert en toch nog declameert: O death where is thy sting-a-ling-a-ling and where thy victory?…

Is het een wonder dat de kinderen verloederen is het een raadsel dat ze verharden? Mannen aan de macht en toch VROUWEN, ik zeg je bij deze, laat die man een kerel wezen, als hij alleen maar praten kan met zijn handen, treed naar voren en laat je zo niet behandelen.…

gestoeld Het kan verwijderen of schept een band Het schrijft zijn warmte diep in onze palm Is licht dat zich door mensenbloed verspreidt ‘t Kan wegzakken in de vergetelheid Liggen in een geheugenlade, kalm Herinnerd worden en verbroederen Indien het als een kunstwerk wordt beschouwd Is het oneindig mild en genereus Temidden van al het verloederen…

Het uitzicht lijkt verdwenen in de horizon Een sluier van mist omkleeft de aarde De kleuren zijn geruisloos verbleekt Niets lijkt meer van enige waarde De wereld schreeuwt voor hulp en huilt tranen om de verloedering Onverschilligheid beheerst de mens en vult de aarde met haat en discriminering Ooit lieten wij de wereld groeien In een lief…

Leeuwarden, Ljouwerd, prachtige stad goudrands gelegen, in rietkraag gehaakt behangen met kleedjes van kant gemaakt want voor suïcide was je gelukkig te plat En mochten er zich toch complexen verhogen toornen boven jouw schuingebekte Oldehoven dan pleurden de tegels uit de Donau van boven daar grauw `t vrij end krachtig af had gezogen…

De huizen houden zich op hoge krukken meer dood dan levend overeind. De warmte der laatste kamers klampt zich vast aan kliffen, de morsigheid van hun geheimenissen wordt de voorbijgangers ten hoon getoond. Hulp zoekend zwerft de vuilnis door de straten. ------------------------------------------ uit: 'Het geduld van de dingen', 1996…

Onbekommerd toont Amsterdam haar rotte gebit, haar aan aardgas stervende bomen, haar onrein water waarin de zon zich weerkaatst. Uit ontelbare vervuilde neusgaten blaast ze kwaadsappige dampen over haar daken vol televisie-antennes en duiven, waarboven de hemel licht wordt en weer donker, sterren balanceren een paar minuten op de spits van…

gewoongeraakt aan het schofferen van mensen zijn wij gepantserd gebruiken we meer dan woorden als wapens tot verweer kromgegroeid van steevast tegen de wind inlopen zien wij de aarde snel dichterbij komen ik noem het de zwaartekracht van het leven van alle dag waar wij het nog levende bewijs van zijn…

Om de twee weken, regelmatig, niet elke zondag, maar bijna, loopt hij, incognito in de late avond, langsheen de steeg, de laatste meidenbar voorbij, tot aan de brakke grond waar oudere hoeren kettingrokend draaien met hun kont en lonken naar de zondaars. Hij weet welke hij wil en volgt haar zonder woorden In de schaduw van de schutting telt…

Ja zelfs Homerus liet wel steekjes vallen Ook mij werden wat missers niet bespaard Ik heb het nog niet eerder aangekaart Maar nu ga ik bazuinen laten schallen Houd op met ieders leesplezier vergallen Taal moet met spoed sacraal worden verklaard Ja zelfs Homerus liet wel steekjes vallen Ook mij werden wat missers niet bespaard Poëten, gij literatuurvazallen…

Ze zijn ongrijpbaar maar verloederen zijn geest zodanig, dat hij steeds met grote vreze vreest, dat Knoken Hein hem elke dag kan komen halen. Een doffe borstscheut verontrust hem nog het meest. Het lijkt een teken dat zijn hart eerdaags zal falen of dat de kanker in zijn longen zit te malen; je dagen zo te moeten slijten is geen feest.…

beweging belandt het bruine monster via een magistrale Cruijffiaanse omhaal in het doel...de Kuip ontploft...en dan, in miljoenen huiskamers en kroegen, is het legioen als één man...in extase __________________________________ KONING VOETBAL Het bruine monster dreigt teloor te gaan Maar Koning Voetbal's legioen van eer Trekt tegen die verloedering…