Hartenkreten

hartenkreet (nr. 39.307):

HET HEILIGE LICHT

Op wie zou onze aarde wachten
om zich van haar pijn te ontdoen
Bevrijdt zij zich al in gedachten,
gewapend met menselijk fatsoen

Op wie zou de wereld nu hopen
om ’t pad naar boven in te slaan;
De eindjes aan elkaar te knopen
Wie kan met haar op weg gaan?

Om wie zou onze aarde draaien
om zelfs nog enkel te overleven
Allen met elkaar naar de haaien;
tot ‘t doek valt duurt maar even

Om wat zou ‘t nu allemaal gaan
om ons eigen egoïsme wellicht?
Door aan de mens bloot te staan
stierf op de aarde ’t heilige licht