Alle inzendingen over droevenis

'd Hoop, dat ‘t nieuwe jaar vrediger zou verlopen, is door ‘d oude vijandschap de bodem ingeboord, en velen zullen ‘t met de dood bekopen, zo is de vrede na veertig jaar nog verstoord. En zie, moeders met een droeve blik in ‘d ogen, verdrietig, de wanhoop nabij, en wereldleiders in hun pogen, brengen die de vrede dichterbij? Alom is droefenis…

minister Schouten wordt wakker u gedraagt zich gelijk een aanstellerige stakker coronavrije nertsen zijn nu echt niet vrij alstublieft luister naar mij dagelijks zoeken deze stumpers in hun kooien de uitgang doodsbang voor u een complete afgang ChristenUnie medewerkenden steunen martelaren bidden iedere ochtend…

De Boedha in de schoot geworpen op een frêle lotusbloem De nagedachtenis ontworpen, verdrijft de vader’s droevenis Verlaat ik andermans patronen, gevormd tot mijn ontsteltenis We vragen elke dag de Goden te zorgen voor vergiffenis In eenzaamheid ben ik ontworsteld aan tergende verbintenis Dit leidt tot een verfijnde geest ontdaan van…

Mist hangt over zee sluiert mijn gezicht verbergt alweer de droevenis warme adem in koude lucht maakt alleen meer mist mijn gedachten aan jou brengen plots weer zonneschijn licht glinstert over water gedachten klaren op dofheid verdwijnt uit ogen wangen blozen frisse lucht…

je handen dwingen niet maar koesteren de klei waarin je vloeiend lijnen zet die leven baren ze waren er al in gevoel maar scheppend gaf jij ze hun kracht en doel modelleerde zacht je evenbeeld langs romp en been heb je haar wanhoop weggestreeld je vormt en stilt het ogenblik schikt het lange haar in een blauwe strik van droevenis…

een nis gevangen Verlangen eenzaam naar wat tonen Waar nu de rust en stilte wonen De stilte sluipt zacht langs de ramen Waar dag en nacht de rust beamen De oude blijheid van weleer Kruipt in de nis bij hartezeer De stilte sluipt zacht langs de muren Hoelang nog zal zijn dolen duren Hij fluistert thans in iedere nis Van stilte, leed en droevenis…

Ik houd van ogen door weemoed gewijd Ik houd van ogen die hebben geschreid Die hunkerend uitzien van groot gemis Of starlings staren van droevenis. Ik houd van ogen die prachtig spontaan Van grote smart naar geluk willen gaan Die moe van gemijmer in avond’lijk land Weer blikkeren uit ruiten waar zonlicht in brandt.…

Kerkgeschiedenis, kunstgeschiedenis Droevenis en duisternis. Levensgeschiedenis. De stad van de liefde. De stad met meerdere gezichten Mensen met een enorme vaderlandsliefde. Al die lampjes die de stad belichten. Parijs laat je bedichten.…

Zijn handen klimmen langs onzichtbare muren hij draait een slot om wat er niet is hij laat zijn handen voor zich spreken zijn gezicht gehuld in droevenis. Maar achter dat witte masker zit een mens van vlees en bloed die is gevlucht in zijn verdriet en tranen heeft in overvloed.…

gedichten zomaar verdwenen waar is nog een plek die veilig, niet lek die altijd goed en eerlijk Zelfs 't Universum lijkt het leuk een mop met ons te willen spelen zie ons met zovelen erin trappen uit droevenis ga ik maar naar mijn tuin ruim daar wat puin van blad de aarde eerlijk buk mijn lijf dat stijf van eigen verzonnen verhaal waarvan…

En in heur midden heft zich Een enkele narcis, die kwijnt op zijn stengelke Van droevenis. De leliën smachten van minne, Voor die geluwe narcis; Zij geuren haar zoetste geuren, Zo zwoel...zo fris.…

waarop we verblijven Over de bloemetjes en bijtjes om ons heen Maar dan ook echt over de bloemetjes en de bijtjes naar het scheen Ze vertelden niets over jou en mij Ookal wist ik niet eens wie je bent Over hoe je harten breken zal En dat ik je liever nooit had gekend Dat ik zo blij zou zijn Zo dolgelukkig blij Totdat ik diep in droevenis…

Er waren feesten en gezangen Begrafenissen, droevenis En daartussen ambivalent verlangen Aan wat er was en niet meer is Er waren zomers met z’n allen Er waren winters, alleen en kaal Je zag vaak in oktober bladeren vallen Een lentedag met zonnestraal Ik zucht zonder vals sentiment Grijp de herinnering in de kraag Om dat, wat we ooit hebben…