Alle inzendingen over droogte/

op kreupele takken suist venijnige wind over hoge populieren terwijl het akkerland zucht van zon en van droogte want het water blijft hangen in een fel heldere lucht... het beekje stond stil...en gras werd er steeds dunner!…

Met een laaiende dorst Volg ik je De voetafdrukken in het drasland Laat ze verdampen en ik ben verdwaald Er groeit een korst in de keel De dood, een laffe reus hijgt in de kraag En ik boots hem na en kies jou als doelwit. Mijn raspende tong wil het vet van jouw dij Als je wil noem ik het anders Room of marmer of warmer dan ooit We vegen…

Nederland verdroogt, staat in de krant de zon schijnt te lang en het regent maar niet. Nederland verzoop toen de regen met bakken neerviel de dijken braken door en iedereen was nat en in paniek. Nederland vergrijst want de jeugd van toen is middelbaar, dus worden banen niet meer ingevuld. Nederland verhard, niet alleen op mentaal gebied,…

nu koude voeten geen thuis meer vinden onder tafel, zonder zon verkast de warmte zich tot in de borders van mijn tuin tussen wederik en Zeeuwse knoopjes knoopt de dag zich op in regenloze vruchten schaars gekleed door lege zuchten sterft magnolia in mei ik schenk water tussen tenen waar nog hoopvol groeien heerst; het helpt de vlinders…

Uit alle lagen van de bevolking haalde jij dorst ik heb er over gelezen in tijdschriften de tijd niet waard boeken die niemand anders wilde lezen je draaide je om keerde terug onder zon en zakte langzaam in grond om in diepte te dwalen ik kon je niet tegenhouden hield mezelf niet in bedwang bekende ook dorstig te zijn en hongerig…

gouden dictator regenwolken roeit hij uit een volk dorst naar hoop…

die je mond samenplakt oppermachtig over je wereld heen zakt je zwetend rood en ingekakt aan je lot overlaat met nergens koelte nergens schaduw in de straat zonder hittebestrijding er is geen bevrijding kleuren zijn dor en vaal alles dood, droogt uit totaal in mijn droom in de warme nacht fluistert een stem zacht: trek je terug in die…

de boer, hij kijkt nog eens omhoog en slaakt daarna een diepe zucht vandaag is er geen wolkje aan de lucht het blijft ook deze dag weer droog toen heeft hij in de grond geboord want als het niet van boven komt dan halen we het maar uit de grond... en de boer, hij tobde voort…

We moeten echt wat minder water tappen Het is al maanden heet in Nederland Rivieren vallen droog en aan de kant Liggen de bootjes in het zand te happen Ik draag mijn steentje bij op mijn manier Vanaf vandaag geen water meer maar bier…

Ze omvat mijn woning. Ze omvat Ze omvat de schelp waar ik uit was gebroken Ze omvat, maar ze weet niet Ze weet niet van mijn vrijheid en hoe die gewonnen was Ze had vast. Ze had vast anders gehandeld Maar moeders zeggen: als hadden komt is hebben te laat Ik was eens. Beloofde iets. Maar stremde in iets dat blind was Ooit zal ik weer, zeggen ze…

Er ligt een diep verlangen in het landschap te wachten op de komst van nieuwe regen na een lange periode van droogte en zonneschijn niet alle planten en dieren is het gelukt te overleven dorst, en nog eens dorst, zo dorstig zijn de bomen in dit eenzame land zonder helderheid van dromen wanneer zal de eerste nieuwe regen komen en zal het genoeg…

de gouden aarde scheurde open een anker haakte stil in de grond schakelde verbinding met de boot die in droogte nergens drijfveer vond vanaf de steiger over dorre vlakten zag ik netten vissen in de lucht het zwart gespannen sluierspel als laatste weduwen op de vlucht uit het niets bracht een jonge visser gevonden kisten proviand aan boord…

Daar waar alles eindigt in troosteloos geheel waar zengend zonlicht leven doet sterven wachten zij gelaten opeen en eenzaam Verkrampt strekkend verdroogde benen niets verdragen moet gevoel is niet meer dood waard selectief wachtend op verteer Daar eindelijk verlossing verschroeide benen dragen elke schrede gegeven straf resten…

terwijl de rivier haar diepste punt nog altijd niet bereikt heeft duurt de droogte voort en voort sporadische druppels verdampen reeds boven het oppervlak alleen regen - dagenlang - kan enig soelaas bieden voor het brandend zout en het verloren zoet…

donkerrood is de dag waar het zand scherper is dan glas waar kale stammen fel afsteken aan de horizon verzonken in het eeuwige licht gedwongen te buigen voor de nacht nog kaler dan dorre aarde is de wens om een teken van leven slechts schaduwen halen het water waar dromen sterven voor ze de ochtend zien…

Droogte ingehaald dankzij de winterregens herleeft de natuur…

In de vensterbank tuitte ze heel uitdagend er heerste droogte…

Na lange droogte geurt het naar aarde haring en verse baby…

de zee droogt nooit op er vloeien genoeg tranen om aan te vullen…

Lijkt het weer van slag zie het als compensatie voor alle droogte…

De bulderzee schuimt, ik rust, de zon droogt mij af -- met zijn zachtste hand.…

Wacht am Rhein droogt z'n zwarte hemden na het scholven…

Het droogt wel op, maar soms blijven er vlekken achter.…

Bladeren zo droog in de zomer op het gras. Het lijkt zo wel herfst.…

Roepende in de woestijn: Droogte is kilte Koud is de nacht In stilte wacht de ochtend.…

Natuur smacht ernaar het is te lang geleden droogte slaat weer toe…

het pad is bezaaid met platgetreden wormen van de populier de zon komt op en droogt het bloedig schouwspel…

vissen in het water, brood met wijn ontbijtkoek als na droogte een hint van schoonheid overblijft is al het andere schijn…

het park kijkt geharkt naar het vale water verdwenen liters plezier voor de verdorde stedenmens de tijd heeft niet stilgestaan hier loopt de stad mondiaal vooruit op wat eenieder te wachten staat dorst en dorst en ook wel dood de bodem van de vijver staart groen in opperste vijandigheid naar de verdwaalde toerist - voor water moet je…

Pluvius, oh Pluvius voed toch ons gewas daal zachtkens neder in druppels van glas wij dansen en zingen slaan de trom en mediteren tooien ons met turkooizen veren Pluvius, oh Pluvius bescherm ons gewas daal zachtkens neder in druppels van glas wij dansten en zongen sloegen de trom en mediteerden tooiden ons met turkooizen veren…