Alle inzendingen over eigen wereld

hij bouwt zijn eigen wereld met lego en wat play mobiel praat honderd uit geeft alles wat zijn handen maken een ziel knutselt met dimensies speelt met vorm kleur en zwaartekracht lacht als wat hij in gedachten had ook lukt zich laat zien als vliegmachine niets ontgaat hem in zijn grensverleggend spel fundamenten legt hij zelf…

ieder hun eigen wereld…

je wilt het toch niet wagen een In Memoriam een dichter deelt royaal met taal geschreven zijn eigen wereld uit wordt dan gelukkig opgenomen in de eeuwigheid…

De dagen waren donker En de uren waren lang Want in mijn eigen wereld Was ik altijd bang De dagen zijn nu lichter En de uren gaan te snel Want in mijn nieuwe wereld Is het leven weer een spel…

een misstreven om met kwast en verf het volmaakte van realiteit vast te leggen hoe hard ze het ook probeerde er was enkel haar eigen wereld die op het doek verscheen…

wereld te scheppen…

Hier zitten we in onze eigen wereld, waarin we verwonderd ons-zelf veroordelen Denken aan wie we zijn en waar we aan moeten voldoen Het is niet snel goed genoeg Wat is goed? Wat is genoeg? Indrukken. De betekenis geven, aan iets wat we zelf niet begrijpen. Teveel. Het zoeken naar de rust van acceptatie.…

mijn liefde in de armen van een vreemde teder en zacht niet in elke gedachte wreed en hard zo alleen in mijn eigen wereld niemand wie is deze vreemde waar ik op heb gewacht…

Ik creëer mijn eigen wereld Het is een spel dat ik vaak speel Ga dan al mijn grenzen over Durf dan alles, bijna te veel Moet soms eventjes ontsnappen Uit mijn dagelijks bestaan overstijg mijn eigen kunnen Daarna kan ik weer verder gaan…

Warmte Dichtbij Contact Zie mij hier Een aanraking Is ontmoeten Twee werelden Een toenadering Om te vergeten Ieder is alleen In de eigen wereld Niemand spreekt Jouw taal Toehoorders genoeg Maar wie begrijpt Luistert echt Zou het bestaan? Hartsfrequentie Stemmen wij Op elkaar af Denken wij Te weten Wie de ander is (hoop ik)…

zoals een schilder in kleurige beelden woont met licht en donker zijn eigen wereld schept zo voel ik me thuis in kleine, sobere zinnen dompel mijn pen in weemoed en verwondering…

De nacht vertelt je wie je bent dan valt het masker af daar ben je een ander die niemand kent Je bent letterlijk en figuurlijk uitgekleed In de nacht, in je eigen wereld met al je dromen, je lief en je leed…

Tijdens een wandeling kom je haar tegen "de mens" de een kijkt somber de ander blij en verzonken in eigen wereld meestal gehaast of starend op een scherm zoekend naar het leven dat voorbij raast…

Het is vervelend inzicht te verkrijgen in iets ongrijpbaars wat je moeilijk aaneen kunt rijgen Als een 'sputterende' kaars welke je toch branden wilt laten tevens een eigen weg wilt gunnen zodat er tijd ontstaat om te praten zonder te weten dit aan te kunnen je leeft compleet in je eigen wereld; op aarde met voldoende dingen omhanden toch…

Ze dichten hun eigen wereld, of lijden stil verdriet.…

wijze van muziek lied en speelse zaken die eindelijk hun eigen wereld maken…

Met een ragfijne sluier van tule opgegroeid in vertrouwen met de smaak van geschiedenis lijken ze het landschap te tillen naar een eigen wereld. Zegen de groene blaadjes die het leven verrijken met de magische geur van karakter en een filosofisch vloeibaar goud.…

En dan ff niks, dan Jij, je eigen boek, je eigen gedachten, je eigen wereld En je eigen regie En dan kom je uit je droom Je opent je ogen, doet het boek dicht En zie Als je echt wil, dan kan het worden zoals het in je gedachten speelde Jij hebt de regie, jij bepaalt je eigen beelden,…

zij is een dame haar in juiste coupe perfect gekleed van top tot teen lichtvoetig schrijdt zij door de dagen heen zo denkt men want uiterlijk is schijn haar lijf vooral gekleed verwijst naar een maatje meer naar een nog niet vervlogen jeugd plooibaar kwetsbaar in haar eigen wereld…

terwijl mijn hand glijdt uit de jouwe aanschouw ik roerloosheid dolend in jouw eigen wereld had je onkwetsbaar geleken bijna vanzelfsprekend was je altijd daar omringd door genegenheid slaat leegte een immens gat dat met wilskracht en liefde nauwelijks te stelpen valt…

Woorden stromen als een waterval door m'n brein Woorden van liefde woorden soms van venijn Woorden die groeven branden diep in m'n hart waarin ik altijd terug kan glijden Zo schep ik m'n eigen wereld van geluk, pijn en lijden…

verliefd als ze zijn levend in eigen wereld omringd door het groen hij lacht tevreden zij kwekt en kwaakt gezellig liefelijk naast hem hij vertelt grapjes maar is dan weer serieus -zij houdt zo van hem- vorstelijk en blij draaien zij knus en constant om hun eigen as volmaakt gelukkig is hun natuurlijke staat stilstaande…

ik heb wat zon gepakt uit de grote voorraad dag kleur zacht de dingen om me heen met schaduw als contrast soms sombert zwart de balans die ik voor ogen had dan koester ik met warmte een wat lichtarme kant schep zo mijn eigen wereld in het zijn haar delen voelt paradijselijk fijn…

uitgelaten spring ik verliefd doof voor je antwoord al reeds gegeven ik wil het niet horen en zal het niet horen niemand raakt me niemand doet me pijn leef in mijn eigen wereld eigen creatie anderen dansen mee met me een hand op mijn schouder roerloos bekijk ik jouw aangezicht alles en iedereen is weg zonder woorden was de boodschap…

Elke dichter zijn eigen taal Zijn eigen klanken Zijn eigen persoonlijkheid Iedere dichter zijn eigen wereld Zijn eigen kosmos Een gedicht is een korte wandeling het schrijven een waarachtige handeling om te komen tot een kern der dingen en tot de essentie van het leven door te dringen het creeren van een eigen melodie in beeldspraak of pure…

Als we zelfkennis hebben doen we werk wat ons ligt dan wonen we in onze ziel Zijn we geheel ons zelf Als we mens en ding die levensvreugd brengen om ons heen verzamelen Maken we 'n eigen wereld Geheel ons zelf in zelf ontworpen wereld zijn we 'n gelukkig mens Bestaat de hemel toch nog…

als een bom sloeg hij in emoties spreek voor zich lopen zonder een woord te kunnen spreken dwalen in je eigen wereld waar in alles nu anders blijkt te zijn dan je dacht even hart en diep zuchtend en de rook blijkt verdwijnen gedurende in de tijd blijkt allemaal niet zo slecht als de rook verdwenen is…

ik wil helemaal opnieuw beginnen een eigen wereld van de grond af opbouwen mijn krachten vrijmaken mijn zicht veranderen de ruimte anders ervaren weerstand ontmoeten ik ben Sisyphus de man die een steen tegen de heuvel op blijft duwen ik ben een werkwoord alles wat ik doe is absurd maar ik vind er geluk in…

Daar ga je weer lang kijk ik je na terug naar je eigen huis je eigen wereld je eigen familie je eigen verdriet...... Even was je ze vergeten was je er voor mij zocht me op in mijn huis ontmoette me in mijn wereld luisterde naar mij begrijp je me. Al kan ik niet altijd vlekkeloos vertellen zonder te stotteren....…

Leef in mijn eigen wereld waar ik de stilte omarm zoek daar naar de grenzen. Maak mijn eigen keuze goed of fout zeg me niet hoe ik het zou moeten doen. Laat me in mijn waarde dit is mijn strijd zo alleen kan ik de angst overwinnen. Gevoelens gaan tonen het leven weer omarmen de onzekerheid achter me laten.…