Alle inzendingen over en gladheid

als gras zich opheft na jouw barrevoetse tred en gladheid strandt in lieflijkheid vang ik jou dodijnend op…

De gladheid is weer bestreden, voor iedereen een vrije baan, RDW heeft weer bewezen, dat het zijn mannetje staan kan. Sneeuw is gesmolten, ijzel verdwenen, schoon is de weg, weer vrij, voor de benen. Genoeg zout is er gebruikt, om veilig thuis te komen, vermits je het lef had, om de straat op te gaan!…

ik sluit mijn ogen glij met mijn hand over mijn gezicht voel de vormen voel de gladheid voel de oneffenheden ruwheid soms wou ik dat ik naar binnen kon gleiden tastbaar voelen wat ik voel gewoon voelen lukt niet meer ruwheid het voelen en het weghalen opnieuw beginnen glad van buiten glad van binnen…

het stel schoenen staat klaar voor het boenen een veter achteloos los denkt toevallig andersom de kamer vol met specerij speelt het kale kader voor een drama zonder weerga als de veter start met domineren treft hem de gladheid bij languit de zwoele omhelzing korstig bruin gevlekte getuige als een eiland in de ruimte die nog geurt naar…

Eens was de gladheid van je wangen als een rimpelloze branding, waarin mijn onverzadigbare liefde ritmies kon rijpen. Eens sliepen nog jouw borsten wachtend op een teder gebaar, dat jouw tepels zou wakker schudden. Eens kwam steeds dichterbij steeds verser aan de raking, die mij doet versmelten in jouw eeuwigheid.…

nu zijn we de sneeuw met alle ontberingen vertragingen, gladheid en kou een beetje zat nu verlangen we naar de lente mooie lente kom maar gauw...…

De kou zit in mijn botten de kachel staat nu hoog Het sneeuwen lijkt niet te stoppen maar is een lust voor het oog Buiten slentert een man zijn kraag hoog opgetrokken Wiebelend door de gladheid een schim tussen de vlokken Stralende lampjes langs de ramen kerstbomen weer in de verkoop Het jaar loopt bijna ten einde van lief en leed vol…

De kou zit in mijn botten de kachel staat nu hoog Het sneeuwen lijkt niet te stoppen maar is een lust voor het oog Buiten slentert een man zijn kraag hoog opgetrokken Wiebelend door de gladheid een schim tussen de vlokken Stralende lampjes langs de ramen kerstbomen weer in de verkoop Het jaar loopt bijna ten einde van lief en leed vol…

zacht kleuren de jaren die ik In je ogen zie de diepte van je lach een huid vol seizoenen waar zomer nog bloeit en oogst naar volrijp groeit geen spoor van winterse stramheid van leden door kou en gladheid van heden je straalt een vrolijk sportieve ambiance die nog tot in de late uurtjes kan dansen klaar voor een echte winter…

zij zomerde met wilde bloemen in een paradijselijke wei waar vrijheid kleur en vormen bloeiden werd ieder hemels blij ook zij wist van de volle oogsten de rijkdom zo dichtbij later nog het land met kale stronken als verlate herfstpartij in helder schemeren deden vorst en gladheid al even van zich spreken het…

door al die waxing en het scheren op gebieden en in leefsferen waar vaak sprake van geritsel is met overheidszorg en bemoeienis raakt men steeds meer uitgeteld het Natuurhistorisch Museum had het dierbare platje aangemeld als vrijwel uitgestorven vanwege steeds toenemende gladheid in schaamtevolle streken voor op de rode lijst der bedreigde…

het licht van een beangstigende flakkerende zon wordt weerkaatst door de toplaag van grote woestijnen die door reusachtige windsnelheden losgelaten heeft van de eigen domeinen wat niet kon hechten is verloren gegaan in de kleine luwteplekken die iedere zwaarte zelf heeft geselecteerd naast de monumentale gladheden van de hemels…

Zoonlief begrijpt mijn gil nog net op tijd want het is mijn andere been, wat door de gladheid wegglijdt. Hij komt zijn moeder te hulp gelukkig maar, anders had ik mooi gelegen daar!…

het was een dag waarop bloemen sneeuw bloeiden mist de aarde verschroeide met zijn intense waterkou jij onzichtbaar in ver fris stappend de verborgen gladheid trotserend om lachend je werk te doen met een warm gevoel voor jouw mensen die met ogen vol eigen wensen plezierig bezig wilden zijn je ogen deelden uit lieten handen wapperen…

Ik heb getracht de zin van het bestaan te zien en ook die van de mijne Maar ik zag veelal donkere wolken, striemende regens, hagel, sneeuwstormen, ijzel en gladheid met heel veel vallen en weer opstaan En dan de wind, die winderige wind zowel uit oost, west, noord en zuid snoeihard lang m´n hoofd razen Maar ook soms een spatje zon voorafgaand…

Slangachtige adem van De Wind slaat de gladheid van het raam. bijtend in het glas koppig en secuur, net zo ijverig als Doodsarm.…

Ik zoek de lente (2) De ballen liggen weer in etalages te glanzen zie mij bol gespiegeld in vele kleuren hoor me de inwendige kou betreuren voel de afkeer voor het gebrek aan nuancen kerstliedjes klinken door de volle straten gejaagd lijkt men de gladheid niet te merken de drukte verschijnt opnieuw in de kerken en ik glijd mezelf naar mijn…

Hoorde ik dat jij ernstig ziek bent Hoorde ik dat het allemaal waardeloos gaat Ging door de gladheid mijn kind op d’r gezicht En barst ik van de kou Vandaag had ik niet eerder wakker moeten worden Dan tijdens de avondspits of zo Om vervolgens mezelf weer te verstoppen in mijn dekbed En morgen met frisse moed der wanhoop Weer op te staan.…

Zijn gladheid laat zich wel belonen, schemerlingen houden hem in stand, misdaad vult zo makkelijk een hand: bloedgeld laat hem als een koning wonen.…

Der gladheid egels vol van angst. Je moet onthouden Hoe stiekem een nijlpaard stond Te huilen aan de Vlaamse Kaai. Zijn hoedje was hem afgewaaid. Zijn bek lag heel lang op de grond. Van suiker hield hij zeker niet. Ik dacht niet dat hij me verstond. Je moet onthouden Dat iemands oude ogen breken Als oud glazuur.…

De weersverwachting; storm, met winterse buien en kans op gladheid... Kruip nog maar even weer in je warme nestje lieve lente brengende lijster, je mocht eens een rochelhoestje oplopen.....…

’t Heerlijk avondje is gekomen staat warempel voor de deur en ondanks gladheid zal ie komen in huis hangt de welbekende geur Van chocolademelk ’t heerlijk avondje is gekomen is in aantocht net als de Sint Pieten in zijn kielzog slepend met cadeautjes voor elk kind ’t heerlijk avondje is gekomen marsepein en speculaas de kinderen geen…

De tijd kruipt koppig stapvoets huiswaarts in de Randstad Gladheid eet thans tijd van lieden die nu zelf kunnen glijden Lijdend met hun kapitale slecht trager zich om sneeuw verblijden Op bevroren wegen is door het tij het ijs op paden niet te vermijden.…

van ontregeling en nood En als je op de rem trapt kan je wagen bij het schroot De kinderen in Groningen zijn opgewekt en blij De scholen zijn gesloten daarom hebben ze nu vrij We zien ze lekker schaatsen op tv in het journaal In zo'n geval gaat Hilversum volledig Provinciaal Verslaggevers staan kleumend op een viaduct of brug En door de gladheid…

Ik las dat veel gewonden zijn gevallen. Hun eigen schuld, ze wisten dat het glad was, hier heerst een zee-klimaat, volgens de atlas. Waarom dan tóch naar buiten met z’n allen ? Voor een gewonde valt daar niets te winnen. Als je gewond bent, blijf dan veilig binnen !…

Brokkenpilote korte afstandsvalster glibberend glijdend strompelend langs's herenwegen blauwe billen gekneusde ribben een giechel bij een dubieuze val heeft iemand iets gezien snel overeind krabbelen laat het vannacht heet water regenen lieve heer doe mij een lol ik haat sneeuw en droom niet van een witte kerst…

Snel haalt men ‘code geel’ weer uit de kast Een vlokje sneeuw, wat onderkoelde regen Het komt van boven maar het is geen zegen Een laagje ijzel, Leiden is in last Op Drakensteyn schaart men zich rond de haard Code oranje! Beatrix verjaart…

Voetje voor voetje Stoep is ijsbaan geworden Sokken om schoenen…

Zelfs Moeder Natuur Weet niet meer: is het vriezen Of is het dooien Na een lentekerst En een krokus nieuw begin Treedt de winter in Gedwongen ijspret Geen trein of bus maar schaatsen Op stoepen en straat Dan smelt het water Zonneschijn, warme regen Winter slechts even Twee maanden te vroeg Strijden winter en lente Roert de maand…

Nog verholen in de uitgewaaierde schemering van het stroomgebied waar de woorden vloeien komen luchtbelletjes aan de oppervlakte, zoals schuim op een droge mond kan groeien. Al knetterend en flitsend laat de hemel een lichtspektakel boeien, tekenend de magie van dat ene woord dat stilte verbrak met aardedonkere stem en licht accent. Waardoor…