De Wind
Slangachtige adem van De Wind
slaat de gladheid van het raam.
bijtend in het glas koppig en secuur,
net zo ijverig als Doodsarm.
Getekend door allerlei handen
met de klank van gloeiende kreten –
vliegt hij binnen door de spleten
en verleidt mijn oog,
Leidt mij daarheen waar de golven
de hemelse dampen zoenen,
De Maan fronst zuur haar voorhoofd,
en in het water fonkelt iets,
De Oceaan hijgt.
Kolkend is de lawaaiige chaos
Harmonie pyramide gespleten
en Het Donker regeert.
maar wat fluistert de wind in mijn oor?
dat de kakofoniemacht straks eindigt…
maar hoe? en wanneer?
Geplaatst in de categorie: heelal