Alle inzendingen over eventjes gedacht

Hoop op alles blijven hopen op wat dan ook eenzame gedachten altijd ergens op blijven wachten op iets meer dan helemaal niets...…

eventjes, heel even maar, kruisen onze blikken en, begrijpen we elkaar.…

Ik had je even, toch ook weer niet, want dat korte leven, wat jij beleefde, was niet genoeg om iedereen te kunnen zeggen, hoe je heette, want hoe kon ik in vredesnaam uitleggen, dat ik je had, voor even, maar ook eigenlijk weer niet, want de gedachte alleen, is alles wat je me achterliet. Dag liefste…

De krant stelt zeker weer geen donder voor. Hebben ze die poema al gevangen? En is Armstrong weer met geel omhangen? Natuurlijk ook vertraging op het spoor. Het nieuws is niet zo moeilijk te voorspellen. Ik hoef daarvoor niet eens naar huis te bellen.…

negen maand een deel van mij harten samen in één lied kan jou horen door gevoel in mijn schoot groeit verlangen als een engeltje geborgen ben jij eventjes van mij tot de wereld mag aanschouwen wat in schoonheid wordt geboren blijf nog even in dit hart voel de liefde om jou heen want weldra komt de dag om jou met anderen te delen…

Zachtjes stroomt het over, Je komt eventjes bij mij. We dansen samen naar hoger, De douchekop... Ik kan er maar niet bij.…

- voor Maja - ik ga eventjes werken zegt ze tegen de kinderen eventjes moeten jullie me niet storen en de precieze beelden die ze maakt zijn de schrijnende en levenslange bronsgeworden veelheid van gevoel van iemand die als ze het niet langer uithoudt eventjes in de auto voor de deur alleen moet zitten zijn. -----------------------…

ik had het idee dat je me niet zag al die anderen die je wel de aandacht gaf waarom niet aan mij? voor een keer was ik dan blij! ik had gevoelens die ik aan jou wou geven maar je was te druk bezig met je eigen leven ik wou je het zeggen al die tijd maar door die chickies werd je weer verleid ik ben ze zat al jaren zitten die gevoelens in mijn…

grauwe gebouwen gehouwen uit steen bemande vrouwen geflankeerd door geen 1 de nacht belooft me iedere keer weer stranden en palmen en ik prostitueer het licht, onheilspellend nadert te snel de seconden aftellend weer terug in mijn vel de mieren ontwaken en rekken zich uit het doet me fel braken hun verstommend geluid bedrijvig…

Ik schrijf je een brief zo af en toe niet meer zoals vroeger fanatiek droeg ik er gedichten in op alleen voor jou verschrikkelijk sentimenteel maar vooral erg veel dat viel jou allemaal ten deel of jij daar nou op zat te wachten dat deed er voor mij niet toe ik zat daar met kille nachten om mijn schouders heen ik voelde mij alleen…

eventjes liet ik je achter ik zocht de zon op aan de rode zee mij wenkte het land van de lagunes maar wees gerust in gedachten nam ik je met mijn schaduw mee…

Laat mij maar eventjes alleen en laat mij mijn gang maar gaan ik doe echt geen gekke dingen hoor maar laat me eventjes begaan. Ik wil je even niet kunnen horen of zien maar alleen zijn met m'n eigen gedachten en als je na een tijdje terugkomt zal ik gewoon hier zitten wachten.…

Ze horen en ze zien mij als ik winkel Ze registreren alles van mijn smartphone Vanzelf zijn ze bekend met al mijn zwartloon Ik word bespied door elke boerenkinkel We hoeven nog maar eventjes te wachten Of googlebrillen lezen mijn gedachten…

“Ik wil je nog eventjes vasthouden, even alleen zijn, met zijn twee”. “Heel eventjes dan”, zeg je zachtjes, “maar we moeten voorzichtig zijn, een kleine omweg maken, dan voelt het zekerder en fijn”.…

je zei dat weet ik niet je zei dat geloof ik niet je zei wist ik het maar je zei het zal wel waarom beantwoord je alles met onnozelheid tussen weten en zijn ligt een wereld, die als een waas in je ogen weerspiegeld ligt weet je dan niet dat de dingen voorbij gaan zoals de weerkaatsing van een persoon op de omgeving laat je gaan het is maar…

Oninteressant In een hoekje geschoven Vergeten voor even Soms mag ik te voorschijn Mag ik even klaar staan Ervoor zorgen dat de verveling verbannen wordt Toch zou het eens fijn zijn Als er eventjes zomaar gedacht werd aan mij…

zo nu en dan moet je weer terug naar de bron eventjes rust in het licht van de zon eventjes weg van de chaos de druk eventjes ruiken aan het geluk zo nu en dan eventjes weg met elkaar even eruit met de wind in je haar even genieten eventjes vrij terug naar de bron hand in hand zij aan zij…

woorden vol magie de lucht met schittertjes echo's luisteren niet stilte flitst in tover neem ogen mee steel gedachten open maar lach is een ontlading waard hemel wordt voor eventjes geaard…

zinnen zijn me weer ontschoten er is iets uit mijn brein ontsproten dat ik eventjes niet vat tussenregels witten kleuren vragen laten meningen vervagen en de tekst vlakt af ik schreef een speelbal voor de wind een gedachte nog die niemand vindt…

zinnen zijn me weer ontschoten er is iets uit mijn brein ontsproten dat ik eventjes niet vat tussenregels witten kleuren vragen laten meningen vervagen en de tekst vlakt af ik schreef een speelbal voor de wind een gedachte nog die niemand vindt…

woorden vol magie de lucht met schittertjes de echo's luisteren niet stilte spitst in tover neemt ogen mee steelt gedachten vraagt open maar de lach is een ontlading waard de hemel wordt voor eventjes met warmte geaard…

Tot voor kort leek het alsof de wereld ons dorp was. Mensen werden wereldburger. Verlieten hun woningen om te gaan wandelen in Peru en Maleisië. Bezit was niet langer belangrijk. Beleving was het nieuwe bezit. Veel meemaken. Overal bij zijn. Alles gezien hebben. Plotseling bemoeilijkt het coronavirus dat perspectief. Sportwedstrijden…

ik had nog zoveel aan je moeten vertellen tegen het niets fluister ik nu heel zacht ik hou je stevig vast in mijn gedachten jij die altijd zoveel geluk mee bracht nu ben je nooit meer eventjes bij mij mis ik je elke dat om me heen maar ik weet ik moet het accepteren in mijn hart.... daar ben ik niet alleen....…

Daar lig ik dan te slapen, Zo rustig en zo fijn, Eventjes nergens aan denken, Een soort van buiten bewust zijn, Dan zie ik u verschijnen, Wat een heerlijk gevoel, Even lekker kletsen, En een hele stevige kroel, Rustig ontwaak ik, Met u in gedachten, Weet niet meer hoe of wat, Wel: dit was weer een van die speciale nachten..!…

De schijn, het perfecte meisje van toen, keerde eventjes terug. Maar ineens, mijn gedachten zo helder, ogen staren naar mijn arm. Zelfs mijn fantasie liet mij in de steek.…

Terwijl ik gapend schrijf ligt op de milieuhoop het tapijt waarop wij rollebolden ’s nachts thuiskomend van de hazejacht toen ik het uit de kamer smeet werd het eventjes bloedheet en nu met pils achter de kiezen lijkt de kamer te bevriezen nooit gedacht dit te missen zo verdwijn jij in het ongewisse.…

De hond is een kutdweil de kat is een loopse teef de papegaai moet dringend tegen de bek de kinderen jengelen de dartele kermis in mijn binnenoor als wespen die mijn kop in boren wespen zijn mierenneukers en mieren zijn kloothommels ik ben een tochthond gereed aan de deur bij het minste excuus aangeschoten door het schurften er moet dringend…

Heel eventjes met je vingers knippen wanneer het traan je uit de ogen glijdt Of korte tijd knijpen in je onderlip en weg zijn je verdriet en je eenzaamheid Heel eventjes over je wangen wrijven wanneer de tranen weg zijn geschreid Of eventjes ver van je huis verblijven en weg zijn smart en neerslachtigheid Heel eventjes met je handen gebaren…

Eventjes in je ogen kijken om er het lief in te zoeken Ik zie danslichtjes prijken in je oogjes, tot de hoeken Eventjes in je ogen kijken om daar jou aan te treffen Ik mag zo je hart bereiken om mijn geluk te beseffen Eventjes in je ogen kijken om met lichtjes te zweven Jij, met niets te vergelijken zult met mij ’t lief beleven Eventjes…

Was ik dankbaar en blij met mijn kinderen? Zeker en vast. Voelde me soms benauwd en overweldigd? Vast en zeker. Doch, nu de meest intensieve jaren voorbij zijn, dat iedereen zijn broek kan aantrekken, begrijp ik steeds beter mijn eigen moeder. Zij was gewoon graag moeder. Wat krijg je allemaal niet vanzelf, door de jaren? Naast de liefde…