Alle inzendingen over gareel

Wellicht valt hem een warm onthaal ten deel, Mits hij wel keurig zweeft in het gareel.…

toen hij op de drempel stond zag hij hoe zij vergeefs haar weerbarstige krullen in het gareel probeerde te krijgen bewogen bleef hij staan…

ik geloof in een rivier die stroomt van zee naar de bergen ik vraag van poëzie niet meer dan die rivier in kaart te brengen ik wil geen water uit de rotsen slaan maar ik wil water naar de rotsen dragen droge zwarte rots wordt blauwe waterrots maar de kranten willen het anders willen droog en zwart van koppen staan werpen dammen op en dwingen…

Normaal gesproken Kan ik hier ontluiken De twijfel bespringt mij Eendagskuiken ontloken Verschoten verschiet Men wil mij niet Ik loop in geen enkel gareel En twijfel aan uw voordeel.…

jij hebt wel trekjes van de hoge ochtendwind die in de vroege morgen al wat witte strepen vindt ze dubbelsporig vouwt want atmosferisch is het op die hoogte erg koud ze blijven zo langer in het gareel maar kleuren met zonsopgang rood mee…

om in het gareel te blijven niet uit elkaar te vallen gaat taal de strijd met leegte aan tijd staat stil in de schaduw tot het wachten voorbij is terwijl mijn hart langzaam ontdooit in volle winter blijf ik waakzaam tot stilstand stopt een traag bewegen wordt…

onnavolgbaar tastbare gebeurtenissen omgezet in herinneringen, elk heeft een lade in mijn hersenen ontsnapten dwalen soms door het labyrint verwarrende chaotische jacht om het gareel weer te kunnen beheersen voorzichtige gang door gangen laden worden gesloten de aanzwellende wachtrij is onoverzienbaar…

Doezelend in de avondzon De kruinen warm beschenen Reikend naar de hemelboog Reikend.....hemelhoog Bruin oranje Zonder franje Ritselend groen en geel Statig.....in gareel Zachtjes wuivend Zachtjes wiegend Luierend in de zwoele lucht Zalig niksend....zucht.…

Probeer mijn gedachten In het gareel te houden, Maar een kruiwagen vol Met levendige kikkers Is makkelijker te controleren Dan mijn gedachten die Onverhoeds alle kanten opspringen, Zo wendbaar zijn ze, zo licht, Moeilijk te houden op het juiste spoor, Zonder er ook maar enige grip op te krijgen Gaan ze er met mijzelf vandoor…

De nieuwe pacemaker is zeer gewild Een echte boezemvriend - nu zonder draden - Vindt vlot zijn weg naar ‘t hart langs nieuwe paden En in ‘t gareel slaat dat nooit meer op tilt 'Is dat niet wat voor jou' vroeg ik m’n vrouw Geprikkeld zei ze 'wat hartstikke flauw'…

Vandaag wandel ik in gedachten terug naar het oude huis bij de rivier waar mijn man en ik lang woonden hoe was het daar toen mijn man nog leefde en de kleinkinderen kwamen logeren om in de boomgaard te spelen de oude dag die valt mij zwaar vaak leef ik in gedachten daar niet langer hier de oude foto's in de kast laat ik via het beeldscherm…

Appelbloesem van het rivierenland dromen van een lente aan het water een frêle vlinder in een kinderhand met in het hart een wens voor later ach waarom lees ik nooit iets in de krant in de eenzaamheid waaruit ik groei over de bloesem van ons kikkerland herinneringen staan opnieuw in bloei.…

Oude vruchten zijn gedroogd dromen bloesem aan de boom nu mijn leeftijd wordt gedoogd komt het weer zoals het was in mijn jongste oude droom op het vergeelde boomgaardgras.…

In de boomgaard van rivierenland met de Beurre Hardy en de Beurre Lebrun drinken we berkensapwijn en avondthee tezamen met een heel dun koekje de rivier daalt langzaam naar de zee aan jou ontsnapt een duurzaam vloekje in de boomgaard van het oeverland met de Veurnse Reinet en de Winterramboer drinken we avondthee en berkensapwijn het geluk…

Dwalende gedachten door de oude perenwijn op een dag zo mooi als vroeger zal het ooit weer kunnen zijn in de boomgaard met die dromen en het uitzicht over de rivier maar mijn gedachten snoeien bomen slechts de fruitschaal is nog hier met oude foto's van jouw glimlach zie ik terug mijn vergeten dag in de luwte van oude perenbomen…

Zomer aan de bommelrivier met de dwaalgeit op het grasland appels, peren, geur van gier een salade in een picknickmand insecten zoemen boven water rijmend, dansend, licht in vlucht lunch bij de oever van een prater een ballerina in de zwoele lucht.…

Het was mijn kleinzoon die zei oma schrijf eens een gedicht en zie wat hij heeft aangericht ik begon meteen te schrijven om als oma bij de tijd te blijven ik schreef een gedicht: Oude dag twee weken later verscheen er een lach mijn beschreven Oude dag op nummer een mijn zorgen even ergens anders heen de dichter is een mens zei hij mijn…

De oude avond kan niet wachten om mij het licht van de dag te ontnemen ik leef hier in den vreemde zonder liefde van ontheemden mijn ziel heeft een grijze huid mijn verstand beeft in eenzame stilte oudheid heeft in mij een kan gevonden ik kan niet leven, ik kan niet rusten zonder het bemoedigende vooruitzicht naar hemelse hereniging met…

De maan kruipt naar de late avond ik denk weer terug aan de oude boomgaard en het vrijen met mijn overleden man toen de liefde als lente zo pril was mijn oude avond kruipt naar de maan alsof mijn man mij weer kan zien met appelwangen en perenbloesem in mijn hart dat nimmer blind was voor zijn liefde en genegenheid mijn lichaam kruipt naar…

In de ochtend van de bedaagde dag zie ik mijn oude moeder in mijn grijsheid ze heeft een glimlach met een waas van de dood op het kastje naast een vaas met gladiolen we zien dat we elkaar in de ogen kijken maar de gevoelens uit het verleden overtreffen de werkelijkheid van het heden alsof het stof van onze wonden herleeft in de hereniging…

De talmende rivier heeft vriendschap gesloten met onze familie op de oever hier in het bommelland honingvlinders fladderen vlijtig boven het boomgaard gras wolken werpen schaduw op de wuivende kruinen van de ooftbomen we eten uit eenvoudige handen want het is zomer in de boomgaard en bijen zoemen rond blije kinderen die buiten spelen…

Zeilschepen uit de gloriejaren van de scheepvaart varen stapvoets langs toeschouwers op de kade van het oude Mokum met een maritiem verleden mensen zoeken verpozing bij deze beelden uit een oude tijd, een weerspiegeling in het heden terwijl mijn kleinzoon om een ijsje vraagt overpeins ik de moderne tijd met zijn machinerie en ik bedenk…

Je bent meestal zo erg aanwezig in mijn verbeelding van de avond laat wanneer ik de muizen hoor trippelen op de trap op weg naar de oude zolder dan blader ik in ons fotoboek hoe we samen liefde waren terwijl de muizen zich tegoed doen aan de kaas die er ligt zonder val ik ben nu sterk aan het vermageren om in ons samenzijn te blijven…

In de boomgaard van het oeverland waar de rivier stroomt naar de zee bij nacht als dromen zijn verdwenen pluk ik een appel voor de dorst en niemand onder het magere maanlicht kan mij iets vertellen over de dood van mijn moeder, mijn vader, mijn zoon.…

Ik pieker over de zin van het leven ik heb mijn levensadem verloren in het piekeren over de dood de tuin is mij lief met alle liederlijke planten lieftallige madeliefjes en honingdauw in de zomer waar de libellen van proeven mijn man is te jong gestorven en liet mij achter als weduwe maar ik voel me geen spin door mijn gerimpelde onderkin…

In winterkou spiegelt de vijver niet als in de zomer met alle mooie dromen tijdens mijn ouderdom en mijn verdriet is er een gladde ijslaag op gekomen en onder dat ijs, in de vijver heel diep ligt de as van de man waar ik mee sliep veel eenvoudiger dan het leven spiegelen kan denk ik terug aan momenten met mijn man in winterkou ligt zijn…

Bijen zoemen rond de appelbloesem met haar gemengde gevoelens in het licht in een relatie met de voorjaarszon en bij de rivier, aan de oevers van de Waal begin ik met jou, vandaag, een fruitig verhaal want echte vruchten liegen niet niet in geluk en niet in verdriet.…

Bedankt bloeiende bloesembomen voor de fleurige beeltenis aan het voorjaar gegeven bij de rivier die ik ook wil bedanken voor de krachtige waterstroom die meandert naar de zee van verlangen en vlinders die niet rusten voor culinaire buiken ik ben ze hartelijk dankbaar voor hun lustig gefladder de wijnboeren uit het Zuiden…

Wat ik weet over zeilschepen is dat ze varen naar de hemelpoort door de wind en door regen zeilen bol op hoop van zegen naar een ver verantwoord oord waar de doden mogen slapen ze mogen altijd blijven slapen omdat schepen weer gaan varen wind in waarheid zal ontwaken edelmoedig eeuwig blaken.…

Och waarachtig bijna tachtig nog altijd prachtig want ik schrijf door de velden met mijn helden wilde paarden volop in galop grijze haren ogen die staren oude botten lekker ravotten met mijn kleinzoon een fijn persoon om mee te stoeien en inkt te knoeien blijf maar schrijven dan zal je blijven kon dat maar waar zijn maar het…