Alle inzendingen over gedachten lopen op z

ik zie de oude Takma lopen leunend op z'n stok de lasten van een stil verleden doen z'n schouders buigen ik zie m'n oude vader lopen langs verlaten straten het gewicht van eenzaamheid als ballast op z'n rug en dan zie ik mezelf als oude man voorbijgaan is dit een toekomstbeeld van een ver verleden vanaf z'n nieuwe kinderfiets…

hij bracht, strekking niet begrepen onvermogen verder te kijken dan tot op de bodem van het vat, wordt z´n dagelijkse loop gewogen, dicht z´n dicht waarvoor nog geen streken zijn bedacht en sluit de ogen.…

" Maar waterstof, de schobbejak, was daar niet van gediend, pakte 't mobieltje uit z'n zak, en belde een wapenvriend. "Die slome zuurstof," sprak hij koen, "die pakken wij getwee, en mocht hij echt vervelend doen, dan delen we'm in twee!…

Wij lopen lopen alleen op eigen benen Lopen wij op onze handen? dan zien we... de wereld op z'n kop als dat niet al dagelijks gebeurt als we op eigen benen lopen.…

leeg in het hoofd was ik vandaag mijn gedachten gaan traag ik heb kilometers gelopen en nu heb ik besloten om dat vaker te doen dit is een visioen dat eindigt op blauwe pleinen waarbij de zon gaat schijnen in het onvermoeibaar hoofd ben ik nog steeds verdoofd maar nu ben ik beter op weg en heeft mijn leven veel inleg…

Pianist wil hij worden je ziet 't aan z'n loop Je hoort 't aan het aanraken van witte en zwarte toetsen De vleugel verbergt z'n iele gestalte de kruk nog te hoog voetjes nog net niet ....op aarde.…

soms lopen gedachten los als kippen gele poten trippelen driftig in de ren gevederde vleugels weinig verplaatsing een en al gekakel geen touw aan vast te knopen gelukkig valt er af en toe een ei echt denken lijkt er niet meer bij behalve dan dat je denkt een griepje en het is voorbij…

Lopen voor m'n gedachten ze blijven dichtbij in de schaduw wachtend op mij Dus loop ik tot ik niet meer kan gaan tot m'n gedachten weer voor me staan…

Letters v a l l e n woorden vormen zinnen ontstaan p u z z e l s t u k j e s komen bij elkaar vormen een eenheid een gedachte wordt werkelijkheid…

Hij hinkt op twee gedachten. Ze zijn in tegenspraak: hij wil het leed verzachten, maar houdt van leedvermaak. Z'n levensgrote tweestrijd blijft tergend onbeslist. De man, die gaarne meelijdt, is sadomasochist. Hij wil om tijd te doden gaan moorden om de lust in serie. 't Is verboden. Dit maakt 'm ongerust.…

Zijn gedachten ver heen, naar zijn diepste geheimen die hij zo goed kent maar niet vinden kan... De inkt is z'n tranen z'n woorden gesmoord En niemand zal weten wat zijn hart bekoort Zijn zinnen verbranden zijn papier verkoolt Durf jij 'm te kennen als hij z'n ziel ontbloot?…

de altijd dronken tweelingbroer van N kon niet meer op z’n benen staan had zoveel gezopen was weer veel te ver gegaan hem rest alleen nog het kruipen hij kon geen stap meer lopen noem het nu schuivend sluipen N schaamt zich: dat ik daar toch familie van ben niemand die nog op hem let want hij blijft nu voor altijd achteraan in het…

Ik loop en kom vooruit, ik loop kijk in de rondte 'k loop, 'k voel m'n kuit alsof m'n been niet wil. De verte komt niet nader lijkt steeds verder weg toch zet ik elke stap omdat m'n hoofd het zegt. De einder is nog net zo ver als toen ik begon te lopen, m'n benen willen nu niet meer 'k begin naar het einde te hopen.…

Ik loop van steen naar steen de straat verdwijnt achter een stille zucht verderop het onbekende een auto claxonneert de bekende melodie van haast en jagen Ik loop en denk waarheen tegel na tegel lost op in lucht van alles wat ik kende en stilaan heb geleerd waarom wanneer en wie moet ik het antwoord vragen Ik loop en tel mijn pad met…

Harder lopen langer lopen verder van mezelf vandaan Gedachten in de achtervolging Gevoelens op me neer te slaan Altijd op weg maar nooit kom ik aan Harder lopen dan de waarheid verder van mezelf vandaan…

of niet maken tranen mij nu een miet of moedig blijf bij de tijd samen met mij samen lopen door de bladeren de winter tegemoet gegroet.…

Wankele stapjes verwonderde oogjes verroest mijn beentjes kunnen me dragen, een stapje en nog een, drie stapjes en ineens, loopt ze door de kamer, vergeten is het kruipen, want die voetjes, aan de onderkant, zitten niet meer aan de achterkant, als ze voorbij komt, maar stapje voor stapje, verkent ze haar groter wordende wereld. Nog…

In gezwinde pas, lopen zij vier avonden van jong tot middelbaar, ik zag geen oude, of toch ja eentje die het lef had te gaan lopen voor een kruisje, geen heilig kruis ach welnee, hij loopt gewoon voor de gezelligheid mee, de kinderen rennen, gillen en lachen vier avonden lang, tot aan de intocht op de avond van de vierde dag.…

Mijn kleindochter wat ben ik trots op haar, want daar, waar andere kinderen van hun vrije zaterdag genieten, loop zij in Rotterdam voor KIKA de benen uit haar lijf! Mijn kleinkind van acht jaar, ze DOET het toch maar, net als al die andere stoere kinderen, die zich door het weer niet laten hinderen.…

Ik wil de wereld een betere plek maken voor jou Leiderschap is iets natuurlijks voor mij Ik gebruik mijn intelligentie (kennis) en geloof in jou Om het leven aangenamer te maken voor jou Ik wil jouw licht zijn in tijden van duisternis Je steun en toeverlaat als je het moeilijk hebt Je bijstaan en sturen wanneer het nodig is Maar je ook liefhebben…

handen groot en sterk, ruw van het zware werk steunen zijn vermoeid gezicht zijn kamer is maar weinig verlicht ver zijn z`n gedachten alsof hij ergens op zit te wachten z`n dierbaarste persoon is hem ontnomen en zal niet meer wederkomen in zijn hart een leeg gevoel wat heeft het leven nog voor een doel niets kan zijn…

Ik zwaai hem na tot hij de straat uit racet, dan loop ik, in gedachten, weer naar binnen en voor z’n foto blijf ik even staan. Ik poog een vlaag van angst te overwinnen, ik wil niet denken aan wat mis kan gaan. Het is altijd zo’n schuchter kind geweest.…

Als een rivier Die nooit stilstaat En altijd bochten kent Als een rivier Die onregelmatig Zijn regelmatigheden toont Als een rivier Die eindigt In een zee van gedachten Als een rivier Die stoppen wil Maar dat niet kan Als een rivier Is mijn liefde voor jou Oneindig en pijnlijk…

De wind duwt wolken naar hun bestemming, Want als het regent, proef ik de sappen van de horizon, bomen dansen, schudden takken droog en gaan, de wereld luistert hoe vogels spreken en smeken om verlichting Het is zondag, ik ben hier, maar waar vandaan ? Ik ben alleen met de rest, ons vroege hart stuurt wegen afgelegen Vlinders…

'Aangenaam zacht zand;' Zei ik die ochtend, toen richting verloren ging in afstand, met mijn oog op de zon, zijn bleke kleuren, als verblindend aan de horizon, mijn hoop verscheurend, mijn lichaam getroffen, 'Die rotmoffen;' Zei ik die avond, toen leven verloren ging in leegte en korrels zand mijn lichaam raakte, als kogels afgevuurd…

In de leegte is de herinnering; De zon onderbroken door boom en blad, de geur van leven, van zacht groen en helder blauw, de herinnering aan jou; De sterren in je ogen, die daar verdwijnen, jouw handen op de mijne en zoete woorden, die niemand anders, niemand hoorde…

Daar zat het, de dag was oud, het was net alsof het zout, alsof het zoet werd, zo kwetsbaar en introvert, het trof de branding, stond er middenin en ging, het liet zich gaan, brak de branding aan en vertrok…

Toch wel, want zover als ik kijken kan, reiken dan de dijken van de walen, niet veel verder kwam het einde nooit in zicht, tot eindelijk te zien was tot nooit, toen zag ik mezelf pas; ‘ooit, je zult zien,’ zal tijd sterven en bovendien, wij ook, zij aan zij.…

Kijk in de diepte van het water alsof het leven is, want, kon ik maar, kon ik maar; een foto met mijn ogen maken, levend hart en zenuw raken, zeker zijn van beelden, als alles niet meer zeker is, geven wat niet gegeven kan worden, woorden knopen aan de levensles die mistig is voor droge ogen, beter weten en nooit vergeten, klimmen in oorlogspuin…

Grond is vast, grond van oude dagen, vast gevroren last, de wortelen der vragen. Spoorloos verschenen, voetstappen van ons, van de levenloze genen, die vroeg historie spons. Erosie brengt verwarring, wist dat laatste vast, strooit vraagtekens op de branding, dus afscheid lijkt gepast.…