Hartenkreten

hartenkreet (nr. 48.128):

Lopen- lopen, LOPEN

Ik loop en kom vooruit,
ik loop kijk in de rondte
'k loop, 'k voel m'n kuit
alsof m'n been niet wil.

De verte komt niet nader
lijkt steeds verder weg
toch zet ik elke stap
omdat m'n hoofd het zegt.

De einder is nog net zo ver
als toen ik begon te lopen,
m'n benen willen nu niet meer
'k begin naar het einde te hopen.

Verlangen naar 't eind van de weg
die 'k maar niet kan zien
misschien komt iemand voorbij
zodat ik kan vragen misschien?

Besluit even te gaan rusten
gewoon aan de kant van de weg
m'n benen willen niet meer
wat ik ook doe of zeg.

Dan ineens vanuit 't niets
staat daar die mooie dame
zegt: kom maar met me mee
'k zal je verder dragen.

Net wanneer ze me tilt,
hoor ik een geruis
't is manlief die zegt:
kom maar: je bent thuis!