Alle inzendingen over goddelijk onthaal

Ik die niets meer ben dan een sterveling, krijg een goddelijk onthaal. Hij is er voor mij. Zoveel eer te ontvangen van Hem, aan wie ik eer zou moeten bewijzen. Immers hij is Schepper van al. Ik buig mij diep en al het licht valt op mij. Het volmaakte eind van een nieuw begin…

men zoekt het voor je uit verbindt punt met punt verzamelt wat past in een mandje valt liggen blijft geboren wordt een nieuwe identiteit inkomen en werk elke grote woede slijt ----------------------------------------------------------------- Toelichting: Wat houdt het wetsvoorstel "inburgering in het buitenland" in? Het betekent…

Hoog in het nest twee klepperende ooievaars warme begroeting…

De dichter spreekt een geheimtaal in z'n verhaal huist meer stilzwijgen Hij treft muren zonder oren en bij de doven geen enkel onthaal Geen hond taalt naar zijn poezie z'n bundels onverkocht Geen handen..…

Ik zou zeggen dat de liefde een Goddelijk geschenk is. Dat het dezelfde liefde is, die ons ervan weerhoudt de ander pijn te doen. Ik zou je al mijn liefde beloven, als we elkaar waar dan ook zouden ontmoeten. En ik zou het je met mijn leven beloven, want jou te verliezen is mezelf kwijtraken.…

vernederd niet zegt nooit dat jij lelijk bent verstoot jou niet omdat jij verliefd bent op geen vrouw maar een leuke vent ook gelukkig helemaal niet dat Hij je lichaam interessanter vindt dan jouw gouden hart altijd om je heen In rouwtijd dat bittere smart oh lief mens geloof Hij is er op aarde plus na de dood…

De drang ons voort te planten blijft Al worden wij door brand geteisterd Wat is het dat daartoe ons drijft? Het fascineert, boeit en verbijstert Ja in Europa zit je goed Zo zijn er nog wel wat contreien In Afrika vloeit heel wat bloed En hoor je hete tranen schreien. De mens ontvlucht zijn eigen land Wanneer dat knoeit met mensenrechten…

in alle vroegte wakker gezongen worden door hetgeen ik maanden derfde onthaal ik de Lente met heel mijn hart…

Achter ieder raam een lichtje elk leven een verhaal voor iedereen een berichtje met Kerst een warm onthaal…

wij lijden in een kleine taal waarmee ik zin en rijm onthaal om te denken in mijn woord wanneer het zeer mijn lied verstoord…

ik zag hem plots tussen de ruïnes van een grieks theater - adembenemend beeld met reisgids in de hand alsof een god (even op uitstap in het land) verdiept in de gezangen van een rei over zichzelf een eigentijdse versie vond één decorwissel en dramascène later verbrak hij de extase en liep me prompt in een alledaagse boog voorbij…

aan binnen 48 uur was het gedaan nog draaien diensten op de automatische piloot maar de menselijke ziel is dood en het verval overwoekert door entropie de restanten cultuur al overal ooit zal in een zichzelf zuiverende natuur schoonheid weer naar volmaaktheid neigen leven eindelijk de echte bezieling krijgen van het predicaat goddelijk…

ze zit in de verkeerde coupé schrijft boete in de wasem omdat ze niet ontkennen wil dat het verkeerd is nipt aan de champagne in een hoek van velours herschikt haar parels glimlacht naar Lakshmi…

Als het goddelijke tegen me praat zomaar plotseling iets verschijnen laat zonder uit mijn ziel te verdwijnen, dan ben ik blij en voel intens geluk en in één ruk vlieg ik even boven de aarde, los van lichaam en geest, en dan voel ik vervulling in mijn diepste, grote wezen, zelfs in mijn kern van de ziel net totdat ik weer op aarde…

Ik heb God oneindig veel lief zoals ik ook houd van de mensen om me heen dat zijn de gevoelens waarop ik voortbouw zolang als het doel van mijn hart en ziel samen nog steeds helder tot me scheen.…

Je moet de goddelijke krachten, die de goden bijeen dachten vertalen naar de aarde in alle aardse talen, om te genieten van kunst, aarde en zee, bracht je een nieuwe gunst met goddelijke daad mee.…

Als het zonlicht dooft straalt het ginds voor anderen baan die rust niet kent.…

De stilte komt als ze er feitelijk al is de details worden vergroot de wereld rondom mij heen kleiner het vlakke land voorziet het perspectief wat de horizon biedt. Vredig verbonden met de inspiratie het geruis van de bladeren één worden met de stilte alleen de natuur met haar inwoners met hun eindeloze lied. Ontvangen door een…

Bevlogen tranen voelen in een regenbui als een warme douche.…

Als een oude man wrijf je voeten blond haar op ongeschoren benen verontrustend geil de krulletjes van jonge schaamte bedekken nooit genoeg het gulzig aanzien van vuige gedachten je ruikt naar Goddelijk als marshmallows in het vagevuur een ketting onttrokken aan broze onschuld ween jij het wijwater brak de soutane bloost een mufheid…

Jij alleen kent mij ten diepste jij hebt me getroost toen ik meer dan dronken heftig gevloerd aan diggelen lag. Jij geloofde nog in mij, terwijl ik mezelf opgaf. Jij wist me op te beuren, terwijl ik als een vis op apegapen lag in de benauwde vissekom die ik bewoonde. Jij vree met mij in een bizarre locatie. Ze hadden het zó volledig mis.…

snelweg naar de zon is je hartenlied horen laten overspoelen met licht en uit volle borst zingen springen en dansen met de godin jezelf…

liggen elk kwartier in schaars geklede wegen van het schaduwbeeld sta ik gedompeld in haar krijt, wat klinkt in onvoorzichtigheid te besluiten, want de gekozen draad ben ik weer kwijt maar zij draait er middenin, zij keert zich van de binnenkant naar buiten , er bestaat geen enkele weerstand roerloos uit haar baan te gedreven, als goddelijke…

Godin van vuur doch oh zo kuis van aard Haar reinheid had Apollo zeer behaagd Hij had niet enkel om haar hand gevraagd Maar aasde op haar goddelijke gaard Getergd beet zij hem toe, gaat heen Apollo Of ik verban u naar het aardse Grollo…

Berisper van mijn dicht, dit woord laat ik u weten: Schaf beter spijs als ik en nodig mij ten eten, Of neme mijn onthaal, zulk als het is, in 't goe, Of laat mij ongemoeid, en houd uw snater toe.…

kwam op voor hen die geen stem hebben en worden uitgebuit vermoord voor hun huid, vlees, of gebruikt voor vivisectie zijn hart verpand aan de strijd voor rechtvaardigheid wat zullen ze hem liefdevol onthalen in de apenhemel rust zacht Opa Water…

Een geheimpje in mijn leven Voor nog heel even En dan mag iedereen het weten Een klein geheimpje Ik wil het uitschreeuwen Ik wil het zo graag vertellen Ben al aan het aftellen Tot de dag Dat ik het zeggen mag Mijn klein geheimpje Met een mooi verhaal Met een groots onthaal…

Daar volgt dan op: ‘Hoe rotter of het wordt’ Zo krijg ik van de kenners steeds te horen Dat lijkt voorwaar geen plek die kan bekoren Maar daarmee doen ze echt de stad tekort En bovendien, met koninklijk onthaal Scoort heden zelfs Ons Dorp nog Maximaal…

Kom mensen, laat u testen allemaal Het wordt voorlopig niets, dat vaccineren Zo’n wattenstaaf, die zult u echt waarderen Kom, in de teststraat vindt u warm onthaal (Of dit lied aan zal slaan dat weet ik niet; Het is mijn allereerste pro-testlied)…

de oude rietpluimen onthalen de prille voorjaarszonnestralen hun kopjes zijn dan wel heel oud maar ga ze maar eens vanuit een bepaalde hoek bekijken dan tonen ze hun waarde soms heel even heel even lijken ze dan van goud…