Alle inzendingen over het gebruik van grasmaaiers waardoor jonge vogels omkomen

de trommelmaaier tot de tanden gewapend vlijmscherpe zaaier van de jonge dood cyclomonster met messen het gras schreeuwt het uit de hoogbejaarde eiken kijken zwijgend toe kleine leeuwerik in gekortwiekt gras je vleugellamme lijfje jouw zang zal ik nooit horen levenslang gemis…

Een grasmaaier bromt een lentezon die zomert kort zo zal het gras…

bijna lentefeest - geluid van een grasmaaier - dansende muggen…

De gedachten gaan hun gang, maar niet hun eigen gang zoals een grasmaaier die voor je uit gaat als je erachteraan loopt nu je niet kunt slapen wacht je: tot wat er in je hoofd gebeurt zijn eigen vlucht gaat nemen val je niet in slaap of je kunt niet in slaap vallen of: kun je je niet in slaap laten vallen wat is het je laat je voeten…

Ik zit in de zon een grasmaaier slaat op hol ooit was het stil hoelang houdt hij het vol een hond blaft of is het hoest burenstemmen klinken hol…

die ene jongen, hij waardoor ik niet kan slapen hij waardoor ik me onzeker voel waarom zou hij niet perfect kunnen zijn? waarom blijf ik dingen bedenken.. die helemaal niet waar zijn.. om hem minder perfect te maken?…

een lenteavond vol natuurlijke klanken de schaap blaat zeven avondsymphonie geluid en tegengeluid de grasmaaier rolt ondergaande zon met fluitende solisten de takken zwiepen…

De Amsterdammers eten ongezond, gebruiken veel tabak en sterke drank en lijden onder herrie, vocht en stank, waardoor ze vaak zo ziek zijn als een hond. Ook krijgen ze, naast bovenstaande rampen, nog met het SirCam wormvirus te kampen!…

Waarom gaan de dingen bij mij niet oprecht? degene van wie ik dacht dat ze van me hielden hebben me vaarwel gezegd Mijn familie is een en al ellende Het steekt mij enorm, waarom heb ik zo’n oneerlijke bende? Familie hoort leuk te zijn, liefdevol en oprecht Maar bij ons was het ieder voor zich en kon je nergens terecht Hatelijkheid en jaloezie…

Daarin verontschuldigde ze zich voor haar ontoereikende kennis van “www.be” waardoor ze wel verplicht was om pen en papier te gebruiken. De verontschuldiging was even overbodig als ontroerend. Ik pinkte een emoji weg.…

onder een dak van rozen hoor ik het snikken van de wind vanmorgen beet een jonge vogel in het grind…

Ik sliep niet meer: een jonge vogel floot, Mijn hart doordringend, en ontwakend zag Ik 't kalme kleuren van den klaren dag En vagen van het verre morgenrood. Wijl sterren bleekten zilverzacht en bleker, Blies warme wind de morgennevels over, Luid juichend zong en hoog en klaar en zeker De jonge vogel in het wiegend lover.…

Zo ik waarneem een zee van smart En ik zie de wijd gesperde monden Ontgaat mij de schoonheid rondom Van groen en lachende jonge mensen Wie spreek ik aan om hulp te vergaren Wie leert mij hieraan voorbij te staren Steeds weer grijp ik het leed om mij heen Nooit meer zie ik het groen van voorheen Doch zij die de wereld zo rijkelijk beheren…

Het buigen was in vroeger tijd een wijd verbreid gebruik, men deed het voor de Koning dan wel Edelman met pruik en als je het vergat, welaan dan schopten ze je rot of erger nog, als ’t tegen zat dan wachtte het cachot. Er is zelfs een historie van de Kardinaal van Luik die buigen niet voldoende vond, het volk moest op de buik.…

de dingen liggen stil wachten op de mensen die iets met ze doen ooit kregen ze namen waardoor duidelijk wordt wat hun (on)nut is dingen worden geladen door keuze van gebruik op zich zijn ze neutraal dingen worden weggegooid kliko's raken overvol en steeds komen er nieuwe…

Schroom zeker niet om mij te steunen, hoor Ik moet als dichter ook de winter door En bied u bundels voor uw mededogen Dus koop mijn werk - voordat ik omkom - snel Hoe? Google dan mijn naam + .nl…

de vrouw, die hier woont is vaak toch zo dwaas vooral vandaag in de lente wat vogelgekweel, een zonnestraal ze rent als zot naar buiten lacht naar elke bloeiende bloem die dag sta ik, grasmaaier nog steeds nietsdoend te wachten en zij, zij droomt daar in haar hof…

Het jonge boefje onder voorarrest gaat voortaan overdag naar school of werk. Op deze wijze stelt men paal en perk aan invloed waardoor hij vaak wordt verpest. Zo stuurt men ’s ochtends al dat jonge gajes dus van de ene naar de and’re bajes!…

Omkomen in de chaos. Sterven van angst. Verdwalen kun je in de toekomst. Zoekraken in het verre verleden. Doodgaan in de overleden tijd. Verdrinken kun je in het moment. Dat is de énige, Goddelijke weg, die tot ons ware leven leidt.…

zie ik in haar ogen verwijt omdat ik omkom in de tijd?…

Een merel op een schoorsteenpijp, geeft een openlucht concert, waardoor ik mijzelf begrijp. Brengt zijn lied met de borst vooruit, 't is mijn binnengevoel, dat hij naar buiten fluit. O, vogel wat ben ik gek op jou, als symbool van vrijheid, neem ik jou in ogenschouw.…

Een jonge vogel. De wereld staat even stil als de dag begint…

jongen in het nest vogels doen hun best geven voer en vette mest…

En dit is haar land geblakerd door het vuur En dit is haar hoofd onder as en twijfel De laatste nachtvlinder vloog door het raam Dit was het huis met treetjes zonder deur Stilte ritselde over het papier vrede schreef haar droeve hand Het gedroomde land waar niemand van liefde omkomen zou Vrede schreef haar droeve hand…

Kleine jongen misbruikt, vernederd, onteerd door een man die over zonden preekt, die over God en de duivel spreekt, die door de goegemeente wordt vereerd. Kleine jongen, schaamteloos alleen gelaten met op z'n ziel een brandend merk, gebrand door een herder van de Kerk, waardoor hij 't leven en zichzelf zal haten.…

Als jonge zoeker werd ik kloosterling, En las godvruchtig boeken, hele nachten, Totdat een monnik mij daar bruut verkrachtte, Waardoor de lust voor godsdienst mij verging. Toch vond ik ongemerkt, door al die pijn, De kennis waar religies één in zijn.…

Als wapen gebruik ik onverschilligheid waardoor ik nooit zal ontsnappen. Mijn omgeving hierdoor verblijd ook al sta ik op het punt van knappen.…

Zelfs 't gebruik van wiet is maar voor even De lichtheid van het leven is niet om naar te streven Het overkomt ons ......onverwacht.…

Hebben we doordeweeks de bladblazers gehad, de vuilnisophaal, de kolossale afvalcontainervrachtwagen voor plastic, de vrachtwagens met rolkarretjes om de supermarkt te bevoorraden, denkt op een vrije dag meestal ergens een buur wel: wat is het stil laat ik eens wat van me laten horen met de grasmaaier een zaag, een boor, een afstandsbedienend…

Dit is voor jou; nu ik je niet meer spreken kan nu ik je zoeken moet in sporen je volgend op een afstand, steeds erop bedacht mij niet te verraden - spreek ik voor jou; al zul je het nooit weten. Ik ben niet wanhopig, ik ben je niet onwaardig. Ik heb een leven gevonden nu en hier. Maar een leegte heerst, als een duizeling, in de kringloop…