Alle inzendingen over hoofdstuk

Loslaten gaat in beetjes Iedere dag een letter Iedere week een woord Na een maand is een zin klaar Na een jaar een pagina Na tien jaar is het hoofdstuk af Om een volgend hoofdstuk te beginnen Na vele hoofdstukken is het leven op En het boek van ons leven klaar Het boek van los te laten Dat is het moment Dat we mogen gaan Het…

soms blader ik wat terug door gesloten hoofdstukken besef dat ik verder kan dat het nu gaat lukken lees van vertrouwen, toekomst van liefde en van veiligheid maar die dag toen van jouw sterven raakte ik dat alles kwijt maar ze zeiden “hoogste tijd” hadden het over verder gaan over hoofdstuk dat moest gesloten dus dat heb ik…

geest onvoorzien op het einde van zijn dag de enigen nog half overeind het vocht heeft gevloeid overvloeiende beken vergetelheid ter ere van de nieuwe sensatie uit twee voortaan te bestaan niet langer hij en zij maar zij gebei de flarden linten aan de tafels lijken verscheurd en stuk het zijn de echte getuigen van een goed gesloten hoofdstuk…

En in het laatste hoofdstuk van ons leven Moeten we afscheid nemen van het bestaan Met ons aardse leven is het dan gedaan Het boek is uit en alles is volgeschreven. Maar in het Boek der Boeken staat te lezen Dat de dood gelukkig niet het allerlaatste is Want we mogen geloven in de verrijzenis En dat we bij God in de hemel mogen wezen.…

In de zomer van de laatste rozen zonk jij weg in de tijd loste op in sterrenstof voorgoed als een onaf hoofdstuk in een nog onvoltooid boek.…

Het nieuwe hoofdstuk wordt nu geschreven Een nieuwe begin, een nieuw leven…

Hier sluit ik dit hoofdstuk af een deel van mijn leven heb ik eraan gewijd dat wordt nu verleden tijd het is als de laatste dans op het feest nog één wals dan is het genoeg geweest.…

Een boek is om te lezen Elke bladzij een verhaal Zo gaat dat ook in je leven Eigenlijk is dat maar normaal Maar het wil me maar niet lukken Om in het boek van mijn bestaan Na de laatste hoofdstukken De pagina om te slaan…

ontdaan van alles wat ooit van jou was… afgeworpen de zwaarte drukkend op mijn borstkas… uitgelezen met tranen ook het allerlaatste hoofdstuk… het enige wat ik maar niet kwijtraak... is jouw gebrandmerkte hartafdruk……

gekwelde geest: schrijft in alle klanken regels op een blad licht in donker over moord en verderf schrijft de schrift een nieuw hoofdstuk toe…

Het werkelijke genieten en ervaren van geluk, een nieuwe pagina in een nieuw hoofdstuk.…

Ik denk veel aan je Niet weinig Ik streel je teder Niet gedachteloos Ik twijfel Niet zo'n beetje ook Maar niet aan jou En niet aan mij ------------------------------- uit: 'Gek van liefde', 2008.…

Als je hart een boekje was zou ik dagen willen lezen de zachtheid en de liefde willen voelen in de woorden. Na maanden van lezen zou ik uitkijken naar deel twee en de foto's die erin staan uren lang bekijken. De vlinders willen vangen de muurtjes willen breken de klanken willen horen en de verf laten drogen. Lezen is alleen…

Het huis raakt leeg Kale muren fluisteren zacht Nog over liefde en geheimen Op enkele plaatsen verdriet verborgen onder gedroogde tranen op de vloer Liefde en warmte waaien weg door de ramen Spiegels waarin wij glimlachten krijgen een nieuw gezicht De dozen staan hier zwijgend Materialen van onze levens verpakt De deur mag dicht Ga je mee…

ik begin opnieuw met dezelfde mensen niet allemaal ik vertel mijn verhaal maar niet helemaal ik ga door met dezelfde liefde van dezelfde mensen daar waar ik hoor niet allemaal alleen nog de juiste einde verhaal…

Bovenaan de dijk zit het leven rustig wachtend op wat komen gaat de groene bank geeft geen krimp biedt plaats aan herinneringen maar wijkt niet meer voor gewicht over zijn schouder kijk ik mee en door jarenogen ziet alles er schielijk heel anders uit rimpels tekenen hoofdstuk na hoofdstuk mijn hoofd stuk was ik adem ik zou schreeuwen…

Je probeert het einde te begrijpen van een liefdesroman die je leest tijdens de nacht van duister zwijgen de heldere ochtend nog lang niet in zicht het is begin december, donkere dagen het gevoel van louterende eenzaamheid de uren van hoofdstuk naar hoofdstuk de ogen vermoeid door het lange lezen onderweg in de decembernacht een herinnering…

Een ongelezen hoofdstuk van een gesloten verhaal ...over verloren geluk Ik heb de liefde lief. Het boek stil geopend de eerste bladzij beroerd ...je gezicht blozend…

In het derde hoofdstuk. Op pagina 26 ging mijn leven stuk. Een ziekte bezocht mijn lichaam. En liet mij nooit meer gaan. Ik was maar tot hoofdstuk vier gekomen. Toen mij het lezen werd ontnomen. Ik had nog zoveel te lezen. En nog vele jaren te leven. Veel te jong was ik. Toen het boek dichtsloeg.…

Elk hoofdstuk, elke alinea, elke zin En ieder woord…

Het heden met een verleden Een toekomstbeeld zonder kanalen Een auteur zo belezen Bladerend door hoofdstukken zonder te verdwalen Het levensverhaal niet ingebonden Alleen het voorwoord en slot geschreven De rust gevonden Hopend dat iemand het gaat lezen…

het vuur van het leven Bladzij van rampspoed wil je overslaan Het hoofdstuk storm watersnood Wacht even.... het zuur gaat aan het zoet vooraf Zo ook... gevoel van geluk in de natuur.…

op Ik zou een ander eind willen verzinnen Ik zou een ander hoofdstuk willen schrijven Ik zou een ander boek willen beginnen Maar ik kan het niet Diep van binnen Zit mijn grote verdriet Goed verborgen voor buiten Als ik in de spiegel kijk Zie ik die stoere vrouw, onderweg naar morgen!…

misschien weleens goed om even uit je eigen boek te komen en iets te schrijven in die van een ander al zijn het maar een paar ondersteunende woorden een grappige allinea of een spannend hoofdstuk geeft je eigen verhaal ook weer meer inhoud…

Als er steeds nieuwe hoofdstukken verschijnen, Zullen ze ook niet zomaar uit onze aandacht verdwijnen..…

de betovering van wie wij samen waren is voorgoed voorbij herinneringen als uit een ander leven blijven voor eeuwig maar in dit leven slaat de bladzijde nu om naar een nieuw hoofdstuk zonder jou of ons met alleen mezelf en mij eindelijk weer vrij…

Wanneer kinderhanden warme tranen vangen neem dan afscheid van vandaag tel de vingertjes voor het wuiven en kus ze zacht voor later als het sprookje verdwenen is roep maar niet zij kijken niet meer om het laatste hoofdstuk zal ooit geschreven worden…

kies maar een andere weg schuil maar in mijn poëzie meer aan in de bloedcirculatie van grammatica voel de gekaderde woorden in eigentijdse bestanden woorden in geheugenspoor van hoofdstukken krioelende coupletten in trends van verhevenheid geveld in geheimschriften van steriele verlangens…

open je gedachten eens ongefilterd naar me toe en vertel maar eerlijk wat jou nu werkelijk beweegt om mij opnieuw te verleiden want ik weet zeker dat jij net zo'n open boek kan zijn als ik al zullen onze hoofdstukken wellicht verschillen...…

Dit hoofdstuk is afgesloten, mijmerde ik droef Elke minuut was: miserie troef. Het weerzien was dan ook mooi en onbeschrijflijk Niemand scheidt ons nog, geestelijk of lijfelijk.…