Was ik adem
Bovenaan de dijk zit het leven
rustig wachtend op wat komen gaat
de groene bank geeft geen krimp
biedt plaats aan herinneringen
maar wijkt niet meer voor gewicht
over zijn schouder kijk ik mee
en door jarenogen ziet alles
er schielijk heel anders uit
rimpels tekenen hoofdstuk
na hoofdstuk mijn hoofd stuk
was ik adem ik zou schreeuwen
voor nu en later, niet om gisteren
nee niet om gisteren waar ademloos
mij sprakeloos maakte en wielen
draaiden, misselijk van geluk
maar jou de dijk afduwen ?
Geplaatst in de categorie: emoties