Alle inzendingen over huilend

begon op blauwe vleugels gedragen lichter dan ooit door smalle kronkelige straten verbonden met de bron de rode ader van de witte hemelzon terwijl ‘t lijden kermt uit de ogen onder de koperen ploert zonder mededogen de liefdevlam in ‘t hart doet doven tussen ‘t zinloos gesnater boven ‘t zwarte klotsende water staat het huilende…

ook niemand nu eenzaam, een huilend hart een alleen thuiskomen geen aandacht aan jou zo eng is het immers?…

De huilende wolf die hem van binnen op eet Niet wetende dat zijn lichaam hem opvreet Lachen daar is hij goed in Hij vind emoties maar onzin Zijn hersenen zijn machines Die werken alles weg Huilen is toelaatbaar Maar ‘de waarom’ vraag Is allang verorbert door gedachtes die hij niet toelaat Zijn lichaam spuugt het nog net niet uit Maar de…

(Gezien in De Kunsthal te Rotterdam, 6 februari 2011) Op haar knieën Voorovergebogen Mooie, zwarte Lange haren. Handen Bedekken haar Intens betraand gezicht Vanwege wat en waarom? Heeft z'op golven Van innige liefde Hevig gedeind Of is het pijn van een Leven niet te Leven, daar de wereld Zich om leegte bekommert?…

lijkwagens totdat ik huilend wakker viel…

huilend denkt hij na over vriend en familie, die hij niet meer heeft…

slaapkamergeluk van de nachtkast weggemaaid voor een huilend hart…

Na het oorlogsnieuws snakt de huilende ziel naar Hollandse hemels…

Huilend loopt zij naar hun huis -- En steeds kijkt ze om.…

striemend slaat de herfst zijn sporen, huilend om een zomer die nooit was…

komt niet aanwaaien buldert gierend de wind, en stormt huilend voorbij…

Heb je ooit een huilend huis gezien vraagt ze een betraand gezicht lege onbewoonde kamers schimmel op het plafond dat piept en kraakt door regen en wind een huilend huis ja, ik woon daar in die arme woning zonder geld, vrijwel naakt ik leef daar ondersteboven antwoord hij, zijn tranen droog simpel in zijn verschijning.…

Je hebt me verdronken in je duistere wateren Nu ben ik nog slechts een wrak huilend op de bodem van je kille hart…

Mijn moederhart huilt stille tranen alleen in een donkere nacht, onrustig, en vol van zorgen tot de nieuwe dag weer wacht. Ik vraag me zoveel dingen af waar ging het toch verkeerd, heb ik dan de afgelopen jaren er helemaal niks van geleerd? Is het mijn schuld dat het zo ging heb ik niet goed opgelet, heb ik niet genoeg liefde gegeven…

huilend om de dagen dat jij schreeuwde tegen mij terwijl ik echt probeerde om te doen wat jij mij zei. denkend en huilend ik denk meer dan ik huil mis ik de weinige nachten die draaiden om jou en mij. ik zou meer willen denken en vervloek het dat ik huil maar ooit zal jij de mijne zijn die ik voor niks meer ruil.…

Huilend hart vervuld van smart uiteen gescheurd verdrietig verscheurd Verloren gaande jeugd uitgevlogen vreugd weggevlogen kind zijn mijn hart doet pijn…

ook Groningen moest eraan geloven het weende tranen van verdriet toen ook hij op zijn donder kreeg het tierde en schreeuwde toen het jankend de zon even moest laten gaan de temperatuur die van geen wijken wist bleef hoog en zakte niet er was alleen even dat beetje verkoeling heerlijk! -------------------------------------- Na dagen…

Ik smijt mijn pet af Ik huil zonder iets op mijn hoofd Bijna iedereen was me vergeten bij kerst En ze hadden me vanalles beloofd Het deed me pijn het deed me pijn Maar wie laatst lacht lacht het best Dit jaar nodig ik iedereen uit En hang ik een gevelkerstman boven mijn ruit…

blikken zagen door mij, als van een onbestaand mens In hemdje met jeans, als kledij uitte zij haar zwijgende wens Stille woorden, zonder klank zweefden uit haar droge keel Dan week ze van de mistbank haar blikken nog even irreëel Ze keek mij zonder ogen aan, of geen van ons twee bestond Innerlijk had ik haar verstaan stille ogen en huilende…

Allure met grandeur Blok na blok na blok In drie volle lagen Reikend naar de hemel Visie van de meester Aangespoord verdriet Voor de verre toekomst Vastgelegd in heden Terwijl de rivier stroomt Lengte van eeuwen Het verdriet zich koestert In warmte van rotsen Dragen offers 't verdriet Onder traan-gewelf Immer terugkerend Door huilende…

Zacht geween hoorbaar boven ik luister waar komt 't vandaan Dan start de heggenschaar met oorverdovend lawaai! Het wenen verdwenen, herrie overstemde het, toch was 't warempel net, alsof er huilen klonk ik sta nog steeds te zoeken! Dan stopt de motor, brandstof is op weer klinkt zacht geween! Het zijn de struiken die niet gesnoeid willen…

ik heb de herfst uiteen zien dwarrelen onder een huilende regen snel verloren kleuren hun pigmenten verterend in kleine segmenten tot een walmende composthoop klaar met verval naar duurzaamheid zo dekt aarde nu met herfst en vochtig warme vruchtbaarheid zijn toekomst toe…

Aan de oever van de hemelse rivier huilend, zat ik. In de nevel van de waterval glinsterend gezicht van mijn aartsengel, zag ik .…

In dat kamertje voor jou alleen, is er wel een lichtpuntje te vinden, al is die er niet meteen, want dat huilende meisje krijgt alleen een lach, op de dag waarop ze jou weer zag.…

Een kapster, knap knippend, uit Meppen stond huilend haar ogen te deppen: ‘Geknipt voor het vak en nu dus een wrak door dit in mijn vingers te hebben…’…

Sta niet huilend voor mijn graf, Ik ben er niet. Ik leef nog steeds.…

Er was eens een giller uit Leiden, die ging het jaar huilend uit rijden. Hij bleek een piraat, tot alles in staat. Een knal deed hem flitsend verscheiden.…

nu verlies ik mijn zijn in kille woorden die we huilend aan de einder hoorden om te versmelten met ons enig zijn waarmee ik woordenloos in de tijd verdwijn…

Huilend fiets je verder.…

Mocht niet, mag niet Zij met een gebroken hart, huilend Hij bedrogen en alleen.…