Alle inzendingen over inhoud horen

Machtige woorden, zo leek het uitgesproken met daadkracht van weleer gevormd en opnieuw gewogen, nog een keer weggezonden, blank en schijnbaar onbesmet Weerkaatsend langs het pas gestolde bloed over een nieuw geslagen wond als bevroren echo’s in de morgenstond hangt aan de wand genageld mijn overmoed Verscheurd als spottende knapen trillen…

De mensen om me heen zijn vol met shit Gevuld door televisie, nepnieuws kranten Ik loop vertwijfeld rond, wanhopig, want 'n Normaal persoon vertoont zich nergens niet Alleen in t bos omgeven door natuur Onder de bomenbogen langs het water Temidden van 't elementair theater Weet ik weer wie ik ben: lucht, aarde, vuur Dan rijst de geest met…

Kom,...hoor de voetstapjes van hen die aan de vrede bouwen. Rustig maar vastberaden gaan ze... Doelbewust maken ze verschil tussen... LIEFDEVOL OVERTUIGEN doch...INHOUDELIJK BEGRENZEN. Hoe goed is hun goed-nieuws-gesprek... Hoor die voetstapjes... Wonderschoon klinkende toekomstmuziek...…

en nu nog één keer adem in inhouden nog even zie je die kleuren het rood van je gezicht de gele sterretjes als je je ogen sluit voel je die duizeling en hoor je die stem adem dan adem dan je wil te overleven is er nog lief blaas nu maar uit…

wij slapen samen en doen daar- na zo als was het enkel een vluchtig ontmoeten schijnbaar toevallig zit ik op de bedrand en luister het bungelen van koude voeten in de regen buiten terwijl ik je hoor op het toilet vraag ik mij hoe lang men de adem inhoud- en kan zonder de andere te missen.…

Stil hoor ik in het ruisen der bomen De stem die zwijgend tot mij spreekt Een zachte roep die vraagt te komen Daar waar geen liefde of warmte ontbreekt. En in het hoge hemelruim zie ik de wolken Gruisloos zweven door het azuren blauw In vormen die een droom vertolken Over oorden waar ieder mens wel wezen wou.…

Ik schreef woorden met inhoud. Na jaren van besef Begrijp ik niet meer wat ik heb neergepend. De inhoud is verdwenen.…

inhoud van een kast blijft altijd strikt geheim, tot... deze opendraait en het inhoudelijke, verbazing laat uitkramen!…

Met jou naast me hoor je mij nooit meer klagen. Wil je vasthouden, knuffelen, beetje klieren en plagen. Je kussen met de ondergaande zon die we samen zagen. Samen met jou het er dubbel en dwars op wagen. Het liefst zou ik willen slijten met jou al mijn levensdagen. Als dat niet te veel is om van je te vragen?…

Het leven begint als onbeschreven blad maar dat in de loop der jaren een boekwerk omvat. Niemand kan voorspellen wat geschreven wordt of er vreugde komt of pijn maar we weten allemaal dat het blad beschreven zal zijn.…

mijn woorden zonder inhoud langzaam vallend in het zwart…

Zo kon het zijn: iets smerigs verlangt iets vuils voor de ochtend, de geschilderde roos wil in het meesterwerk. Het kleine wil nog iets kleiners voor onderweg, het grote koopt in bij de reusachtige dingen. Je kunt je moeilijk verweren. Je ziet de vlinder, alweer een hand groter, je ziet hoe de bloemen de grond omwoelen,…

Lang en blond van nature maar gekleurd nu bruin Over het plein met allure als een echte mannequin Lippen rood -jij kijkt haar na- Boezem groot -jij valt voor haar- Benen lang -haar achterna- Zij lacht je uit -onnozelaar- Ik kijk naar jou en denk aldaar Gelukkig maar, want jij hoort bij mij en niet bij haar.…

die donkere klank ik hoor het nog het zuigt zich vast en herhaalt zich herhaalt zich je riep nogmaals een paar passen liep ik richting jou een paar passen verwijderd van voorbij golven overspoelen heldere gedachten je zoog levendig leven brak reeds gebroken weerstand verdreef waan ik hoor het nog ik hoor het ik hoor ik…

De man was moeilijk te verstaan de woorden kwamen niet vloeiend moeilijke woorden liet hij gaan aan zijn gezicht zag je hem groeien. Zijn gehoor was bijna verdwenen soms hoorde hij nog een flard, hij wil soms wat geluid willen lenen maar hij krijgt alleen zijn part. Als ik hem op het bankje zie zitten ziet hij er niet alleen of eenzaam uit…

ijsbloemen in de zomer geen warmte te ontdekken in hun blikken wijl ze klagen dat het heet is ze groeperen te samen draaien ruggen toe en op die ruggen groeien ijzige bloemen in de zomer de vrouw huivert haar wacht de kilte van het doodzwijgen zij zijn het zij was het niet ze is het niet van goed fatsoen…

Want met slaan om mijn oren, ga ik echt niet beter horen, ben ik liever traag dan vlug, o jee, daar komt het al, het is alweer terug!…

Tot ik haar hoorde en begreep dat je ook stilte kan horen.…

je keert je meer en meer naar binnen zegt hij stiller dan de stilte die je onderdak geeft rondom jezelf ik kijk hem bevreemd aan bemerkt hij het lawaai dan niet de wind alom en hoe ik alles hoor vallen het blaadje, bedekt met bedrog de rotsblokken op mijn naam, de assen van de zolder waarvan ik het beeld verdrongen heb dit…

Ik hoor je al gaan de trap op anders zit ik hier nog hoor ik je…

Niemand die mijn schreeuw der eenzaamheid hoort Van het vlot afspringen om te verdrinken In de zee der liefde Waar jouw ogen mij vol liefde vervullen Hoor mij het lied der wanhoop zingen Om verzwolgen te worden door de golven der eenzaamheid En mijn gelukzaligheid te vinden in jouw ogen.…

Geen aanleiding, niets te melden, maar wel iets, iets willen horen, zien, wat zwarte letters op wit scherm, die licht, die verwarmen, waarvan je denkt dat ze je een beetje bij die ander laten zijn, gewoon die zwarte letters ja en de inhoud natuurlijk maar het lijkt of alles gezegd, maar niet hoe je het ervoer, en alsof over dagelijkse…

Het vermogen tot Klank in de ruimte Die zich aanpast Naarmate de inhoud Meer of minder gevuld Reageert op resonans Die warm klinkt Of hol de leegte absorbeert De schrik of streling van gehoor Onzichtbare verbinding Die terstond dood slaat of Levende trillingen schept Die het luiden schenkt Aan wie zich laat horen Geschreven compositie…

Heloïse staat in de badkamer die rimpelt als water nu de hand het elastiek uit haar haar neemt en het halflang donker in de ruimte waaiert Ze trekt haar t-shirt zonder opdruk uit, terwijl droomtijd rond haar spint: stilte, afwezigheid avond om schouders, schouderbladen, rug en welvende wervel Vrachtwagengeluiden aan het raam…

Ik kreeg vandaag een enveloppe met inhoud woorden schieten mij te kort!…

De stoom schotels van onze eigen Albert zijn op de sticker wel voorzien van alle goede dingen, maar de inhoud zelf daar kunnen we het niet mee stellen en dan maar vragen, waarvan men nu te dik wordt? Niet van de schalen van Albert.…

een gedicht hoeft niet altijd te rijmen maar het maakt het wel veel beter wie slechts woorden aan elkaar kan lijmen loopt op schoenen zonder veter loze vormen zonder inhoud zijn vandaag de dag de norm maar wie met een moker beeldhouwt levert inhoud zonder vorm…

Geen etiketje meldt mij ooit echt de inhoud van het pakketje. Wat ongezegd blijft op de verpakking, wordt een verhaal dat beklijft. En onbevangen zien wat zich voor mij onthult, doet meer verlangen.…

je schikt wat woorden naar hun klank droevig in de donkere tonen de kleinste klinken vaak het langst in de hoogste regionen je componeert stemming met muziek inhoud is een mozaïek gelegd in kleuren die je spreidt tot strofen die een mooi gedicht beloven dat is het gezicht waarmee je naar de lezer kijkt en haar en…

de misoogst bestond uit de inhouden van de collectezakjes…