Alle inzendingen over inslag

Schering in overmaat, we kunnen niet ontkomen, deel van een klucht. Van hun loof ontdaan, stammen die er niet meer staan, ben ik de tel kwijt. Wij komen van ver, om weinig te begrijpen, we blijven op zicht. Op alle kleuren bloed, ligt de zon uit te rijpen, om je te verbijten. Geloof in zomers, elders valt weer de winter in…

[Haiku] de bliksem zigzagt als een gekarteld lemmet door het hemeldoek…

donder en bliksem lichtflitsen vanuit de lucht inslag in een boom…

er is geen polis voor zulke zaken voor de inslag van pure liefde die de boedel in mij deed kraken die mijn hart geheel doorkliefde…

In ons hart vinden wij het hier fijn Maar door een dankbare allerbescheidenste inslag verbergen wij dat door chagrijn…

Inslagen scheuren het veilig gewaande fort en leggen een oude inhoud bloot van dieper dan diepe lagen, wat met beton gewapend was wankelt op het zwakke fundament…

want ze vallen bij bosjes en de spruiten zijn de pineut als het niet meer botert schering en inslag kan worden verminderd in goed overleg trachten waar een wil is is een weg en als alles gedaan is te redden en het toch valt blijft harmonie verzachten…

mijn weg loopt niet dood hij gaat door de mist de kilte het duister de bocht ik zoek een afslag een inslag geen uitslag ik kijk niet achterom in de spiegelwasem zet mijn tranenwissers aan en zoek beeld sneeuw maar sneeuw…

Mistroostig, somber, lusteloos van geest Die inslag is soms haast niet te begrijpen Bram Bakker, coryfee in zielenknijpen Komt nu met een Depressiegalafeest Een goed idee vanwege het taboe Maar gaan de doelgroepen er ook naar toe?…

boterhammen met kaas en worst salami en wat fruit en volle melk als ik het zo uitvoerig opschrijf heb ik toch een vreemd gevoel dat het schering en inslag is hongersnood ver van mijn bed…

geen blad bewoog de lucht was loom en zwaar beladen als in een hoofdpijndroom voelbaar hing de stilte om ons heen in een klamme greep van niet verroeren de klok tikte steeds luider de seconden af als bij het wachten aan een graf een flits verscheurde het donkere gifgroen de donder knalde raak onze actie kwam te laat in brekend…

Als DA14 ons wél had geraakt… Wat zou er nu dan uit aan ‘t sterven zijn? Iets groots, iets logs, een wezen soeverein Dat, even nog, van zelfvertrouwen blaakt Misschien is wel het antwoord op die vraag: De man. De ware dino van vandaag.…

ik zie de weeffouten in mijn levenspatroon donkere rafelige draden verbreken verbinding knopen, lussen, losse steken horen bij het tapijt dat jaar na jaar schering en inslag vormen het onvolmaakte is mij lief ik mag een mens zijn…

jij bent niet bang maar er hangen rafels aan je leven waarop een ander trappen kan losse draden die geen patronen kennen door schering en inslag van twistende stemmen waar de hoeder zoek is in een schreeuwende nacht die door gewetenloze stilte talloze malen wordt verkracht jij foetaal wil wederkeren naar de warme moederschoot om…

ik heb tijd geweven kwam mezelf tegen zittend aan het spinnenwiel waar ik draden spinrag uit het leven tot garens vlocht na het klaren zette ik met schering en inslag de patronen op maar kwam stof tekort borduurde voort over bestaan liet de tijd zo door mijn vingers gaan…

het licht is niet eigen als zoon van de maan weerschijn ik in de tweede hand woon ik in het tweede huis leef ik in de onderwereld protuberansen verkleinen mijn kansen mijn gelaat is pokdalig gekraterd de inslagen waren hevig en ergens rijdt nog een karretje rond gevoed door zonnecellen…

Inslag weert aangeslagen Rood, blauw en geel, Breit zich grijsreeks Een kleurloze trui.…

ik heb je gekend als vallend blad dansend op wind stralend in licht van de zon kleur om en om je patroonde de grond met schering en inslag ik las rust in lijnen van luwte seizoenen voorbij maar in de top knopte je boom naar betere tijden wil melker 07/07/2010…

Gehouden tot schriftuur, verbannen als het ware naar ver het eiland taal, ik schrijf van uur tot uur inslag en wedervaren, waarneming die ik maal tot denkbeeld en gedicht, mij dwingend te verklaren bij wijze van verhaal aandrift en overzicht.…

Sinds Descartes wordt het denken zwaar overschat Denken is een ver tra-gings-pro-ces Het leggen van noodverband na bliksem- of bom- inslag. Eerst zie je een flits Dan hoor je een klap en dán be- gint het denken pas ------------------------------------- uit: 'Het graf van Descartes', 2013.…

van de stad De zon Verdwijnt als een kostbare schat Het heelal Rijst op in de nacht Een duizendtal Verlicht de donkerte met al hun pracht De anonimiteit Is zo groot als het kosmische domein De kleinheid Maakt ons tot een zandkorrel in de woestijn De schemering Verfoeit de komst van een nieuwe dag De loutering Zal komen uit een inslag…

het verval ten voeten uit als bij de oude romeinen de opkomst, bloei en teloorgang zo kwamen, zagen en gingen ook de Spanjaards zij lieten een afdruk na in de tijd het lief, doch vooral leed uit overlevering waarbij lijfsbehoud en hongerklap schering en inslag waren een stukje historie in de volharding van een gemeenschap zomaar ergens…

Inslag! Daar spat de cipres omhoog. De olijfboom schiet vol uitroeptekens. Alles komt goed, sust de vijgenboom.…

nog wilde de ontspanning niet komen trilde de aarde onder onmenselijke oorlogsgnomen verbleekte licht van de lentezon de felste inslagen gaf geluid van de oorlogstrom doffe dreunen dom wit wolkten in een gierend uithalen de mortieren na het openrijtend treffen van een al bloedende stad waarvan schade rood neersloeg…

heiligt altijd het doel, het eeuwig doel dat geen mens bereikt zonder slaaf te zijn van zijn eigen driften perverse driften die kiften in het hoofd, de voorrang aan de minst beteugelde aan welke altijd opnieuw de minst gekleurde eer de prijs slechts te verdragen door telkens weer opnieuw een hoger doel hij grijnst bij elke onvermoede inslag…

Die donderdagochtend dat Onze blikken zich kruisten Was er geen weg meer terug De draden van het web sponnen Zich razendsnel tot een mooi En sterk weefsel, dat Mits zorgvuldig behandeld Niet stuk te krijgen zou zijn Hij de schering, ik de inslag Ik liet zijn glimlach geboren Worden, om er elke keer weer Hulpelozer in onder te gaan…

ik voelde haar bui ogen donkerden snel armen schokten in weerklank nog steeg de spanning door het broeierig geluid van haar lage stem zij ontlaadde met wijzende vingers in het oplichten van schuld ik voelde de inslag stond aan de grond genageld verschroeid door haar blik als de donder ben ik weggegaan een reepje zon liet valse…

De onzekerheid wordt gecamoufleerd door schimmen van vals optimisme een stuk puur geluk ligt gereserveerd overstelpt door hoop en idealisme Mijn gevoelens liggen diep begraven onder invloed van kommer en kwel ik wil zo graag de glans handhaven maar mijn gemoedsrust schopt een rel Mijn positieve inslag is nu overbodig in mijn wereld zo kleurloos…

Schering en inslag, waaraan niet ontkomen, deels een levensklucht. Ziel van loof ontdaan, bossen die er niet meer staan, zo raak ik mijn stem kwijt. Bloed in zwart op wit, als aders zich openen, kleur delft het onderspit. Grens van prikkeldraad de willekeur van angsten verkort de levensloop.…

Raketten vallen dichterbij De inslagen zijn te horen Haviken scherpen hun klauwen om ook in dit conflict te scoren Slechts één raket omleiden naar het NAVO hoofdkwartier Dat moet toch wel lukken met al die high tech jongens hier?…