Alle inzendingen over je

Als twee lieve ogen vragen: Help mij, want ik heb zo'n pijn Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoïstisch zijn? Als je bij de dierenarts hoort: Dit komt nooit meer goed En hij krijgt steeds meer pijn Mag je dan, omdat je hem niet kan missen, Egoïstisch zijn? Als die twee trouwe ogen zich sluiten, voorgoed En je zonder hem naar…

Zij zag mij van achter staan En zei: Dat die kant er nog wel mee door kon gaan. Het is daarom dat ik achteruitloop in mijn dromen Om zo, Nog enigszins behoorlijk tevoorschijn te kunnen komen.…

Verliefd word je, liefde ben je Pijn denk je, liefde voel je Verdriet heb je, liefde vergeeft je Tranen stromen buiten, liefde vloeit binnen Angst ontkent, liefde bevestigt Jaloezie gaat, liefde blijft Wantrouwen doodt, liefde leeft…

Op de bodem van je ziel ziet je was er vuil smoezelig of soms smerig uit Je wasmanden puilen uit je zou het op een grote hoop willen gooien de wasmachine in willen donderen en op 90 graden laten draaien Maar volg de algemene gangbare wasinstructies: Sorteer op kleur op temperatuur de trommel niet volproppen Zet sommige stukken in…

Links en rechts vallen ze neer. Ja, het leven is geen sprookje, meneer! Voor jonge mensen is het begin vaak wel leuk, maar ook zij krijgen een deuk. Thans zei tante Jans: "Op latere leeftijd heb je minder sjans." "Ach wat maakt het uit," zei de koe,"Jansen is nog lang niet moe!" En Kirsten heeft een nieuwe baan! De negativo zei: "Het is met ons…

“Het is morgen een belangrijke dag.” Dat zei je lachend. “De dag der dagen.” Ik wist van niks. En wou het ook niet vragen. Waarom zo belangrijk? “Ja,” zei je, “Misschien wel de belangrijkste.” Hoe kon ik zoiets hebben gemist? Hoe kwam het, dat ik het niet wist? Toen begon het mij te dagen. Een voetbalwedstrijd. Daar ging jij heen. En…

Ik schrijf het nu maar op, want strakjes ben ik het vergeten. Is alles donker en leeg. Zal ik het niet meer weten. Ik vind alleen maar lege ruimtes, op plaatsen waar ik vroeger antwoord vond, volledig in het duister, loop ik nu tastend rond. Soms daagt het mij ineens, kom ik mijn antwoord tegen. Maar op een hele andere plaats. Had het…

Je loopt in de kou. En zelfs geen doel voor ogen. De tijd vervlogen.…

Met moed en wilskracht kom je verder dan je denkt dat vertrouwen schenkt.…

Doe een doekje om de klok het kan de tijd verstoren door het verstrijken van de tijd is al wat was: verloren Het zijn de uren van voorbij die aan belang gaan winnen herinneringen in een lange rij komen het huis weer binnen Een levenssnoer vol diamanten geslepen door het leven mooi, aan alle kanten zullen rust en vrede geven…

Als de grond drassig is van tranen spring ik over de plas Er spat nog modder op Ik veeg het af en loop door in ferme pas Als de grond droog van zonnestralen verharding geeft op paden houd ik in om stil te staan me te beraden hoe in hemelsnaam die sprong zo licht, zo soepel genomen leek Omdat ik niet ontweek? Omdat ik ergens…

Dit is het. Daar sta ik voor. Mijn woorden zijn direct, Zinnen kort. Niets meer te zeggen. Ik ga verder, ga door!…

Pas als je het kwijtraakt Besef je hoeveel het uitmaakt Gezond en fit te zijn Niet te lijden door ziekte en pijn Dus ga het leven "leven" Zolang jou, gezondheid is gegeven Jaag je dromen vandaag nog na Wacht niet tot morgen Of tot je met pensjoen gaat Want straks is het te laat…

Je sterkte zit juist in je zwakte daar van tijd tot tijd aan (moeten) toegeven zeker niet voor weglopen al vind de hele wereld jou een loser het maakt jou tot blijvende kampioen "You never walk alone" maar besef je loopt altijd alleen op je eigen benen en soms op handen en voeten omvallen en weer opstaan ook met zoveel facebook…

Striemende regen. Hij fietst alleen op de dijk. Ook nog wind tegen.…

hij ziet haar aan komen lopen zeker drie truien over elkaar het is een zachte zomeravond toch heeft zij het koud. ze heeft het altijd koud hij kan en zal haar helpen geeft haar waar ze naar verlangt. maar voor wat hoort wat (das zeker) zij krijgt haar witte geluk en hij die gek is op magere lijfjes zal van haar genieten want zo…

De warme wind waait wollige witte wolkjes langs de knipogende zon de miezer voelt als vochtige vlinderkusjes vrolijk fluitende vogeltjes fladderen vlak voor me langs mijn aura weet zich gekoesterd dankbaar geef ik de natuur een dikke zoen terug…

spiegelingen op het water tonen de dingen in realiteit geen foutje te bespeuren tot wind speelt met de werkelijkheid de lijnen deinen verder open verdwijnen door onzichtbaarheid rimpelend verlaat het beeld zijn vorm doch... zal het sterven in geborgenheid!…

Frans Timmermans laat weer eens van zich horen. Hij schreef zijn grote vriend een afscheidsbrief. Je bent altijd weer welkom hartendief. Ik voel me hier zo eenzaam en verloren. Maar Boris denkt: de man is zwaar gestoord die moralist wil weer het laatste woord.…

Een kruispunt van falende wegen In een bergachtig gebied Waar de lawines vallen als regen Om hoop te bederven Wilskracht niet meer te verwerven Bang voor het einde van de dag Hoe ontwaak je nog uit deze nacht Schaamte voor je wezen Om voor je medemens te vrezen Maar wat als je vader zegt ‘Ik ben trots op jou’ Lijkt het van binnen Dat…

de wind laat rimpels achter op het water het is dit ogenblik deze stilte waarin ik je vind jij bent zomaar even bij me terug…

Door dwarsliggers, uit wrok of kinnesinne Werd hier het scorebeeld soms wat ontwricht Dan moet het maar met registratieplicht! Iets beters schoot het webteam niet te binnen Dus meld u aan, aanvaard het ongerief Uw oordeel houdt ons scherp en creatief…

Houd je maar eens in als het goede van de ander oversteekt en je lach op secure wijze diens weke delen als een buit beschouwt en je wacht op een moment om toe te slaan de ander leeg te laten en je ogen te sluiten voor sporen van geluk die niemand meer mag vinden…

Zo zaten ze daar aan de keukentafel, en keken naar wat achter hen lag, de kopjes koffie die nooit werden geteld, de poezen die ze begroeven in de tuin oud en amechtig of nog tergend jong. En dan hun dochters waarin ze zich spiegelden wat zagen ze toch in hun mooie ogen het voorlezen op bed, de armen en benen verstrengeld in een tedere worsteling…

Hij roept me Ik kom dichterbij Een warm gevoel Met elke stap Ik voel het in de stroming Elke herinnering gaat langs me Als de zachte lentewind Die grassprietjes doet kietelen aan je kuiten De stroming wordt sterker Ik word zwakker Hij kijkt naar me Ik ga steeds langzamer Grote stappen zettende, met zware benen Als beton word ik naar benden…

enige tijd later ontstaan de mooie vormen en kleuren; zij opent haar hart op vruchtbare aarde gelijk een wilde bloem dorstig slurpend bij het opgaan van de prille ochtendzon en smoort als de stekende rode ploert de gouden akker op 't hete middaguur verzengend als 't kanonnenvuur…

Ronde van Frankrijk - een priester bidt rozenkrans met veloketting…

En als we nou naar buiten kijken, zien we de reuzen bijna wijken onder het geweld van de wind. Kijk daar vliegt warempel bijna een kind uit handen van haar moeder, oei wat een geloei wat een stoten, wat een kabaal het is warempel niet normaal, stormen regen, wind dan te bedenken dat over een krappe drie weken de ZOMER echt begint…

Hij vertrok in zijn open cabrio zou wat boodschappen doen en zo, ging door regen ook door wind, was warempel net een kind. Een uurtje later kwam hij thuis, was " droog over" maar per abuis, sloeg ie een winkel over, was vergeten! Och arme, nog een keer door dat heerlijke natte regen- en wind weer. Niet gedraald en alsnog het vergetene…

Laat perfectie los en geniet van de schoonheid van imperfectie …