Alle inzendingen over je kent de ander nooit helemaal.

verborgen achter lijkwades verklaren ze les amants elkaar de liefde intieme vreemden neergestreken op een verstild beeld patina op een oud verhaal niet zomaar een verhaal altijd meer geliefden zonder woorden…

zie hoe alles bezit van mij neemt in wat glanst glimlacht wanneer iemand mij vindt zoals jij naast me graag in armen en de uren laat telkens ik begin te dromen in blauwe binnennevels aan dezelfde kant van vleugels en de ruimte die draait soms om te huilen, om weg te drijven op regen waar middenin, onberekenbaar, het begin weer…

jij was het voor mij helemaal wanneer ik bij je was werd ik zo blij je liet me lachen telkens weer en later thuis voelde ik een gloeiend kooltje ergens tussen hoofd en borst lachte opnieuw en ik wist niet eens waarom…

Je nietszeggende blik, toont geen emotie je in de lucht plukkende handen grijpen niets, je ogen dwalen, vooraleer ze moe sluiten en dan is van je nietszeggende blik, niets meer te zien.…

Zijn wie je bent Vrij en ongeremd Dansen in het licht Je bent tot niets verplicht Het leven is je gegeven om te worden wie je bent zoveel nog te beleven en te ontdekken wat je nog niet kent Je bent van harte welkom, het is helemaal aan jou Wees jezelf en anderen trouw…

Ik ken jou, jij kent mij, We kunnen het goed vinden, beiden zijn we blij, Jij wordt nooit van mij Lieve Zoë, Jij kent mij, ik ken jou, Allebei een ander, allebei trouw. Ik word nooit van jou.…

MIJN MOEDER Zij was het die mij baarde Toen ik kwam op deze aarde Zij was het die mij voedde En voor veel verdriet behoedde Zij was het die zich zorgen maakte En toen ik jong was over mij waakte Zij was het die liefde kon geven En deed dat haar hele leven Zij ging tenslotte heen…. Mijn moeder liet mij toen alleen.…

Alles lijkt zoveel anders, maar je bent nooit helemaal vrij.…

Hoe makkelijk is het te oordelen over een ander. Hoe makkelijk is het te veroordelen als het gaat om een ander. Hoe veel makkelijker is het de hand te reiken de helpende greep doet meer en meest van al: het minste zeer. We staan met onze vooroordelen klaar als het ons uitkomt maar niemand is perfect dus zijn vooroordelen ONGEGROND.…

Je kent me niet. Je ziet niet eens wat er in me schuilt, Je ziet niet eens dat mijn hart huilt. Al zou het nog zo hard schreeuwen, Je hoort het niet. Want je kent me niet. Nee, je kent me helemaal niet.…

Kent U de mensen die zeggen niets te wensen te hebben. Kent u de mannen die zeggen genoeg aan hun vrouwen te hebben? Kent U kinderen, die tevreden zijn met wat ze bezitten? Kent U ze wel? Woon ik dan in de verkeerde stad?…

Een lijntje naar elkaar Lijkt zoek Ik wil haar graag weer vinden…

Wijsheid het weten van wat was, er altijd is en nooit verdwijnt het straalt van binnen zal nooit verwelken hetgeen er eerder was dan het weten wordt aanschouwd door wie liefheeft begeert, reeds voor het wordt gevonden. ... Het hart heeft bekend doe geen moeite je vindt de plek daar, waar alles samenvalt.…

Een pleister op een geschaafde knie en een kusje er bovenop dan huppelt het kind weer verder voelt zich weer helemaal top. Het voelt zich ontzettend gelukkig heeft nooit van onrecht gehoord is helemaal in de wolken als het een doelpunt heeft gescoord.…

schuilt in iedereen zelfs bij mensen, die ge denkt... het best te kennen!…

Thuis in tegenslagen wie heeft dat ooit bedacht ben ik nu een bofkont dan helemaal nooit verwacht De één heeft er meer dan de ander hoe ga je er mee om bij de één heftiger dan bij de ander je bent net zo'n pion Dat alles gratis en voor niets maar ik betaal er liever voor om het nooit te krijgen nu moet ik er mee door Het vreet mij…

Ik heb een oorspronkelijke geest, die nog het meest houdt van die ene man, zo eenvoudig en bescheiden, die van oorlog vrede maken kan.…

Onze eigen minister van Justitie, kent het probleem als geen ander. Wel is hij tot op heden, terecht, met vreemdelingen zeer begaan. Maar met het dossier bekaktheid, heeft hij nog helemaal niets gedaan.…

klaar voor de talloze getuigen in de kroeg ze heeft het nooit willen weten hoe keuzes aan een mens kunnen vreten doch anders kon het niet ook niet toen ze hen verstiet…

klaar voor de talloze getuigen in de kroeg ze heeft het nooit willen weten hoe keuzes aan een mens kunnen vreten doch anders kon het niet ook niet toen ze hen verstiet…

blijvend te verwarmen genoeg om nooit genoeg te zijn…

ze ligt in een bron van licht en trekt haartjes uit haar liezen in de zon verzachten scherpe stalen rafels tot vormloze klompjes wat schaafde en wrong loopt door de afvoer naar de regenpijp ze trekt nog een haartje en vindt godzijdank haar woorden terug…

God kent jouw verdriet en eenzaamheid Als een vader wil Hij voor jou zorgen Bij Hem ben je veilig en geborgen En nooit meer alleen, want Hij is er altijd.…

God kent jouw verdriet en eenzaamheid Als een vader wil Hij voor jou zorgen Bij Hem ben je veilig en geborgen En nooit meer alleen, want Hij is er altijd.…

Je eigen leven leiden,doen wat voor jou het beste lijkt genieten van iets, waar jij zelf het meeste voor gaat of het de pijn en verdriet daardoor ook sneller slijt een ding, weet dat je nooit alleen in 't leven staat!…

opgeven ze zal mij nooit ontglippen, die vraag van toen, en toch brandt ze zo hevig op mijn lippen wel schat: "weet je het nog"?…

Het houtje drijft op de zee het kleine houtje op de grote zee het voelt zich erg eenzaam Eerst leek dat drijven wel wat zo afwisselend en tegelijk zo wijd maar op den duur wil je toch meer vastigheid en er is ook helemaal geen conversatie Je komt bijna nooit een ander houtje tegen en de zee geeft helemaal niets om je De…

Liever nu ver weg, Waar geen mensen komen, Nooit meer terugkerend, Vooral stoppen met dromen. Liever helemaal alleen, Geen gedachten meer om aan te denken, Nooit meer iemand, Die mijn leven zal krenken. Liefst helemaal niets meer, Geen licht meer in de duisternis, Geen kleuren geen beelden, Alleen maar strontlucht en gore pis.…

spiegelingen op het water tonen de dingen in realiteit geen foutje te bespeuren tot wind speelt met de werkelijkheid de lijnen deinen verder open verdwijnen door onzichtbaarheid rimpelend verlaat het beeld zijn vorm doch... zal het sterven in geborgenheid!…

Dat komt wel Het zijn de klokgenen Kom maar even bij mij Fijn bij mij liggen Dicht bij elkaar Jij bent zo lief Het legde knopen in mij die nog niet helemaal los zijn Ik was een reddende engel die nog niet gewend was aan haar lichaam, een kind dat wel de hemel, maar nog niet de aarde kent Het herhaalde zich In mij groeide boosheid…