Alle inzendingen over kaalslag

met een knipoog naar Gerrit Komrij ze hadden de bomen gekapt de bomen waarin de kraaien bij honderden nestelden natuurlijk was er het gekras maar dat is nog geen reden hun habitat te verwoesten een zeer dat Lochem zich zeker mag aanrekenen de vogels zullen zich danig ontheemd hebben gevoeld zo ook ik als reiziger die de kale plek…

Bij tegenslagen is het steevast raak en roept de hele VVD om Wiegel. Zo menig kopstuk raakt daarvan wat kriegel: Het gaat niet om de man maar om de zaak! Maar als het om charisma gaat maakt Hans met kaalgeschoren schedel veel meer kans.…

Tergend traag zet hij een wankele schrede over de verzengend savanne, leeg en gortdroog een kaalgevreten paradijs zonder hoog of laag, zonder beschutting, nergens vrede turend tast hij naar de randen van de vlakte terwijl zijn rafelig spoor verdwijnt in zwakte Nog even blikt hij naar wat passeerde hij zou het, zonder aarzelen, zo weer doen…

Wie veel van háár houdt, heeft dus dikke pech, want kaal en glad is nu een ware rage. Wij willen op ons lichaam géén bosschage; het overtollig schaamhaar scheer je weg. Verbaast u zich dus niet als binnenkort de schaamluis een beschermde diersoort wordt.…

het lijkt er op dat eenieder bang is de slag te missen hedgefunds harken pecunia politici bemodderen elkander zorg bezwijkt onder de kaasschaaf enerzijds miljarden anderzijds een dubbeltje minder onze kinderen betalen de rekening er is niets meer om voor te strijden alle schepen lijken verbrand…

de franje mag dan zijn verdwenen zo weinig lijken dat wat blijft maar zie je wel dat nu het licht kan spelen? vandaag ineens anders gekeken het knotten zo gelaten gemis voor hoe het meestal lijkt…

Of jij je meldt als Mustapha of Fredje Voor een pretje, een verzetje, een gebedje Een kroketje of een fijn patatje metje Dat doe je hier voortaan dus zonder petje Je warmt je maar aan al je klatergoud Maar nondeju – dat is wel erg koud!…

. ------------------------------ uit: 'Kaalslag', 1999.…

ik denk aan jou als ander denkwerk niet meer lukt één ogenblik treft als een bliksemschicht de splijtzwam in het hoofd het onkruid weggerukt toon je de kaalslag van mijn wereld in jouw tegenlicht…

Zodra u 't venster open heeft gezet Ziet u een kruidig poldervers verschijnen In klavergroen met ploumen van marijnen Geen monatoetje meer in 't bloemenbed Hoe stil ligt daar het bijleveld en vredig Demissionaire kaalslag... o zo ledig…

het wachtwoord is wederkeer en mijn navel de poort door maar lang genoeg te staren herschikt zich het werkelijke langs de zomen van het harde meer in mijn waarneming ben ik omringd door keelzeer bevind ik me in de armen van kaalslag fratsen kortom, die met de zon ondergaan telkens weer…

voel hoe warme wind het leven doet exploderen met snelgroei zonder vruchten onder wolkeloze luchten in verschraling door hete ademhaling die verschroeiend langs rotsen tocht het eens zo vruchtbaar land is uitgedroogd en weggewaaid kaalslag heeft een prijs vernietiging van leven is ook voor ons einde reis…

er zijn flarden blijven hangen restanten mist uit een eerdere zee er vormt zich aanwezigheid in onze wachtrij druppelsgewijs, nummeriek gemeenteloket, mensenheugenis hangende het onderzoek kunnen we herleven kaalslag met bos vullen, het bos met bomen -wat nu volgt is toekomende tijd…

in één herfstige nacht vol onrust voor het hoofd hebben heftige stormen mij den kool gestoofd alle groene bomen bij avondlijke scheem'ring vol nog in hunne pracht alle blaad'ren ontnomen het is weer kaal op mijn plein…

De macho sprinkhaan in oranje giert met maxikettingzaag door mijn plantsoen. Op vlieren, berken, ja kastanjes viert hij lusten bot. Het is voor mij geen doen verwoesting aan te zien met droge ogen. Het bos verwordt tot zaagselvlakte, kaal met enkel nog een eik waaruit gebogen tak als vragend teken steekt en taal van vroeger spreekt: gewogen…

continent ook vogels broedend op het oude akkerland oppers met gedroogde tarwe in het zonne-uur bij de scheefgezakte hooibergschuur waar ploegen wolken stof doen waaien achter twee robuuste zeeuwse paarden onvermoeibaar stappend in het rechte spoor nog zijn ze er de verstilde vergezichten maar in hun lijsten krijsen al toeristen die kaalslag…

Ondanks de kaalslag glimlacht zo'n kinderleven, dat dankbaar is met elke vooruitgang, die een ziekenhuis dag kan geven. ( Thema: 'Het zieke kind' - kinderkanker)…

Glinstering breekt kaalslag in holle bomen ruist het leven door ringen der eeuwen. Kei op mos versteent de broze rimpellach over nacht en ontij voorbijgaan is hun bitter lot. Trots en moedig wacht het oude volk in het schelle nimbuslicht op een nieuw verhaal; aandacht van hun stille fluistering.…

Ons land moet nodig eens in therapie De Tour en het EK gingen verloren De zomer is zo kil als nooit tevoren Nu ook nog kaalslag in de poëzie Mijn jonge sla hangt slapjes naar beneden Vandaag is Rutger Kopland overleden ----------------- Na Gerrit Komrij is nu ook dichter Rutger Kopland overleden. Zijn bekendste gedicht is 'Jonge Sla'.…

stikstof en co2 zijn restproducten van onder menselijke regie gepleegde arbeid van hand en machine de soorten in de plant en dierenwereld sterven in ras tempo uit diversiteit om in de natuur te schakelen verdwijnt de mens leeft langer maar in een altijd ziek lichaam het weer is totaal van slag dat hakt in alle voedselketens tot kaalslag…

achter schuilgewas weerklinkt soms 'n schaduw over hemeldiepe krochten is kaalslag begaanbaar, het oneindige verwantloos, zou dit haar gezicht zijn engel die over mij waakte, mij bewaarde, loodste langs boomloze bosgronden gaat dit pad naar denkbeeldig dolen zonder houvast aan touw of steen om niet te staan met voeten in land zonder…

Het is een dissident, die hoog in de lucht protesteert tegen de gang van zaken: de kaalslag van de helderheid, de koude van de blauwe leegte, de hoge eenzaamheid van niets. Langzaam drijft het verder. Zo ver het oog reikt, is het te zien.…

woont een onzichtbare kleurenmenger hij pelt omgekeerd -tussen bladeren van 't verleden en de koraaltjes van heden- wanden in donsbruin de schorre zang als een pilaar onder de stilte vragend kijk ik haar aan ze trekt haar geschubde pantser op alles toont ze wat ik al lang vermoedde dan vleugelt ze ijlings weg over fruitvelden en mijn kaalslag…

Nog drie zijn er in leven Soms sta ik op en heb energie dan ga ik langs langs alledrie dag tante Jo ben je nog bang voor kikkers, muizen of de kat van tante Alie die mijn moeder al lang niet zag niet zien wil of doven woorden net als daden langzaam uit dag ma wat is er nog na die kaalslag wat kan ik nog omhelzen…

Bezuiniging noch kaalslag mag het heten Want Marja investeert in kwalitéit Nu zij in zwart en wit de scholen scheidt En onderwijs de rugzak kan vergeten Maar ooit betalen wij een hoge prijs Is de minister wel van bóven wijs?…

zag de mooiste bomen staan maar in mijn hart zong kerst al hun vergaan sparren nordman en de fijn genaalde den gekweekt om in luister te verschijnen zullen uit het bos verdwijnen kaalslag is niet te betwisten enkel voor wat sfeer verlichten hun groene dood zal nog één keer warmte geven als het oudjaar eindigt met nieuw leven…

nog een flinke slok nostalgia vanuit de bleke bodem van de fles na de herfststorm wacht de winter nog een laatste bundel zonneschijn vanuit een zwaarbewolkte lucht na de regen rest het wachten nog een allerlaatste broze glimlach van een vochtig bladverliezend bos na de kaalslag volgt het frisse groen tot het voorjaar oude troostboom…

nog torst atlas onze wereldbol maar recht de schouders zij wordt uitgehold de motorzagen razen gieren door het amazoneland leggen de rivieren bloot de kaalslag is gigantisch groot in groene longen heerst de pest de bloedsomloop is stopgezet hun dood historisch vastgelegd waar atlas torste met gebogen schouders heeft de mens zijn…

uit groen dat lucht geworteld aan de natte beademing lag het donkere gat dat krioelde vol bewegen onder een uitspansel dat alle energie gaf aan dit leven wij bloeiden niet maakten geen vrucht maar kleurden de hemel waaronder de schepping door de mens was gevlucht hun vurige vraatzucht was de dood voor het woud in een kaalslag…

wat is nog niet verkracht en houdt nieuwe kaalslag de wacht. wou dat ik zelf eigenhandig een woestijn kon verhinderen voor onze geliefde kinderen. Och neen, we zoeken gewoon de zon want al dat gebrom vinden we erg dom. Slaap rustig en leef lustig we houden het stil en blijven zonder kijven.…