inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 18.090):

Mene Tekel

De macho sprinkhaan in oranje giert
met maxikettingzaag door mijn plantsoen.
Op vlieren, berken, ja kastanjes viert
hij lusten bot. Het is voor mij geen doen

verwoesting aan te zien met droge ogen.
Het bos verwordt tot zaagselvlakte, kaal
met enkel nog een eik waaruit gebogen
tak als vragend teken steekt en taal

van vroeger spreekt: gewogen en te licht
bevonden jíj die hier de winter ziet:
het oordeel over hinderlijke bomen -

maar uit de stobben zullen loten komen,
uit doodstil vlak weer nachtegalenlied.
Hier is de aarde niet voorgoed ontwricht.


1999 - 2007

Schrijver: Abel Staring, 24 november 2007


Geplaatst in de categorie: milieu

4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 435

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Ludy
Datum:
19 december 2007
Email:
ludy.roumengmail.com
Hier spreekt een ware woord- en natuurliefhebber.
Een heel fraai sonnet!
Naam:
klaasje
Datum:
25 november 2007
Email:
bovenverwachtingquicknet.nl
Hoe zeker tenslotte verwoord je de hoop.
Naam:
Yur
Datum:
24 november 2007
Meesterlijk gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)