Alle inzendingen over kakofonie

Leg toch even, als je durft, je oor te luisteren bij deze kakofonie van miljoenen door elkaar heen schreeuwende moleculen, overal en uit alle tijden lukraak vandaan gegeten, gedronken, geademd. En ondertussen alweer bezig met afscheid te nemen op weg naar een ander lichaam, een riool, een boomblad, een rivier.…

In de kakofonie die dagelijks klinkt is er voor velen zo'n behoefte aan stilte voor mij wel! Slechts het geluid van de stilte geen gepraat geen muziek geen geluid dan slechts het geluid van de stilte Voor u ook? 'Pro-stilte' of 'Anti-discominatie' spreekt velen aan door de kakofonie die dagelijks klinkt!…

kakofonie van 's avonds kwakende kikkers oorverdovend mooi…

Alles mag wat mij betreft in elk geval als het je lukt om tegen klippen op van het lawaai van bestevaers scheepskapiteins als beste stuurlui aan de wal al staande op de kaai het tiroler hoorngeschal op de zevenheuvelwegen galmend in berg en in dal te weerstaan in het hart van groesbeek in klein zwitserland alsmede de kakofonie…

We kunnen nog heel wat leren van de vogels met hun fijnbesnaard gezang alles in harmonie en op het juiste moment maar bij ons is de fijnbesnaardheid soms een kakofonie omdat we zo aan eigenbelang zijn gewend…

Als de zoemer gaat is het voorbij het naseizoen van indian summer liefde op bronzen vleugels van melancholie als kaleidoscoop in een kakofonie kleuren van de herfstzon die mijn hart doorkliefde Is zij nog steeds of niet meer van mij?…

Uit de kruinen klatert hun kakofonie.…

daglicht breekt de nacht in bleke stukken waarin schaduwen onwennig concurreren met door de duisternis prijsgegeven beelden geluiden even nog te onderscheiden voor de kakofonie van leeg lawaai de stad in dendert de dichter wacht tot ook deze dag weer donkeren zal…

Hij had te veel gedronken. Erbarmen, hij dacht dat alles sprak. Kako- fonie, en voor wie, voor wie? Toen zag hij een hand, zo sierlijk over een glas gebogen... Meer wist hij niet, dan dat het pover was, en goed. Dat maakte hem nieuwsgierig. Hier paste iets. Dan toch een woord dat hij verdroeg? Daar hief zich de hand. Ach het was zij…

De kakofonie van geluiden drong mijn gebarsten voorhoofd binnen. Ik zong mee om zijn volgelingen weg te jagen en de schaduw van het beest veranderde in het licht. De gezichtloze verschijning begroef ik onder de heuvel van een onbevlekte droom.…

In het donker na het avondmaal nog voor het vallen van de lange nacht onzichtbaar onderling in gak-vocaal verband, gedurig vals en atonaal, kakofonie in ijle hemelzaal waar akoestiek de echo van de wind mijn hart doet juichen, 'k voel me weer een kind…

Een kakofonie van stemmen waar komen ze vandaan 't liefste wil je wegrennen maar is het dan gedaan wil je ze ook niet kennen? Zal het je achtervolgen kan je je ogen sluiten zal je ooit zonder zorgen kunnen wandelen buiten of wacht je tot morgen?…

Tussen vier muren weerklinkt haar "God save the Queen", een kakofonie van strijkijzers, fluitende stoomketels en drummende, knetterende braadpannen. Was en plas heet haar heldendaad. Het resultaat: geen stank voor dank!…

Alle indrukken van ieder zintuig sinds mijn vormloos besef schuldbewust ontwaakte in jouw buik de kakofonie van onderliggende boodschappen in alle woorden sindsdien tot mij gericht alsook in de veelzeggendheid van zwijgen het knagende besef van alle onbedoelde gevolgen van alle handelingen die ik in onwetendheid verrichtte de worm…

klimmen gedrochten aan boord voor het nog verder uithollen van mijn bestaan Of ik nou naar het vooronder of naar het kraaienest glip, ze worden nergens door gestoord, als aasgieren pikken ze toe, tot mijn laatste stukje verzet Ze sollen met me, al ben ik hondsmoe, hun kwaadaardig sadisme gaat door, zelfs als ik de rum laat vloeien, rest kakofonie…

het gonst voel de trekkracht van vele geesten mensen wirwarren in besluiteloosheid er is geen strakke energiegerichte daadschap streep wel een kakofonie van speldenprikjes die ontladen in de geest zij bouwen spanning op waarin ik niet kan blijven ik vlucht wat schielijk weg van al die lijven de druk neemt af voel mij…

geluid is geweest voor een klein intiemfeest zag een gerucht naast een zucht van verlichting wat galm bij echo fluisters met elkaar acteren altijd raar een heerlijke ontmoeting die geen opzien deed baren samen genoten werd onder het nuttigen van luchtige decibelletjes zonder wanklank heb ik afscheid genomen van deze lichte kakofonie…

verborgen in een zacht, borrelend aquarium - men hoort noch ziet het - maak je in wachttijd trage wentelingen het verloop van de tijd neemt je mee naar het ongekende licht en een aanzwellende kakofonie je oerschreeuw - bitterzoet - is de geworpen steen die het water tot leven wekt en zie: de dag is verstreken het verloop van de tijd…

zijn" Een beetje meer levensvreugde en een beetje minder pijn Een beetje minder prestatiedrang Een beetje meer mogen Een beetje minder kritiek en een beetje meer mededogen Een beetje meer tolerantie Een beetje minder wantrouwen Een beetje minder agressie en een beetje meer om van te houden Een beetje meer harmonie Een beetje minder kakofonie…

DE BOOM BLADEREN RITSELEN NIET Hier hangen aan het plafond po's en potten, vogelkooien die het ledige kunnen bevatten stoffig niets van poep en pies een vage geur van voorbij goed Daaronder spreken dichters wijze woorden voor wie het maar wil horen vóór de wind opsteekt en er van het plafond vreemde stemmen komen Kakofonie van fragiele…

Violen strijken melodramatisch een kakofonie van verwarrende klanken die de Tijdgeest kenmerken De klok wijst ons om schepen te verbranden oud zeer te verlaten op onbekend terrein We zullen onlosmakelijk onze geheimen herbergen op kernachtige wijze De droom waakt in ons bewustzijn, onophoudelijk...…

op de vleugelen van het lied laat ik mij meevoeren vervoeren ontroeren en stilte daalt in mij neer rust keert weer om plotsklaps -vanuit het niets- over te gaan in een kakofonie die pijn doet aan oren en het hart ineen doet krimpen van smart tromgeroffel…

Weerloos voor zulk bruut natuurgeweld wil ik pakken wat mij kan helpen drijven, maar ieder beeld dat aan mij voorbij snelt vloeit samen in een kakofonie van geluid met alle andere, niet één kan zo beklijven: ik moet hopen dat iemand de kranen sluit.…

‘U zit op een immense roze wolk’ Een witte kaketoe was aan het woord ‘U hebt te zware ladingen aan boord We zullen zinken, dus zeg ik- ontvolk ‘U, tegenstander, bent in winterslaap Word wakker’ ik zeg ‘eigen volkje eerst’ Een kikker kwaakte luid en onbeheerst ‘Die geelkuif is een wolf verkleed als schaap’ ‘Wat een kakofonie, wat een lawaai…

In een ogenschijnlijke kakofonie van vergankelijkheid welke neigt naar rotzooi zie ik de schoonheid van het verleden gedijen in ons heden Door zoveel knipogen naar combinaties van gebruiks-/verbruiksmaterialen welke het primaire doel ver overstijgen maar met een gerust hart Kunst mogen worden genoemd Mooie bruikbare kunst Nu nog…

Er ontspruit een kakofonie in het bestaan die zijn weerga niet kent en zo rent, vlucht men weg van zichzelf, van velen waar ze niets mee kunnen delen.…

Dat ding dat men mij prematuur vast gaf Heb ik beleefd doch dringend afgeslagen. Ik zou de herrie als een man verdragen, Om dan een oordop in te doen is laf. Dan maar een aanslag op mijn beide oren, Ik ga naar een concert om iets te horen.…

Maria Magdalena mysterieuze mooie muze mag met muzikanten musiceren In haar handen houdt zij een hobo van hout halfhoog haar hoofd in hoofse houding halfomsloten door heur haar en halvemaanvormig halscollier over heur hemelboog Menselijk, maar magisch mag Maria musiceren met maestro's Mozart Mahler masculien majestueus Moessorgski…

In de dichte mist zakken ze een voor een terug, de lange ris wordt hopeloos door luide claxons ontdekt, klappende portieren, de vilthoeden blijven onzichtbaar, een stroom hallucinaire voorstellingen, kakofonie voor spitsburgers, onbegrip als bij motorpech.…

Bang en verdrietig als het jongetje van Sinaspril, die verslagen is door een agressieve overmacht, een kakofonie van zielloze geluiden. Ik werd al eerder verdreven, tot nul gedegradeerd, maar voor eens en altijd ga ik dwars tegen het christelijk gebod in, wat mijn vader er iedere zondag indramde.…