Alle inzendingen over krijgt weg

somber en wat te zwaar maar ook hoe paradoxaal iets van een oprecht verdragen als bij een brok in de keel die je maar niet krijgt weg gedronken wanneer melancholie de kop op steekt kan je er niet om heen en misschien is het maar beter zo…

Leven lijkt dan te willen zeggen, wat je krijgt, dat ligt op je weg. Leven is geven, en voltrekt zich veelal als een loterij. Het leert je jouw lot te accepteren. Je te schikken met je eigen partij.…

Oorlog strijd vult het hart van de tijd als uiteengebarsten planeten daalt het vuur uit de hemel neer weerkaatst de hel op aarde oorlog is weer in krijgt een podium hunker naar strijd dood en verderf schopt peinzend de kogel voor ons uit alsof we het nooit zullen leren…

zo z’n best gedaan Ik geef je Marc een hintje Je krijgt dat Koninklijke lintje Je wordt echter geen Minister van STaat Je krijgt een functie elders Je krijgt wellicht zelfs een levenspartner!…

Weer een dag voorbij Ik slenter weer naar huis na een lange dag Komt het weer in me op Dit is wat je krijgt Dit is wat ik je geef Want ik weet Dat jij thuis op me wacht Ik start mijn oude kar Met veel gerammel en gepiep Rij ik de kasseien plat Alle oneffen wegen weg Dit is wat je krijgt Dit is wat ik je geef Want ik weet…

Ik ben nog op weg en toch al aangekomen in liefdes stilte. De wegen kwamen tenslotte alle samen in de omhelzing. Als de weg weg is, is er de grote stilte die liefde fluistert.…

Van het concert des levens, krijgt niemand een program, een al te waar spreekwoord, waar niemand omheen kan. Zelfs trachten erachter te komen wat je weg is, heeft geen zin, wat er voor je weggelegd is, komt toch wel, dus ga er maar niet tegenin. Want van het concert des levens krijgt niemand het program.…

Toen je weg was Bleven mijn handen Onophoudelijk naar je reiken Mijn ogen je eindeloos zoeken Vragend of je de stilte wilde vangen Die in de verte lag Het was net alsof Het kind bleef schreeuwen Het kind bleef roepen Het kind bleef vragen Het kind alleen Blijft wachten Tot het krijgt Tot het geeft Tot het krijgt Tot het geeft…

Je krijgt straks heel veel spijt, Ik wou dat je nog veel zong. Je mag nog niet weg, Dat brengt heel veel pech. Blijf nog heel lang, En wees maar niet bang. Het is nog te vroeg, Je hebt nog veel voor de boeg. JE MAG NOG NIET WEG!!!…

zo moet een boom zich voelen op weg naar de lente sappen die opwaarts stromen tot ze zonlicht vangen in zijn kruin nieuwe warmte ontluikend in een blad dat de kracht van deinen en ruisen onder de nerven krijgt…

Heb ik een item voor een snelsonnet, Maait Coenraedt mij het gras weg voor de voeten. Hij krijgt van mij de hartelijkste groeten, Maar hij bederft voor mij weer mooi de pret. Dat heb ik niet als ik de woensdag neem, Maar dan stelt Inge mij voor een probleem……

Onrustig mijn slaap Een nachtmerrie baart Mijn dromen verjaagt Want wat men ook zegt Het krijgt me niet weg Van die blik in jouw ogen Waar de kwelling in lag Die ik toen niet zag Had niets in de gaten Gedreven door mijn angst Te worden verlaten…

Als je ooit nog vleugels krijgt, stijg dan op en volg de stem die je de weg wijst naar mijn hart. Klop dan 3 maal, zodat ik weet dat jij het bent... en dat je veilig bent geland en mij gevonden hebt.…

Je vraagt de weg krijgt een puzzel zoekt het pad vindt een doolhof De deur is zoek maar de sleutel inmiddels gevonden Terwijl het middel heilig is verklaard is er geen doel meer Want wilde je nu eigenlijk naar buiten of toch naar je zelf…

De Europese slachtkip krijgt het beter: zowat vierhonderdtachtig centimeter! Een plek iets kleiner nog dan een A4. Maar ach, wat doet zoiets er nou nog toe op weg naar een beschaafde barbecue……

De veiligheid staat bij de weg voorop, Het is bloedlink om rijdend te gaan bellen. Sensoren zijn er die dat vast gaan stellen, U krijgt dan van zo ’n sensor op uw kop. Voorspelbaar is wat binnenkort gebeurt: Uw eigen auto die u dan bekeurt.…

mijn fantasie gaat op de loop als ik probeer te dichten realiteit verliest zijn weg het leven krijgt andere gezichten en maak ik dan een mooi gedicht waarin ik mezelf omschrijf voel ik me soms de Bergerac en ben een prachtig wijf…

Bij de McDonalds geven ze niets weg Bij ’t vullen moet men in de bakjes knijpen Zo krijgt je minder friet om naar te grijpen De klant is koning maar heeft dikke pech Ik zal ze krijgen...ze zijn stapelgek Voortaan eet ik alleen nog maar Big Mac…

Weg met de molens die het land ontsieren Een kerncentrale helpt ze uit de brand Verlichting voor hun Stad en Ommeland Cadeau van Mark: Ze kunnen feest gaan vieren Maar wat krijgt hij als dank: Asjemenou Gezeik: Van Lauwerszee tot Dollard tou…

Je ligt daar, met halfopen ogen stil je ademt niet meer doodstil het is voorbij en ik kan niet bij je vandaan Je ligt daar ik druk je ogen toe het is over- het is uit en ik blijf bij je tot de dood ons scheidt toch?…

Dat krijg je van dat automatiseren; het personeel krijgt almaar méér te doen. Respect valt weg, geen mens houdt z’n fatsoen. Je gaat je noodgedwongen maar drogeren. Waar is de fluit, de tang, de zwarte tas, toen conducteur zijn nog geen blowjob was?…

Ik fiets de laatste tijd genderneutraal, Ik ga nu uniseks langs ’s Heeren wegen. De herenfiets die krijgt van mij de zegen, De damesfiets die past ons allemaal. Gelukkig word ik nu niet meer geplaagd, Waar ik daarvoor op stang zou zijn gejaagd.…

Klei schemert door het wit de weg langs Rottum uit De wind giert vlokken in 't gezicht De landarbeider voor om haar te hoeden, tornt en zwijgt totdat zowat na zestig roeden de vrouw opnieuw haar weeën krijgt Ver weg ziet hij wel Warffum gloren, maar in Bethlehem is 't Kind geboren.…

Ik zie je gaan in de verte herken je tred voel 'n traan Dichterbij 'k wil sneller lopen nog even voelen eens hoorde je bij mij 't Verleden komt terug waarom zoek ik 't op de toekomst ligt open loop ik nu té vlug 't Verleden is geleefd vooruitkijken 'n nieuwe start wie vindt de weg naar mijn hart ?…

Op de weg naar morgen zijn wij de reizigers van vandaag, zoekenden in het diepe duister naar het licht van de nieuwe dag. Alleen, slechts op eigen kracht, overlevenden van de lange nacht.…

Stil loop ik door de nacht over hard bevroren sneeuw de weg even kwijt de maan verlicht mijn levenspad en helpt me zoeken naar de gulden middenweg…

Je leerde me te leven op eigen benen te gaan staan mijn weg te bewandelen die vrijheid kon ik aan ook was er veel vertrouwen het leven leek een feest nu moet ik constateren dat dit een farce is geweest mijn levensweg gaat verder niet langer meer die pijn de liefde zal me leren dat het ook anders nog kan zijn…

zit ze mijn moeder schouder aan schouder geluidloos scheef gezakt in de huiskamer van het tehuis haar handen in houvast om haar tas geklemd stilzwijgend schuif ik naast haar streel haar wang een glimlach opent haar gesloten lippen als haar hoofd zich langzaam heft dan ... is het moment voorbij nemen medicijnen haar mee weg…

Je bent al weg, ik had het kunnen weten. Toch ben ik weer gekomen, de zwakke schakel in jouw keten. Hoe kan ik jou vergeten? Je frisse lach, met werkelijk gevoel en altijd wetend wat ik nou echt bedoel. Na jaren van verdraagzaamheid en medelijden ben je niet hier. Je stappen zijn gezet.…

En ik ze je schaduw Voor de laatste keer En terwijl ik je aanschouw Weet ik dat nooit meer Jij en ik zou zijn Nooit meer ons en wij Weg van elkaar Alleen nog samen vrij…