Alle inzendingen over kruit gekruid

Haar ogen blauw van hem zijn zwart ze begrijpt maar weinig van wat hij zei en soms teveel zij zag het licht in blauwe regen hij kijkt naar de vervuilde zee drijft op golven schuimig caramel kust rode appelblozen kruit gekruid met kaneel…

Liefde, passie, als vuurwerk met veel kruit Een prachtige, mooie, ontklede vrouw De Eva der Eva's waarop ik bouw Geen enkele willekeur waarop ik stuit Ondanks een ziekte dansen wij verheven Daar wij te vroeg het leven moeten geven…

gedraaid, gekruid gehaktbal, drie beschuiten theetje drinken, daarna in plakken is er geen terug…

Ik weet gewoon al wat me staat te wachten Iets wat ik hier niet in details beschrijf Het zakt méér uit, mijn seniorenlijf Toch wil ik eigen hangvlees niet verachten Ik stel mezelf dus vaak gerust, zeg luid: Toe Inge, zak maar lekker onderuit!…

Wie met een wagen bomen kruit voert niet te tillen stilte aan. ------------------------- uit: 'Tirade', nr. 200.…

Want al zou u nog zo graag willen U moet uw kruit niet verspillen Of u eraan vertillen. Wel willen is geen feit Tot keuze van het woord, welwillendheid.…

Verschieten ze een keertje al hun kruit, Dan zijn zij zelfs diplomatiek onschendbaar. Alleen een diplomaat is het gegeven Om voor het vaderland maar weg te leven.…

Hij drukte zich wat calvinistisch uit Het geld gaat naar de “Schnaps” en naar de “Frauen” Die zuiderlingen zijn niet te vertrouwen Verschoot hij daarmee niet zijn laatste kruit? Mocht deze baan hem onverhoopt ontvallen Dan maar een flinke neut en naar de Wallen…

zwarte strelende wimpers omringen haar ogen die ontwapenend blikken zij schieten kruit van liefde zoeken mijn lippen te likken al twinkelend worden edele rozenblaadjes naar mij gestrooid en omringen mijn lijf als in zachte streling getooid mijn rimpels verbleken als glinsterend damp in het ochtengloren zo een minnespel bevangen…

In onze monarchie wordt kruit verschoten Zoals ook Alexander destijds deed En omdat hij zo veel van knippen weet Verdeelde hij de navelstreng in moten Weer blijkt dat de Oranjes zich beroemen Op nooit de dingen bij de naam te noemen…

ach zon der zee, vonk geslagen uit gehoorsteen onoplosbaar is het lichaam dat in muien kruit boven de zee sterren, onder het verhemelte achter op de tong stuifzand, en maar niet slikken, slikken ------------------------------ uit: 'Lichaamswater', 2002.…

Ik heb je ooit nog lief zo koel beschreven een Boursin gekruid die uit het koelvak komt ik heb je warm gewreven met mijn tong gestreeld en met mijn ogen dicht heb ik je zelfs verbeeld als het zachte glijden naar heerlijk-heden toen ben ik gezwicht en maar gebleven…

Bush zocht heel lang naar Saddam’s arsenaal; Tot hij een klein pistool in handen kreeg Was heel zijn wapenmagazijn nog leeg Zijn amulet behandelt hij sacraal Hij heeft, zo hoor ik zelfs van de devoten, Daar in Irak zijn kruit nog niet verschoten…

Het willen knallen heeft ons aangestoken Daarmee verschieten wij graag al ons kruit Er hangt iets in de lucht van klaar en uit Waarna alleen de puinhoop nog kan roken Men explodeert te snel en dat verwondt je Dat komt natuurlijk door dat korte lontje…

Een lege accu kan een bom bevatten, In volle accu’s is geen plaats voor kruit. Voor aller veiligheid een wijs besluit, Een nieuwe wet, maar om je te benatten. Om met een open deur dit af te ronden: De Yank heeft niet het buskruit uitgevonden.…

de vijandelijke tijd slaat de dagen stuk de besmeurde slakkengang van ijzeren uren leven in het donker zomaar zonder licht geen kruit gewassen tegen het duistere bestaan niets meer om bang te zijn in de kleine toren het leven zonder licht…

Vandaag heb ik voortreffelijk gegeten: Naast met saffraan gekruide kaviaar Stond er een bord met truffels voor mij klaar, We moeten -godzijdank- veel duurder eten. De krab en kreeft zijn hier niet aan te slepen, Of heb ik het misschien niet goed begrepen?…

er kruipt papier door de tuin kleine strookjes uitleg met plastiek omgeven tegen het regenweer het hek staat scheef en onverschillig voor de slang die zich rond haar spijlen als een hitsig touw drapeert het zijn immers de mensen de kleine mensen die hij tegenhoudt in de kruidtuin een komen en gaan van nieuwsgierige leuters blijft…

Er is een feestelijke bundel uit Met honderd verzen, uit één brouwerij Die van light verse, bloedeigen makelij De diepste wensen staan in ‘Vers gekruid’ Eén ding verklap ik van het boek vast wel: Het kickt op boekenkasten, dus bestel!…

Gods eeuwige Boodschap is een peperstruik die pittig geurend wenkt bij hem te toeven binnen zijn luchtige twijgen ritselt bescheiden spraak vol onsterfelijke liefde en opbeurend vermaan wrijf maar een van mijn vruchtjes tussen je handen fijn het zal dan altijd huizen in heel je wezen mag geheimzinnig werken onvoorziene zegen brengen…

Nooit schreef ik je een brief. Je was zo dicht dat ik je elke dag kon zien. Jouw verte was anders dan de mijne. Maar het viel ons licht daar over heen te praten. De toekomst was zo lang dat over vroeger spreken nog wel kon. We deden dus gewoon. Maar waren beiden bang dat alles toch weer fout ging. Deze nacht leg ik voorzichtig bloemen op…

De e’s vervlechten lettergrepen, de preherfst keert de hele sfeer en neemt begeesterd het beheer, gereed meer regen te verslepen. Klef dwepen weken met de e – het versje kweelt verlekkerd mee.…

Zeg Mark, dat vaasje barst nu uit elkaar Had jij dat ding van onder niet gezien Of zat dat kruit van binnen al misschien Er lopen nu zelfs crimefighters gevaar Ik wil hier geen conclusies aan verbinden Maar heus, die vaas weet niemand meer te vinden…

ik heb haar te boek gesteld als een opgezette vogel die niet fluit of zingt niet trekken kan naar het fel gekruide zuiden of als een machine of een verlaten goddeloos dorp in het dal daar beneden ik heb haar bekeken maar niet gezien betast maar niet echt gevoeld niet met haar gereisd in de koele ochtendmist…

Hun post is vaak gepeperd en gekruid: Dat komt mij jarenlang de neus al uit.…

Ik las een vers uit ‘Vers gekruid’ van Inge Waarvoor ik dankbaar diep en dieper boog Hardóp las ik, een lust voor oor en oog Zo wordt de geest verruimd, gaat zingend springen: Haar boeiend snelsonnet ‘Malapropismen’ Was goed voor mijn basaalmetabolismen…

verbrand mijn lippen aan jouw vurige woorden ze zijn te gekruid verlies mijn geduld bij jouw uitgesproken zin het is te vluchtig vergeet mijn angsten in jouw warme lettergreep beschrijf mijn lichaam verwoord mijn liefde in kapitale letters laat mij jou lezen…

Als wij als kind soldaatje gingen spelen, Dan hadden wij geen kogels en geen kruit. Wij waren blijkbaar onze tijd vooruit, Toen klonk al ‘pief paf poef’ uit kinderkelen. Ook kon men weten hoe het nu zou gaan, Want jong geleerd, is immers oud gedaan.…

Deze bewondereing wordt gekruid door haar schoonheid zoals die van een bergkristal en op haar lichaam staat een proza van liefde geschreven die te vergelijken is met de zuiverheid van een roos…

Vol leven zonder geluid stil omsloten - open voelend vollopen soms sterk gekruid Is het voor hem? voor haar? voor Het Antwoord? De stem, de lach om wat komen gaat? Of omdat iets niet meer bestaat?…