Alle inzendingen over lotsbestemming

het is aanwezig maar niet tastbaar er gaat een glinstering door oogwit verrassend (ik was nog niet klaar) verdomd dat u helderziendheid bezit ik herinner me nu het metselwerk weer ongeborduurd als ons rauwe vlees in het raam gaan de wolken tekeer waar ik in dit verband al naar verwees niemand kan ons zeggen wat het is zodat wij verre uren…

Is wijsheid onlosmakelijk verbonden aan wat leven aanwijst oude koeien ook uit sloten durven halen. De veranderlijkheid van leven het waard aandacht ook aan het verleden puur een juiste reden te geven. Niets weten en alles vergeten kan gelukszaligheid naast depressies in hartkamers enorme armoe geven. Houd je niet van een rustiger gemoed…

ik fluister in het donker waardoor het altijd nog donkerder wordt ik zeg meestal dat ik in de buurt van bijna gelukkig ben de regels van de ander verlaten krijg ik niet onder de knie ik hink vaak maar door als lotsbestemming ben ik aangekleed mijn façade draag ik eroverheen…

liefde slaat rood uit de kleur op onze weg stilgelegd in een liefdevol palet liefkozend in omarming wij prijzen ons gelukkig onze vriendschap kent geen pauzes het verbreedt zich in diepte het is de lente die ons leidt in lotsbestemming van verlangen…

Klaprozen langs het spoor de trein rijdt door het ijzer dendert bruin grind vermaalt bielzen, de ijzeren rails en verre lotsbestemmingen. Daar zal ik bloeien tussen zand en corridor. Klaprozen, laprozen, rozen, prozen, proza.. roza, roza, bloemen, za, za. Foto: Jolie Hakkert…

De dingen doen en aan het einde, basta, geen leer omhelzen. In het halfduister de uitgang raden. Niet in paniek geraken. Hij weet wel dat je komt, het staat in zijn agenda. ---------------------------------------------------------------------------- uit: 'Tot in de nde,nde graad; nestoriaanse kwatrijnen', 1998.…

rails IJspegels hangend aan het gezicht Mijn ogen schijnen op dichte vlokken speels Achter mij een slinger van licht Ik ploeg langzaam maar zeker voort Vastberaden door het besneeuwde land Zijn glooiende witte heuvels noord Ontelbare lampjes, ver aan de rand Horizon met warme hoopvolle gloed Nog best een eindje te gaan Mijn bijzondere lotsbestemming…

Diep in de veelzijdigheid van keuzes en idealen Verlangend naar dat ene in perfectie Hetgeen niet zal worden bereikt Lotsbestemming zal waarheid worden De onzekerheid groter Is dit het al?…

waarom zou ik spreken over iets anders dan de lotsbestemming van mensen ’t lied dat honderdduizenden jaren gezongen is door de longen en de stemmen van de tijd op de onuitputtelijke schouders van de taal opgehaalde buidels vol ongevraagd lijden?…

‘t licht heeft zich nog niet aan ‘t zicht onttrokken als de droge lippen van deze dag staan tot boven ’t aanvaardbaarste dus belach dit (non)sentiment voordat deze diep gegronde momentopname op ‘n onaannemelijke lotsbestemming ‘als wortel opgepeuzeld’ wordt onverkort in de universa-incompletus-hutspot… …gesproken over kruisplanten in kwaliteitsaarde…

Lotsbestemming is geen plaats, maar een manier van kijken naar de wereld. Ervaren is een naam die aan de opgetelde som van fouten kleeft. Perfectie is dat leven waarin we ons imperfect opstellen. Waarheid, mocht die bestaan, is zelden zuiver en nooit makkelijk.…

Zo beschouwt het mannetje Piggelmee wijs, dat zijn ongewisse lotsbestemming hem iets extra's zal opleveren na het overleven van zijn grote overzeese reis. In ieder geval overstemt nu een gevoel van weemoed bij hem aan denken; aan die gelukkige huwelijks- momenten, die hij thuis altijd mocht koesteren samen met het vrouwtje Piggelmee.…

blaatte hij nog [eens] niet in wollige woorden over de stormen die volgden hoe hij in wezen doorweekt en zwart afgebrand Thor vermorzelen moest als hij ’n hamer had was hij gaan slapen maar op handen en voeten zou hij zwerven dolend door de dagen en doodde de nachten in de galerijen waar als ’n leeuw in de luwte ’n nieuwe lotsbestemming…

opgeteld oneindig vaak heb afgetrokken Uren tussen seconden op de klokken Niet zelden egoïstisch lang verveeld Als ik 80 ben Een zwijgende God heb ontmoet Hem inzake de waarheid heb verhoord Op momenten de stilte vermoord Een pact met de duivel in mijn eigen bloed Als ik 80 ben Mijn grote liefde lang geleden vond Die ene, mijn buitengewone lotsbestemming…