Alle inzendingen over magneet

En jij, jij bent net één grote magneet: je oefent enorme krachten uit, en ik, als hulpeloos ijzerdeeltje, ik doe een dwaze poging me te verzetten. Alleen jij bezit die grote aantrekkingskracht en ik ben ook maar te zwak om te willen dat de rollen waren omgedraaid. Maar eigenlijk ben je niet speciaal.…

het was die straat dat huis als een magneet trok het mijn aandacht de bewoners waren slechts passanten op doorreis voor even op zoek naar het leven de tuin verwilderd ooit gesnoeid door ondeskundigheid van mensen zonder tijd de voordeur opende in kraak en braakte altijd lieden uit op hun vlucht naar frisse lucht honden meden…

als ik muziek hoor spelen in het centrum van een stad sta ik daar verrukt te kijken aangetrokken word ik door een orgeldraaier op de hoek van een straat een fluit, viool of klarinet met spel, gezang en dans ook daar vind je me weer…

Kon het magneet ons maar binden!…

De tegenpolen omarmen het zielsverwant het voelt als magneet.…

Starend in het nachtlicht dat aantrekt als een magneet word je soms ouder voor je het weet…

sterrennevels filamenten sublieme chaos van gezang en instrumenten geschaard rond de grote magneet de toonaard de veilige planeet…

het vergeten magazijntje in de achteraf steeg trekt als een magneet ik moet binnen treden mijn verloren nering lag zomaar te raap ik heb veel kunnen herstellen van wat defect was meer heel ga ik nu nog voegen omzeilend de stad door met kennis van de visitatie…

De zilveren maan Strijkt 's avonds En 's nachts Als wachter, magneet Nooit geheel onverwacht Over onze planeet Tussen zonsondergang En de komst van de hoeder Der minnaars en maagden Als aanstaande moeder…

vandaag een voorzichtig rondje door zonbegoten wintertuin het allereerste lentezwemen roept mij als een magneet de knoppen in de heesters vertellen van het komend zwellen het mos dat zich verspreidde negeer ik met mijn ogen de puntjes van de krokussen houden voorlopig de adem in…

Het voorjaar trekt als een magneet, ik verlang naar groen, de bossen, naar parken met hun bloemenkleed maar niet als wolken hun water lossen!…

magneet!’ ‘doorlopend vliegen alle chicks je aan!’ ‘je kan echt nooit meer zonder deo gaan!’ [reclamebazen denken: lik me reet] Kom op jôh, trap toch niet meer in die shit Reclame!? Weet je nóg niet hoe het zit?…

Voel mezelf totaal verloren Starend in jouw zwoele blik Bloed bonkt door mijn hete lijf Voel overal nog JIJ en IK Ik kan alleen nog naar je staren Je trekt aan mij als een magneet Een siddering trekt door m'n lijf Besef je wat je met me deed ?…

Gisteren, vroeger en nog levens ver wil ik je weer ontmoeten verlangen onstilbaar, meer en meer ik wacht zo'n duizend jaar, echt waar je zal me vinden en herkennen mijn ogen, hart, totale wezen zien rivieren vloeien samen, onvermijdelijk het tijdstip volgend dat het juiste is.…

uit te trekken; hoe we ook op handen en knieën bijenwas in de vloer wrijven tot het hout was opgeeft terwijl we elkaar op bed liggen te bekijken op de vloer, glad as een tafelblad waarover dingen uit eigen beweging beginnen te schuiven tegen elkaar aan, van elkaar weg, traag over de was glijdend, het lijkt ze geen moeite te kosten, de magneet…

Als aanhoudende magneet in het paradijs kaatsen onze tegenpolen met verleiding verwikkeld door een aantrekkingskracht zonder veel woorden wel als een gerucht.…

Handen als lege magneten, ze trekken iets aan, maar er is niets. Hart als een doorzichtig glas, het moet worden gevuld, maar er is niets. Ogen als gladde knikkers, ze moeten meedoen met het spel, maar er is niets. Huid als een nat zeildoek, het wil opdrogen en warmte voelen, maar er is niets.…

De inhoud zichtbaar door haar strakke vorm Ze vlamt en schittert, een magneet, zo prachtig! Ze zweeft ver boven ’t puntje van haar tenen Dan neemt ze fraai de goddelijke benen...…

Alleen nog de adem van warm verlangen wanneer ik je dan zie het bloed dat gonst de huid die gloeit een menigte magneten noem het liefde of lust oerkracht of begeerte het valt niet te negeren de heimwee die toeslaat als je dan toch weer gaat wie kan zijn zon missen alsof het leven je verlaat…

Als de naakte waarheid gekleed gaat in spiegels van de ziel Als door een magneet keren de gedachten elke betekenis om die ik aan iedere boodschap geef Ze raken me aan en diep verzink ik in het tochtig gat van het eigen zijn onwetend in een wereld onmetelijk en te groot voor het menselijk oog: De iris is als een kosmos…

geboorte kindertijd moedertaal jeugdjaren vaderland wezenlijk verblekend na zes decennia gevestigd in dit mooie land genaturaliseerd andere cultuur langzaam onmerkbaar geïntegreerd nu trekt bij ouderdom zo af en toe als een magneet de geboorteplek niet te laat nog voor het heengaan soms te denken in mijn moedertaal…

We zijn als dag en nacht, en toch als twee magneten. We zijn als koffie en melk, maar door elkaar bezeten. We zijn als een rok en een broek, en toch als een stel samen. We zijn als water en vuur, maar onafscheidelijk, kan ik beamen. We zijn als een pen en een potlood, en toch als een schoenenpaar.…

het hart is de magneet die hersens samenbindt en zenuwstelsel staaft beenderen van staal harde kern van het lijf in het betonnen omhulsel de harde huls schraagt gevoelens flitsen heen en weer gedachten ordenen niet meer slechts langzaam komt de spirit van de wil vrij uit hardend beton vormt stevige ideeen over de zin van lijf…

hij was rond uitdagend rood ving mijn blik ik wist dat hij zou gaan bewegen als ik hem vond gaf een pass hij rolde van mij af een felle streep in groenig gras als een magneet trok hij me aan ik bleef gaan naar links en rechts in subtiel toucheren van voet naar borst dan hoofd en knie binnenkant paal geniaal…

je ademt in de buitenwijk de groene longen van de stad de standaard blond die je als kind al aangemeten was toch trekt als een magneet de binnenstad de bohemiéns en het gemengd publiek de vrolijkheid en de muziek het uitgaan in de kleine uurtjes is spannender dan koffie bij de buurtjes het trekt en stoot weer af de buitenwijk…

En EEN keer per jaar, kun je me vinden daar, winnen doe 'k er niks, maar dat apparaat, trekt als een magneet. Maar 't zit op mijn mobiel en ook op de iPad, ik kan er niks aan doen, het heeft wat, maar GEEFT niks!…

Was te zwaar Beladen, vracht Die tot ver over Mijn grenzen ging, Spieren stram van Het starre denken, Ging door mijn ankers Heen en kwam op het Aangezicht van de Aarde te liggen Die me met magneten Leek vast te houden - Tot Jij met ontferming Werd bewogen en me Precies zoals ik ten Diepste had gewild - Tegen de zwaartekracht…

De druk van het universele lot brengt ons samen als magneten. Extatisch, tegelijk ontwrichtend en allesomvattend voelt dit meer dan waar! Kan je me horen zonder woorden? De klanken achter tonen en akkoorden. Wil je me voelen in het diepste van mijn zijn? Via het hart kan je het weten een antwoord o zo rein.…

Nare herinneringen aan zeer vervelende dingen Ellende uit het verleden die je pijn doet tot op heden Rottige gebeurtenissen die je graag weg wilt wissen Het liefst wil je het allemaal vergeten Maar het laat je niet los Het zijn zware magneten Je raakt het maar niet kwijt Hoe erg je er ook onder lijdt Je zult ermee moeten leren…

Van onder Mijn huid Borrelt het Langzaam op Als zijnde Een magneet En ik Ik reageer Zonder het Te weten Te bedenken Te willen Het is Chemie of Een klik Magnetisch veld Nabijheid Vergroot de Spanning tussen Twee velden, ons Klein verlangen Gaat over in Stille hunkering Doet zeer Een zoete smart Verwelkom ik Ik blijf…