Alle inzendingen over meer dan ooit

Ooit was je zijn alles ooit was het wij en niet jij of hij ooit was hij een vriend ooit of was het toch nooit? Was alles toen schijn en voel je nu geen pijn?…

Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat verlangen naar echte liefde Dit juist groter maakte Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat ik niet durfde te denken Aan wat ik eigenlijk zou willen Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat geven en nemen Ongeëvenaard waren Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat doordat ik zoveel gaf Ik m’n eigen hart brak……

Niemand kan meer van je houden dan ik van jou deed Niemand zal ooit meer strijden dan ik voor jou streed Nooit zal ik voor iemand voelen wat ik voor jou heb gevoeld Nooit zal ik het gevoel meer hebben dat het zo is bedoeld Ooit zal ik hopelijk begrijpen waarom het niet mocht zijn Ooit komt er dan ook, hoop ik, een einde aan al mijn…

Ooit.…

Als ik ooit ga wat ooit zal moeten dan hoop ik ze ooit weer terug te zien te begroeten Opa Moeder en zelfs pa iedereen die ik heb gemist Ook zij die ooit zorgden voor wondjes al onze fouten zijn dan immers weggewist maar alleen dan dan alleen als zij er ook zijn als hun aanwezigheid ook zeker is die van al mijn ooit gewezen hondjes…

overwinnen Zal ik ooit weten hoe het is om zonder angst en zonder dwang te leven Zal ik ooit leren om dat wat ik niet kan veranderen te accepteren…

overwinnen Zal ik ooit weten hoe het is om zonder angst en zonder dwang te leven Zal ik ooit leren om dat wat ik niet kan veranderen te accepteren…

Dus als ik er ooit niet meer zou zijn, mis me dan gewoon, huil en lách even, want ook als ik er niet meer ben, gaat álles gewoon door, ook jóuw leven.…

Zal ik ooit zo warm zijn dat de herfstwind me niet meer kan afkoelen tot zwijgzaamheid omdat ik me geraakt voel? Zal ik ooit zo wijs zijn dat ik de dingen kan aanvaarden ook als ze niet zijn zoals ik zou willen?…

ooit ben jij aanwezig juist nu nu jij niet meer hier bent nu is er het weten dat het loslaten ooit juist in lief en leed als van zelf sprekend jou er altijd deed zijn meer dan ooit ben jij aanwezig juist nu nu jij niet meer hier bent nu is er het weten mijn hoop en vertrouwen mijn geloof in liefde jij gaf mij die schat om haar…

Als ooit de vogels niet meer vliegen En wind de bomen niet meer doet wiegen Als ooit moeder aarde zal verdwijnen En de zon niet meer wil schijnen Als ooit de zeeën verdrogen tot woestijn En er geheel geen liefde meer zal zijn Dan pas, lieverd, moet je weten Dan pas zal ik jou kunnen vergeten…

Wist je dat toen ik ooit nooit maar echt nooit twijfelde aan jou Toen ik ooit nog niet kon weten wat ik nu nooit meer zal vergeten Wist je dat wij nooit nadachten over ooit We zijn er nu we zijn in ooit en nog lang niet voltooid weet je wat mijn schat eerdat nooit meer ooit wordt zullen we nooit vergeten wat we ooit hebben…

Ooit zal ik weten waarom dit moest gebeuren Ooit zal ik weten waarom ik zó moest treuren Alles ging tegelijk alles ging ineens kapot Onze vriendschap Onze liefde Ons geluk Ik wil die tijd terug De tijd dat we samen konden lachen, konden praten De tijd waarin alles goed ging Nu is alles zo moeilijk ik weet het niet meer Maar óóit…

Tongeren heeft nu nog altijd hinder Van de eigenaren van het Land van Ooit Die straks nog in 't cachot worden gegooid Want ooit werd nooit en daarna nog veel minder Geen kans meer om te HennievanderMosten Een land van ooit nog te betalen kosten…

Waar mensenhand zich gewetensvol Strekt naar het oppervlak, Graankorrels groeien Gesteund door milde regen En ochtenddauw, Vogels hun portie nemen Zonder de mens te kort te doen - Is het land nu rijkelijk leeggeplukt, Oogst voorspoedig binnengehaald Drie weken eerder dan ooit Werd waargenomen, en zendt de zon Een goudgele glans…

Het klopt wat ik nu zeg: Ooit wordt nooit ooit! Heb jij dus even pech, en zeg nooit nooit!…

Als ooit jouw aanraking geen beroering wekt dan ergernis of niets, als ooit de dagen zich weer sluiten in de aaneengeregen rij van opsomming zonder apotheose als de dood zich in ons heeft gemengd en vreugdeloos met ons aan tafel zit waar alleen nog de verveelde conversatie van de vorken klinkt, als ooit jouw bloed niet meer het mijne is…

Misschien in 3006 Zal ooit voor eeuwig Vrede vloeien. Stromen van 't Ene continent, Europa, naar 't Volgende. Dat deel van de Wereld op zijn beurt doet zijn Best, zo goed hij kan. Ooit. Wie weet, in 2106 Worden mensen wijs en wakker Wrijven ogen. Lezen meer Heldere blikken. Blauw Als water.…

Zal het ooit weer worden, zal het ooit weer zijn, gadegeslagen op termijn? zal het ooit weer zien, zal ik ooit weer kijken, opnieuw starten, herhalen, en alles vergelijken? zal het zichzelf ontruimen, zal het tot inkeer komen, alle kwaad en haat weggenomen? misschien een glazen bol, bij de minste blik, op hol?…

De pelikaan lonkt naar de vangst van een visser laat de tijd rijpen als het getij over het strand stormwind raast woester dan woest kille lucht waait de schelpen naar een nieuw getij als ooit op een dag vandaag is geworden en later ontluikt tot in het einde van de tijd…

kan ik niet Het enige wat ik nog heb zijn mijn gedachten, als je toch eens wist wat daar in om gaat, dan zou je me waarschijnlijk vermoorden Ooit mijn kans op liefde, ooit krijg ik mijn kans Alles is beter dan bij jou te zijn.…

Woorden ontbreken om gevoel te beschrijven dwalend en dolend in denken en doen Berusting, verlichting gedachten verdrijven verwijten verglijden in grenzeloos toen Gelouterd, geraakt gelezen, gesproken gehoopt, niet gevonden verloren, verdoofd Gezocht en gebeden voor letters en woorden getikt niet bezeten ooit héb ik geloofd ...…

tranen nooit getoond nooit gehuild nooit laten merken zeker niet aan jou altijd sterk altijd onbereikbaar te diep te bitter geen controle niet gekwetst niet weer denkend aan wat wij ooit... wij samen voor altijd gemist één kans, nu voorbij elke dag voor jou onzichtbare tranen…

Ooit zal het mensen nog bekoren, dat het gras groen is, de bloemen bloeien, de lucht blauw, de zon warm. Eens zullen we nog eens wat anders horen dan oorlog, ruzie, honger kou, elkaar het licht in de ogen misgunnen. Echte vrede, we hopen erop, dromen ervan, maar dan, We léven toch op hoop?…

en ooit zal mooi ontplooien.…

Als je ooit zult gaan, dan zal ik mij zorgzaam om je schouder slaan, koesterend jouw lichaam. Als je ooit moet gaan. Ik zal jou een monument van woorden weven dat daarna elk moment als een stille deken warmte zal geven. Als je ooit moet gaan.…

is ooit voor mij een vers geschreven het verstild verdriet in mijn ogen gelezen het verlammend verlangen een plek gegeven breekbaar weerspiegeld mijn diepste wezen wie heeft mij ooit zo liefgehad dat hij dit rust'loos hart toch volgen wilde mijn voetjes in een vers gevat met liefde al mijn wonden streelde ooit zal hij mij dan zo nabij zijn…

Ooit ben ik een oud wijf Eentje met een geit Een overwoekerd boomgaard Maar geen zuchtje spijt Ergens in een huisje Met onkruid metershoog Een waslijn voor mijn jurken Een ieder doorziend oog Kijk je door mijn raam Ik zit daar bij het vuur Zwart poezebeest op schoot Jouw foto aan de muur Ooit ben ik een oud wijf Eentje met een geit…

Ik denk dan met een diepe zucht: Ooit zal ik gelukkig zijn…

gesprek van top tot teen laat langzaam los daar sta je dan alleen het pad leidt je door een bos een weg die iedereen vroeg of laat moet lopen het verlangen koppelt het hopen nog een laatste vraag fakkels branden fel in deze nacht ontwaak kracht houdt wacht figuren symbolen demonen goden alles voorbij gekomen dagdromen dromers ooit…