Alle inzendingen over mens

De pieken waren zeer heftig, De dalen ontzettend diep, Nooit meer zal ik met jou op een recht pad lopen!…

had ik dit land verlaten als ik van haar bestaan geweten had het gaat per uur nu harder jij wat is dat toch ik zoek een mens van mens gemaakt die mij de bodem uit de hel laat schreeuwen en die dan nog ja dan nog naast me ligt en als mond van tederhout zou ik wijken voor je woorden zou ik ? misschien is ja het mooiste woord…

Zowel mens als dier. Leiders die het mijden voor hun eigen plezier. Zelf ben ik niet volmaakt. Maakte fouten in dit leven. Ik ben wel al tot hier geraakt. En zal mijn kennis blijven geven. Geen mens op aarde is helemaal perfect. Maar ik ken wel de waarde van liefde en respect.…

ontvreemd in een winkel op de hoek Waar een man haar bij haar naam noemt, en dus sterven moet Er is zoveel in mij dat zij daar heeft geschreven Wat rond haar is wordt verbrand (In geen dag is de aarde leeg, soms verliest ze Haar verhaal toch kijkt ze naar het rimpelloze meer) Waar haar naam woont Was te lang geen plaats, nu zoont Een mens…

Ja de slimste mens Krijgt waardig kritiek Maar hoort het niet…

Om zich te beschermen als hij zich bedreigd voelt als hij alleen wil zijn vouwt de mens zich ineen Als de mens zich prettig voelt klapt hij open haalt zichzelf van de standaard en rijdt volle kracht vooruit Als men te hard rijdt kan de rem gebruikt worden De bel als communicatie een gevoel dat men wil delen De bel kan mensen ontvouwen…

ik ben geen engel des heren doch mens, kwetsbaar en klein geen adelaar met omvangrijke veren maar aan aard en aarde gebonden kan onmogelijk alleen het ontij keren kan mijzelf niet eens bezitten laat staan een mens, de ander ik tracht mijzelf wel te delen in wezen een binding aan elkander…

mijn botten kraken onder het verraad van je melaatsheid en ergens in een leeg vertrek vind ik terug wat er van mij nog rest je zag me groot enkel om je eigen verlangen te laten vallen op mijn huid en ik weet dat in jouw wisselzang je slechts rugdekking gaf omwille van je eigen afgestompte ledematen…

Een mens, zo zeggen ze zachtjes, maar ik weet het niet zeker, hoor. Echter, als ik stiekem luister naar alles wat hij zegt, ga ik toch weer twijfelen en lijkt hij bijna echt. Wel van een andere wereld, van een planeet in verre baan. Uit een koud, wreed universum, hier lichtjaren vandaan.…

Een dier kan dier zijn zonder dit te weten een mens... in hemelsnaam! waarom primitiever dan een dier mineraal plant of dier het verschil? een mens martelt dood als bezeten plezier vertel kom op vertel! zonder het te weten.…

Het mens-zijn is een herberg elke ochtend nieuw bezoek, vreugde afgewisseld met depressie en ook de flits van inzicht komt als een onverwachte gast De duistere gedachte, schaamte en venijn begroet ze met een brede lach ze komen slechts de boel ontruimen om voor jou weer plaats te maken [vrij naar Rumi, een bekende soefidichter]…

Ik lees de bijbel in moederstaal vertaald Ik zie in onze zwakten tevens de kracht De hoop wanneer een pasgeborene voor het eerst lacht De warmte van geliefden bij een eerste kus De ontwikkeling lijkt oneindig als alfa en omega in een lus Met alle haat weet ik geen raad Het gebeurt over de hele wereld tot in de eigen straat Vanwaar is de mens…

dat wat je niet ziet ben ik ook voel je iets wanneer mijn woorden anders duiden ook dan zijn het betekenisvolle geluiden van deze mens jawel, met wisselende akkoorden…

Onbereikbare mens, lachen we samen? dansen we? in levende cellen de troostende dans.…

Een kwikstaartje rent zich de pootjes van het lijf in de allee er is geen mens alleen wij twee de populieren hijgen…

Een mens kan zich altijd koesteren aan de schoonheid van de herinnering…

Als de dag van toen hoort hij z’n zoon zeggen -je wordt oud pa- als hij traag opstaat uit z’n oude luie stoel de kamer zich vulde met hilarisch gelach Een gezegende leeftijd moment in de toekomst dat nooit zou komen omdat ‘t zo ver weg was kwam aangeslopen gezien door kinderogen Nu zegt z’n kleinzoon -je bent oud grootva-…

De koninklijke weg de letter estafette koeriers van het licht het is onze plicht als mens om te krassen allemaal zonder de letters is de mens zo kaal kom en vlieg mee iedereen zijn eigen verhaal noch sneeuw regen of hitte gaat het het krassen tegen kom mensen wij leven noch het donker van de nacht houdt het tegen de kracht van de zon de…

het wijdse en ongrijpbare zo de schepping is ben ik ook aanraakbaar met handen maar dan zo gering van lijf zo ben ik ook ja, de voeten geaard maar de geest onpeilbaar diep ze kan nochtans leeg zijn of gestuurd worden door een bovennatuurlijk brein ik voel leven op weg naar de dood zie de zon in mist ervaar ijs in…

ik ben ook maar een mens zo sterk en kwetsbaar kwetsbaar sterk balancerend op de grens van geven en ontvangen ontvangend incasseren hartgrondig geven soms dood en doodlevend vaak door ik weet niet wat gedreven hij die zegt je bent mooi of hoi, jij ja, die jij het wordt in mijn hart geweven als je hoofd in een eeuwig…

Hij ademt in deze onbevangen stilte een woord van vrijheid misschien subtiele kern van grenzen, en gelijkgestemden het is al nacht maar dat doet geen pijn omdat hij niet meer wacht met mens te zijn.…

als ik ben, gelijk de doorsnee mens en dat ben ik wijk ik niet af van uw goed en kwaad of lief en leed in luiheid en verboden daad als ik mens ben gelijk allen ken ik u en speel ook toneel met geopend doek kijk dan de zaal in gevuld met uw zielen maar door de belichting blijkt dat een schimmige look oh zeker, ook ik…

als de mens zo open zou zijn als de blote hemel zouden wij als sterren stralen…

Ik ben het levende wezen dat zichzelf de mens noemt.…

iedere ruimte gevuld met ontweesde dracht ongeacht de kleine waarheid of grote leugen veel is naar een gistend onbewuste gebracht de toren draagt een kroon van ronde randen laag op laag uitgedijd tot een hemels dak bovenop ligt de verstilde tijd aan banden wijzers lijken geklonken aan een Romeins rond vlak het lage altaar draagt de verbeelde mens…

voorbij 't denken jou gepasseerd raap ik kastanjes uit het nachtelijk uur ik verblind daarmee de tijd open wonden helend nog te komen tranen veeg ik uit jouw ziel ik ben op weg voorbij aangekomen in het vleesgeworden woord…

Geen mens wil ik kwijt Geen mens moet er weg, Liever kom je bij mij, Daar kun je terecht, Ik help je met alles, En alles komt goed, Niet weg uit mijn leven, maar nieuwe moed,…

worden langzaam in stilte gelucht nog 365 dagen te gaan met voornemens die slijten zo hoort het ook: waarom zou ik het genot verwijten je moet gedrag veranderen zeggen wijze mensen alles met mate zei een filosoof een eeuwigheid terug hij kan de pot op ook hij heeft de aarde na overdadig denken overeenkomstig het lot als sterfelijk mens…

Ontneem hem hoop en droom, begoocheling en schijn, En hij houdt op een mens te zijn!…

Waar woorden star en ondoorgrondelijk blijven - O Mensch, gibt acht - slaat de goedbedoelde beklemming omhoog tegen gotisch glas-in-lood om als een vloedgolf de monden te verstommen, angst als gijzelnemer. Eén stem blijft over, de mondeloze mensen volgen in gebed. (Devoot of geknakt?) De eenzame echo tegen stenen en pilaren zwijgt…