Alle inzendingen over mies

Mies wordt gewaardeerd vanwege haar enthousiasme, gedrevenheid, charisma en betrokkenheid.…

Helaas, het Herhalingspad, de rue déjà-vue (In het Mediapark te Hilversum krijgt Mies Bouman een allee,Willem Duys een vijver en Joost den Draayer een rotonde.)…

Zelfs Mies Bouwman werd van stal gehaald om, in een vloedgolf van vrijgevigheid, te laten zien hoe in een mum van tijd bewogenheid in euro’s werd vertaald. Mies heeft, ook al is ze nu al oud, daar toch menig Dorp weer opgebouwd.…

Als letterkundige begreep je pas dat mies geen jet en jet geen mies kon wezen.…

Ik rapporteer je van een regen mies en mot het kan niet op kijk ik naar buiten ik hoor ze hagen hangen zuchtend gammel in de natte wind…

Ik zag je voor de eerste keer vergeten zal ik het nooit meer Op slag verliefd, overdonderd door de manier waarop je naar me keek: een blik die zo echt leek! Samen wandelen over het stand Uren konden we daar lopen hand in hand Onze tijd op Dishoek was geweldig, bijna te mooi om waar te zijn Alles wat we deden was zo ongelofelijk fijn…

De wind waait in het gezicht Bomen die zwaaien, vogels die kraaien Huilend zittend in het gras, tranen van verdriet maar vergeten kon het niet. De wind waait in het gezicht Bomen die zwaaien, vogels die kraaien De wint waait in het gezicht Maar vergeten kon het niet Nu zit het daar, Geheel alleen. het zit daar al jaren, eeuwen…

Ik zie je staan, alleen in de gang. Mensen om je heen, toch ben je niet alleen. Ik kijk je aan in je ogen zo diep blauw. Voor jou zweer ik eeuwig trouw. Ik zie je staren naar de grond hopend om er niet te zijn. Ik spreek je niet aan, ik zeg nooit hallo. Toch weet ik dat er nooit een einde aan komt, mijn obsessie voor jou.…

dansen onder de maan, de tijden zijn snel voorbijgegaan. we waren nog jong jeugdig en vrij. maar die tijden zijn al jaren voorbij. dansen onder de maan, de sterren die komen en gaan. ooit zal ons leven kapot gaan, worden wij van elkaar gescheiden en zal een van ons stoppen met lijden. de tijden, de tijden zijn veranderd. niets…

Laat het los. Alles. Je leven, Je gedachten. Wat jij zou moeten denken, doe jij nu niet meer. Ook al heb je dat nooit gedaan. Het gevoel is weg, het leven is uit je gelopen. Nooit zal je terug komen Alsjeblieft laat het los.. Alles. Je leven, Je hoop Niets zal je redden, Niemand zal je dwingen, want alles is verdwenen, wat…

Het is gestopt Mijn adem is weg. Niet meer beweegbaar. Zoveel tijd en niks gezegd Alles is veranderd Maar waarom? Alles is weg. Weggevaagd door de tijd. Het is gestopt Mijn adem is weg Niet meer beweegbaar. Help me.. Ik zit vast, Vast in de tijd.…

Jankend sta je voor me deur. Praten en praten is het enige wat je wilt Schreeuwend om aandacht om de dingen die je wilt. Jankend en al scheldende, tranen van verdriet. Je doet dit zo vaak Maar er iets aan doen, dat kan je niet. Jankend sta je voor me deur. Praten en praten is het enige wat je wilt. Maar verder kom je niet…

Op het asfalt, liggend zo alleen Bebloed en geslagen fel over been. Om wat hij denkt, om wie hij is Werd zijn leven hem ontnomen, Maar niemand die hem mist. Hier, op het bruine asfalt Stervend en alleen Achtergelaten door de wereld Die waziger wordt om hem heen. Zijn leven werd hem ontnomen En liggend hier zo alleen. Denkend; ik heb nooit…

Het warme gevoel dat ik krijg, De macht en de pijn. Angst giert door mijn lijf. Ik wil dit niet maar het moet. Van mezelf. En wees hard. Wees het waard, wees mooi. Doe alsof er niets aan de hand is. Het warme gevoel dat ik krijg, De macht en de pijn, Angst giert door mijn lijf. Maar ik kom hier uit. Dood of levend...…

Wees blanco, wees wit Laat het niet zo zijn wees onbeschreven Laat je leiden door je gevoel De pijn, het leed Laat het niet zo zijn wees onbeschreven. Wees blanco, wees wit Laat het niet zo zijn Alles wat het is Het is al weer voorbij, terwijl het nooit gebeurd is..…

Zet het op, maak het vast word één met mijn masker Zijn zoals ik wilde, als de persoon die ik echt was Emotie, een levenloze leegte verborgen achter één van mijn maskers Zijn zoals ik wilde, als de persoon die ik echt was Zet het op, maak het vast word één met masker Zijn zoals ik wilde, als de persoon die ik echt was Doe het, alsjeblieft…

Zwevend over de regels, letters los van elkaar Verbonden door gedachtes, door een schrijvende hand Veel zeggend, of juist niets de leegte opgevuld als een stilte op papier Niets blijft onbeschreven, niets blijft bespaard Geschonden op papier Zoals het in het echte leven gaat.…

Langs De Lussanet pianoakkoorden in de hal het langzame buigen van Mies van der Rohe Barcelona! de schuifpui, het uitzicht…

Herman Brood, Ilse de Lange, Daniel Lohues, Jiddu Krishnamurti en Jeroen Krabbé, maar ook de naam van Jannes van der Wal, onze wereldkampioen dammen, die bij Mies Bouwman zo olijk reageerde. Door Mies een beetje als een randdebiel werd weggezet.…

Ik wil het nog een keer proberen Hoe meer mazzel hoe minder mazelen Natuurlijk zit ik hier te bazelen maar het zal de vromen heus niet keren Van de Heer, hun bijbel, aap-noot-mies: Zij komen in de hemel, jullie niet.…

Mijn buitenlandse dochter -zij heet Mies- en ook haar tweelingzusje Annabel die werkten bij een vestiging van Shell en leden daar voortdurend veel verlies Geen nood, geen straf, geenszins de bedelstaf Ik trok dit van mijn winstbelasting af….…

terug naar celdeling naar kernkracht, rauw vlees olienagels terug naar verstokt gesteente ‘n gezicht zonder masker het kale water het droge hout vuur aap, noot, Mies…

Aap noot mies wim zus en jet Kleuterzang in alfabet Jet klaagt nood zus moet naar bed Noot vindt aap te hard en vet Wim is 't zat vindt het maar pet Mies is ook - graag zelfs!…

wordt het niet eens tijd voor de "dag van de dapperen" die durven met je mee het donker in te gaan met net zoveel vrees voor 't miese nieuws of de rampspoed maar ongeacht je ongeluk oog in oog met je angst willen staan…

Tv-icoon Mies Bouwman is bezweken, Ze opende Het Dorp diep in de nacht, En vroeger was ik ook één van die acht Miljoen die naar haar Telebingo keken. Met elk oud boegbeeld rustend in een graf, Sterft heel het medium een beetje af.…

Ik blaf als een hond Ik mekker als een geit Steeds weer een strijd Tussen mij en het dierenrijk Ik balk als een ezel En ben schuw als de wezel Ik koer als een duif En voel me als een vos In dit half gekapte bos Ik loer als een uil En Heb een olifant van een buil Ik ren als een muis En voel me net als de orca Eigenlijk nergens thuis…

goed beschouwd komt dit neer op een stukje contact zoeken her en der een weerbarstige dag tegen de haren in strijken het diep koesteren van hoge verwachtingen een schone stoep in Singapore het aanlengen van wijn als tijdelijk een blauwe reiger op ‘t vuur aap, noot, Mies Bouwman een wens voor elk uur om al wat schuurt maar nooit…

Weet gij de reis nog door de regen, de thuisreis nog, de regenreis? hoe diep was ons de nacht genegen, hoe dicht-nabij het paradijs. Toen vielen wij als snelle vissen bij waterval en draaikolk neer, en gleden tot waar gele lissen zich bogen tot een windstil meer. En wij die als het water blonken en geurden als het kruizemunt, wij dreven…

En ook als het zou kunnen - de wind mee, een begaanbaar pad -, loont het dan wel de moeite uit de woestijn - want dat bezweer ik je, dat was het - nieuwe woestijnen in te gaan? O, ik geef toe, ik heb als iedereen die tussen buitenlanders leeft... Leeft? Het woord ontvalt me: verblijft. Verblijven moet. Hoogstens gedoogd als onkruid tussen stenen…

Vlieger, vlieger, rode vlieger, voor wie ga je op de vlucht? Verder, verder altijd verder door de blauwe zomerlucht. Hoger ga je dan de vogels, hoger dan die vliegmachien, hoger dan de hoogste wolken tot geen mens je meer kan zien. 'k Wou dat iemand mij eens even op kon laten aan een touw, om daar boven rond te zweven en te schommelen…