Alle inzendingen over mineur

klaaglijk steeds herhalen van ondertonen die verhalen van liefde die verloren is en door de melodie klinkt al maar meer de roep van kom toch weer o kom toch weer van hoop naar wanhoop en van boosheid naar de rust gaat het gevoel steeds heen en weer en in mijn eigen muzikale kleur ga ik dan mee door dissonanten in majeur naar vrede in mineur…

Het orkest speelt a-mineur en ik heb een pesthumeur!…

De oostenwind fluit door winterkou bevangen in mineur zijn lied…

in mineur zijn wit bestaan…

Woorden:kunnen zijn als muziek akkoorden majeur en mineur.…

Dagen ongeschonden op een afstand verliefd wijkt mijn mineur in perspectief binnen droomland gehuwd tot harmonie…

Het liefst was hij vandaag niet opgestaan om de hele dag alleen maar te luisteren naar de regendruppels tegen de ramen tussendoor proberen te denken aan niets Vooral niet aan de geur die hij nog ruikt de warmte die hij nog tastbaar voelt ook al is het al steeds langer geleden dat zij besloot om zomaar weg te gaan omdat ze niet meer voor hen…

Zo lijkt de teneur van meneer Mineur te verbazen, als de majoriteit Hem zijn plaats niet gunt achter de deur.…

Nu mij niets aan dit alles meer bindt ga ik ook maar liever heen. Op het pad dat ik voor mij vind zie ik enkel distels en steen. Maar in haar liefde heb ik geloofd, merg en bloed van mijn bestaan. Heb ik die nu mijzelve ontroofd of ontdeed ik mij van een waan? Te erkennen te hebben gefaald, niet eens meesleepend en groot, is alle winst…

Nog even en we zitten op de helft, die tweede helft overleven we ook wel en dan, durf je terug te keren naar de stad, waar je zoveel mannen in mineur hebt achtergelaten? Kan de negativiteit, die je hebt opgeroepen, je niets schelen? Ben jezelf zover in mineur, arm meisje?…

Met een zak vol wind gevoelig als een kind vrij van baar geluiden ver van huis gearmd met een jeneverfles en de kleur van een verlegen hoer hongerig vreet verdriet aan mijn lijf zoet geklaag van moeder de wind onder mijn voeten is de grond onder mij vandaan gevlogen met lege handen wacht ik verdomme steeds langer op een volle fles…

In Londen 25 plakken halen Dat was 'dé target' van het NOC Maar ja, het zit ons landje niet echt mee We hebben er pas drie en dat is balen Als wij ons niet vermannen en vervrouwen  Verliest de consument straks zijn vertrouwen. --------- Internationale sportprestaties, economische groei en het consumentenvertrouwen zijn nauw met elkaar…

In het bos groeien de vraagtekens gevoed door de geur van dode stenen waarop levende herinneringen staan gekrast de kleuren worden weggevoerd heersers van heden treden binnen - eens was deze stroom vloeibare liefde onderweg naar het raadsel van de taal waar alle dialecten samenvloeiden waar bij Babel die Liebe, the love en l'amour elkaar…

Toen grootmoeder ten grave werd gedragen Was onze stemming toch al in mineur, Maar toen heeft een belastinginspecteur Ons bij de groeve extra aangeslagen. De kist werd immers volgens hem fiscaal Gerekend als verpakkingsmateriaal.…

De dirigent was in mineur. Hij zei: “Je stelt me diep teleur. Weet je nou nog niet hoe het moet? Ik vraag me af wat je hier doet.” - “Die vraag stel ik mij ook wel eens. Vooral als het weer kerstmis is!” (koor 7)…

Mijn Koningsdag geëindigd in mineur Ik dacht dat hij al dood was en begraven Maar dat hij plotseling weer op komt draven Was niet bevorderlijk voor mijn humeur Nee...advocaatje leeft hij is niet dood Drie keer is scheepsrecht...redder in de nood?…

hij weegt de woorden, maar ontbeert een norm hij zoekt naar regels, maar vindt willekeur hij vindt zijn beste spinsels in mineur dan stampt hij op de grond en kiest een vorm hij zucht, ook kwaliteit is relatief zijn eigen perspectief is exclusief…

betraande ogen gebroken woorden in d-mineur een ontkurkte fles spraakvocht 1921 vervlogen zinnen in een damp van wijwater geschreven letters in as en stof verwelkte vingers tastend naar liefde te laat voor mij…

Dan wordt die dag elk jaar weer in mineur gedacht aan àlle doden door terreur.…

Nieuw wonen doet hamers en zagen en boren zingen en grommen Stofdelen bewazigen de lucht in het huis van vrij en majeur Tranen om het oud sporen in het stof twee wangen af gedenken in mineur…

Ik ben een vrolijk man Na jaren in mineur Ik overwon de ellende En nu heeft mijn leven kleur Ik kan de hele dag wel zingen Het gaat me voor de wind In deze grote wereld Voel ik me als een klein kind Ik speel met vrolijkheid Verdrink in genot Ik ben gelukkig nu En voel me niet meer rot…

Al eindigde de dag niet in mineur, Wel degelijk is er met scherp geschoten. Want door met scherp te schieten heeft Bas Dost Twee ballen in het Bremer doel gerost.…

Het culturele leven in mineur door Zowel klassiek, pop als ook de kleinkunst Immer gekidnapt, vragend om een gunst Werkloos thuishoudend, willen zij er gaan voor Verbazing werd geschetst toen echter bleek Rijk geïnspireerd thuis dus, week na week…

Gelukkig passen aso’s voor mineur en geven met hun zwerfvuil nog wat kleur.…

Nu ben ik ‘s maandags zelden opgetogen -jawel dat geef ik hier volmondig toe- maar deze maandag staat in fis mineur. Blue Monday, lieve god wat ben ik blue.…

Het zingen Staat mij nader Dan het spreken Van een tekst Het liefst Speel ik wat noten Dat maakt Mijn ziel relaxed Misschien kan ik wat schrijven In de sfeer Van de malloten Ik componeer Een masterpiece Met stilte Meer Dan je verwacht Tussen Majeur en mineur Tussen Hele maar... Ook halve Zeer muzikale noten…

" dat is er niet meer bij geen big-smile op pasfoto's voor jou en ook voor mij Den Haag moet weer iets verzinnen welke mineur heeft dit bedacht de paspoort "ons zorgenkindje" pas op als je daarop lacht wat 'n stelletje imbecielen zwart-wit kijkers bovendien op een pasfoto hoor je te lachen zo wil iedereen je zien…

Door ’t raam zie ik de herfsttuin druilend staan In b-mineur verdrinkt een werk van Haydn Weer dreinen op de treurbuis Trump en Biden En zelfs de kat staart me mistroostig aan Dus neem ik fluks een luchtig boek ter hand En zó versla ik elke dissonant!…

mijn hoofd is vol van alles wat ik zag vooral de mirabellen zie ik in bomen langs de weg dorpjes in aardetinten tussen lieflijke heuvels pas als ik stop bij een kerk zie ik verval, het moeizaam leven verborgen geschiedenis wordt veelal verzwegen een toon van mineur zweeft over de Moldau bij een verlaten klooster .…

als ik in liefde voor dit kind mezelf mag verliezen dan laat ik me weer vinden, in zijn ogen en zijn huid vol zoete geur de haartjes, goudgetint van kleur verdrijven mijn mineur om oude diepe wonden ik verberg me in zijn lach en waar ik weerstand heb gevonden blaas ik zachte wolkjes door een hemelsblauwe dag…