Alle inzendingen over misvatting

Men denkt te dichten maar ontspoort in het uitzicht van een prozaïst. Als dat eens doordrong tot de schrijvende breinen van een dichterssite...…

het bezijden leven aan de tafel droeg het gemis van jaren nog te geven want ze wist dat verdoemenis de hemel kon splijten in het rood van de zonsopgang en de teloorgang van misvattende verwijten haar stem ontkrachtte toen de dood haar ontbood - zoals zij verwachtte -…

Lief kind van mij het is een misvatting geweest te denken dat je klein was sorry daarvoor. Ik wil je je ruimte weer teruggeven in en om je wezen heen. Ik beloof je een helpende hand te zijn in het grote huis waar je nu mag wonen. Toe, kruip niet weg, hier is het veilig ben je van waarde.…

klanken opgepikt en beproefd met naïeve tong en lippen vormen snel begrippen en houvast voor het voelen uitleg van bedoelen maar waar een woord verkeerd ontglipt de misvatting wordt aangestipt steeds verder uitvergroot is begrijpen ziek en bijna dood…

Wie zegt er dat twijfel 't bootje is waarin je door de tijd drijft? Wie zegt er dat liefde verdween toen je nieuw leven verscheen? Wie zegt er dat het leven zoals het was en is niet meer zal zijn? Wie zegt er ook maar iets nu de sissende stilte het laatste woord heeft?…

je vraagt me soms de weg naar een straat die niet bestaat eentje zonder einders en verwijt me dan nors mijn stad niet te kennen morgen ga ik muren kopen en neem je met me mee wat eten en wat drank opdat ik je ter plaatse laat met wat stenen om je heen misschien geef ik nog wat lengte voor een aanloop lang genoeg dat je hoofd genoeg kan…

van wat ik schrijf zijn woorden die telkens haken, die zich kruisen met waangedachten en nooit gedane zaken er is telkens een bevreemding een tegenlicht in de zoete smaak van liefde, niets kan bestaan zonder een offensief van medeplichtigen mijn woorden zijn als bruisend water, prikkelend en onbestendig misvattingen, zoveel als er sterren…

wij hadden er geen kaas van gegeten en lagen dubbel van het lachen en applaudisseerden als er niet alleen woorden vielen bij het dagelijks gebruik van geestelijke mishandeling en huiselijk geweld: hun uiting van liefde van alles vloog ons om de oren tranen biggelden langs de wangen en gilden wij het uit van verrukking het was pure misvatting…

ergens had ik jou geplaatst tussen de kroniek van misvatting en de verzen van een belijdende, het hoorspel lispelde voorspellingen van een orde die haaks op mijn reikwijdte stond *** jij schraapte vlokken schuim van elke golf die mij overspoelde, bouwde een kerker van het witte nat en boeide me met de wind die nooit ging liggen je kon het…

Dertien maart en veel te laat voor sneeuw en ochtendlijk krabben aan je ruiten. Een jonge vrouw met baby bezig bij haar auto woont hier in de wijk verschijnt vandaag niet voor het eerst. Mijn vensters: het is echt helaas. Betrap ik mijn gedachten? Vind ik jammer wat ik zie? Ik kan er niets aan doen moet ermee leren leven luiken…

- ik zie wolken van sterrenschijn de overlevering diende anders uitgepakt te worden Hoe moeilijk kan het zijn om in een stuip een stelsel te bevatten en te bespelen het is zwaarder om uitdrukking te geven waar ieder mens zo zijn misvattingen heeft Ik zet er een streep door schroei mijn lippen dichter dicht maak inkt van het duister en…

Ik wil je gespannen huid graag strelen, ook al is dat met gevaar voor eigen leven, bijt jij mijn strot door bij iedere misvatting, loop ik volkomen op eieren bij jou, draait in wezen alles om jou, je gegrom lokt me, dat je ook nog gedichten schrijft zoals ik doet me helemaal in katzwijm vallen en daarom, besluip me, bespring me en wees mijn…

Soms wordt haar naam ook wel als Dombo geschreven maar dat is een misvatting want olifantjes met roze oren zijn superslim en Dumbo weet heel goed dat haar prins, die zijn witte paard verloor ergens in de woestijn, en al lang koning had moeten zijn, zijn dagen slijt op een oude ezel.…

werkelijkheid vertoeven is fantastisch zo leeft men in een wereld vol van digitale fantasie normaal functioneren is niet mogelijk zelfs de ogen zijn veranderd een diepe kijk in onwezenlijkheid temperatuurverschillen in de huid aanraking geeft geen metamorfose uitdrukking komt niet tot uiting alles tolt in onjuiste werveling handenwringend komen misvattingen…

Maar dan die geschilderde Eva van jou, die zo kwetsbaar en lamgeslagen onder de volle appelboom inslaapt terwijl ze met haar rechterhandvingers zachtjes tikt op haar onschuldige hoofd, ze tikt een slaapliedje terwijl de nawereld haar zal misvatten, want voor haar ligt die ene gevallen, rijpe appel, het was dus anders en de zondeval is…