Alle inzendingen over nachtgezicht

[Haiku] sierlijk als zwanen glijden lichtende nevels over donker land…

iedereen in de steek gelaten met meer wanhoop dan jou lief is er is geen weg terug heimwee dient slechts illusie we weten allemaal beter tijd heeft ons onthecht schapen tellen lijkt niet zinvol ontelbaar in hun aantal doen zij jouw ogen niet sluiten de nacht waakt over ons we zijn allemaal herders wolven, herders en schapen nabij het nachtgezicht…

troost is weggenomen vergeet dan niet 't is God die 't ziet zijn kinderen zullen leven; in de éénheid met God door de Geest van leven gedreven bidden en steunen we elkaar het enige wat niet met geld te koop is want stroop zal niet opstijgen maar blijven kleven aan de kansel ontvreemd van 't waarachtig licht rijgen ze met occult nachtgezicht…

een lage zon spat kleuren op het wad prijst in lange slierten rood de avond aan de einder kruipt snel dichterbij in onontkoombaarheid donker vlijt de schoot van leven met zijn nachtgezicht vergeult in droogval wachtend op het eerste ochtendlicht…

ik breek je stralen in het prisma van mijn liefde scheid infrarood van ultraviolet jij bent nog steeds de warmte in mijn bed het blauw van ochtendkou ontwaakt in licht dat langzaam nadert in je ontspannen nachtgezicht dat lacht in liefelijke dromen geluk verstaat elkaar gaat gepaard met kleuren die elkaar nooit zullen mijden…

Een stem zegt zonneklaar: haal neer je huis en bouw een boot! Ik vlecht van riet een vaartuig groot en dicht met pek de naden. Het water stijgt, ik vaar als inval- kracht als veerman zonder vracht verdronken oorden over en zie dat wat er drijft geen vissen zijn. In de vierde wake raak ik verstrikt in lange draden van verwrongen en verstomde…

Ik spiegel mijzelf in het glanzende wad, dat mijn nachtgezicht golvend weerkaatst, dat zout en zacht, vruchtbaar, zinderend, zandkorrels doet neerdalen op mijn tong, 'Een wit golvend linnen omhult de gestalte van de maangodin, die zo vruchtbaar is dat zelfs de zee het graan laat groeien, bloeien en waaien, en vogels terugroept vanuit verre…

De maan is door de wolken bedekt, bedekt: een schicht treft, onder 't zwarte kolken, soms 't hele nachtgezicht. Damars, ketapangbomen zijn angstig saamgeplet, boven wat men hoort stromen, tot een kompakt boeket. Daarachter zijn de bergen versmolten met de lucht en wat zich moest verbergen is lang daarheen gevlucht.…

Heel de kerke, bin en buiten, spreidt, o helder nachtgezicht! dóór de bontgebrande ruiten, 't duizendverwig keerselicht! 't Is Gods Engel... Ja, het Woord is vlees geworden, gulden Messe, en uw gestraal geeft de eeuwenlang verdorden mensenboom weer zegepraal! 't Is Gods Engel... 1883…