Netgedichten

netgedicht (nr. 49.289):

Nachtgezicht

Zou je mij willen beloven
dat de duisternacht verdraagzaam blijkt
voor alle mensen die lijden
in ontheemde landen in den verre

je doet geen oog meer dicht
als het duister volstaat in haar falen
iedereen in de steek gelaten
met meer wanhoop dan jou lief is

er is geen weg terug
heimwee dient slechts illusie
we weten allemaal beter
tijd heeft ons onthecht

schapen tellen lijkt niet zinvol
ontelbaar in hun aantal
doen zij jouw ogen niet sluiten

de nacht waakt over ons
we zijn allemaal herders
wolven, herders en schapen

nabij het nachtgezicht van de nacht.