Alle inzendingen over ochtendstilte

Nog even verborgen in de sluiers van de morgen De brug bij Grave over de Maas waarover nu grote zorgen Het water gaat er zijn eigen weg geen hinder van schutten De rivier heeft zo zijn eigen grollen,grillen Heeft een winterse honger te stillen Het zomerbed een winterbedding .........geworden. aan oever en wal veel…

half vijf er was nog ochtendstilte het laken nog uitgespreid een fietser op de brug half vijf met N.S logo zouden de treinen toch rijden dacht ik…

Is de streling van een hand, koele ochtendstilte op een verlaten strand. De onbevangen oogopslag van een kind, eeuwigheid in een moment.…

ik sterf aan je wanneer je me voor het laatst door korenvelden draagt langs verlangen van oneindigheid waar iets van achter blijft in het werkelijke land je praat met me doordringt mijn lichaam en in zoveel om lief te hebben vertaal jij voor mij de ochtendstilte waardoor ik geruisloos als een vlinder ben meegegaan ik sterf aan…

Woest brullend verscheurt een straaljager de vroege ochtendstilte alles achterlatend in een oorverdovend vacuüm. Rustvredebreuk in vogelvlucht. In de weergekeerde rust cirkelt gierend op hoge toon een zaag schrijnend en schril zich door de nieuwe stilte heen en zeurt de rust hoorbaar in stukken.…

ik houd van de vroege ochtendstilte van een nacht met volle maan ik houd van dieren en van bloemen kortom teveel om bij stil te staan ik houd echter veel van mensen van groot en klein van jong en oud soms is er een wisselwerking en dat is waar ik zo van houd je kunt het niet in één woord vangen dat gevoel wat je soms krijgt…

De boel aan kant om ruimte te creëren, in ochtendstilte loopt een man, hij zucht en uit zijn mond ontsnapt een wolkje lucht, hij schudt zijn schouders los en schikt zijn kleren Nog gisteren werd op dit gras gespeeld, de noppen hebben veel geruïneerd, de man, hij bukt, bekijkt een pol en keert de sprietjes in zijn handen vol met eelt Vakkundig…

Zó in heilige ochtendstilte, vrij van elk bespiedend oog, Rijze, als frisse rozengeuren ook uw eerste bede omhoog. Als de nijvre zwerm der mensen gonzend, straks de cel verlaat, Of als de engel Gods u wegrukt, dan, mijn kind, dan is 't laat! 1854.…

Een scherpe roep snijdt door de ochtendstilte, een teken van leven in het waterrijke natuurgebied. Zijn korte, krachtige vleugels snijden door de frisse lucht, laag over het spiegelende water. Een zeldzame flits van blauw en oranje, steeds weer in beweging, jagend en trekkend, gedreven door instinct.…

In dit stille zijn met een kopje koffie in haar hand, wetend wat gelukkig zijn is, is het moment van ochtendstilte meer als genoeg. Ze geniet...!…