Langs het glinsterende water

Uit het stille tij
een blauwe flits vliegt omhoog
oog in oog met licht


Langs de oever tuurt hij
stil, zijn vurige borst vangt het zonlicht
dat glinstert in het water. Een scherpe roep snijdt door
de ochtendstilte, een teken van leven in het waterrijke natuurgebied.

Zijn korte, krachtige vleugels
snijden door de frisse lucht, laag over het
spiegelende water. Een zeldzame flits van blauw en oranje,
steeds weer in beweging, jagend en trekkend, gedreven door instinct.

Onder overhangende takken
en uitgeholde oevers verbergt hij zijn nest.
Het water fluistert, riet beweegt zacht. Jongen wachten,
veren nog pril, tot de lucht hen roept, een onbekend pad van vrijheid.

En als de winter komt, bevriest
het water, hij verdwijnt geruisloos, gedragen
door koude winden. Maar wanneer de vroege lente de oevers
kust, keert hij terug, flitsend boven de heldere plas, klaar om opnieuw te jagen.

... Dit is een vervolg op dit schrijven: www.gedichten.nl/nedermap/netgedichten/netgedicht/282414.html ...

Biografie van deze schrijver

IJsvogel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 4