Stille ochtenden

Ochtenden kunnen zo stil zijn.

Ze legt haar ziel
in de kom van haar hand,
duikt rustig in de stroming
van het moment
als een kind
vol verwondering
over beelden
van traag winterende en zomerende jaren,
niet vanuit haar denkende hoofd
maar vanuit een oeroud zielsweten.

Er is iets zachts,
geruststellend dat haar raakt
en als een deken over haar heen valt.

Ze voelt zich thuis waar ze nu is,
gezeten op de tuinbank
met een tasje koffie.

De dag kwam uit de aarde.
Een blauwe lucht gevuld met gele zonnestralen
hangt nu over het weiland.
Dromen van de nacht verdwijnen,
geuren van het wakker wordend land,
pas gebusseld hooi.

Haar blik dwaalt in mijmer
over het langzaam wiegend maisveld,
gekitteld door een frisse zomerbries.

Gulzig zuigt ze de ochtendadem,
luistert naar het geluid van moeder aarde,
haar zuchten, haar kreunen
hoorbaar in de stiltes tussen de aaneengeregen momenten
waarin het leven eeuwig en (on)veranderlijk zichzelf herhaald.

Zuurstof,
frisse geur,
aroma van struik en bloemen,
een vlinder op haar neus,
het trage klapwieken van vleugels van de reiger,
gekscherende zwaluwen hoog in de lucht.

Ze voelt zich intens geraakt
in de eenheid van haar ziel,
in haar rust,
zonder schreeuwende klanken,
zonder storende hersenspinsels.

Ze is haar eigen muze.

In dit stille zijn
met een kopje koffie in haar hand,
wetend wat gelukkig zijn is,
is het moment van ochtendstilte meer als genoeg.

Ze geniet...!

... Bij het ontwaken van de dag en schoonheid aanschouwen van moeder aarde. ...

Schrijver: Katty wijns
14 augustus 2025

katty.wijnspandora.be

Ochtenden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 14