Alle inzendingen over ongenoemd

Poëzie is wording die blijft steken in de rauwe, gebarsten onhandige gaafheid van het ongenoemde haar voltooiing is toeval, het stokkend ongerepte uit haar krom getrokken pen poëzie polijst niet wat ze zegt, ze schuurt zich uit in haar ontluistering ---------------------------------- uit: 'Als het dichtklapt', 2005.…

En nu zal dat gezicht altijd blijven, eeuwen door regendruppels gegeseld, eentje rolt van een wimper naar de mond op een leeg plein, in een ongenoemde stad.…

Gespannen wacht ik op het sein dat ik mag gaan En ren er dan als eerste supersnel vandoor Ik voer de meute aan, maar sta plots naast de baan omdat ik hijgend als een hinde hier verloor? Nee, ik word niet genoemd op dat Olympisch feest Mijn naam is Haas, maar ik ben er dus wel geweest…

Zingt met duivelsverzen tot een ongenoemde goddelijke schoonheid die hij, vanwege tijdsverschil, niet bellen mag. Regen maakt de paden nat. De tuinman zat.…

een gele denkhoed, emmers vol liefde, handen en armen - meer heb ik niet te bieden, plus ongenoemde eigen ervaring ik ben er, als ze gaat maakt ze rechtsomkeert dan keer ik mee het is gebeurd en dat is dat alles wordt meegeweven in de lange wollige sjaal van mijn leven…

bloemen sieren je houten kist de kleur past ongenoemd bij jou zacht speelt klassieke muziek en ik hoor, je neuriet mee het besef dat het goed is zo wordt in mooie woorden geschetst waarna de laatste melodie begint een enkele traan valt gelaten even strelen handen zacht over het hout dat je omhult een nieuw begin, voor ons een einde dit…

De dorpsgek wordt hij genoemd, zijn naam blijft ongenoemd.. door argus-ogen bekeken, schuilt hij onder zijn geurende deken Hij scheldt en vloekt dus wordt vermeden. De dorpelingen zijn immuun voor zijn oorlogs-verleden... Niemand heeft behoefte om ook maar iets van hem te weten.…

De dorpsgek wordt hij genoemd, zijn naam blijft ongenoemd.. door argus-ogen bekeken schuilt hij onder zijn geurende deken Hij scheldt en vloekt dus wordt vermeden. De dorpelingen zijn imuun voor zijn oorlogs-verleden... Niemand heeft behoefte om ook maar iets van hem te weten.…

scharrel gaat voor de baat uit zoals de reutel thuis klingelt is west op z'n Best's doet men met ganzeveder vet op het leder in diepe waat'ren met troebele wonden afgetroefd door Nel van Klaveren als vrouw verschopt schuilend achter ramen tranend tuitjes nog te potten cyclamen op kluitjes onverbloemd blijft haar liefde rozig knops ongenoemd…

God heeft mijn naam genoemd want alleen Hij kent ieder wezen niemand leeft hier ongenoemd dat wordt elke dag bewezen. Langzaam loop ik naar huis er is rust over mij gekomen ik weet de wereld is mijn thuis eindelijk ben ik thuisgekomen. Klaas van Eijbergen…

Men is op overleven gericht vanuit de zoekende eigenheid Ik besef nu dat dit wel heel dun haar verleden verlies verraadt Het is als nieuw voor mij dat mijn verdriet bijna enkel in mijn eigen ziel rijpt Van af nu neem ik mij de maat en opdat de waarheid mij anders bekijkt En besef dat ik haar ongenoemd verleden steeds te veel achter mij laat. .…

Daar rept de vleugels 't rusteloos gedacht en stijgt nog hoger dan die sterren ijlen, en pegelt dieper dan die krachten werken, daar hem gedurig als een diepe wonde sert het ingeboren heimwee naar de Afgrond, het brandend langen naar het eeuwig Wezen, de ongenoemde, onbegrepen -- Hem, Hij schiep de afgrond waar de sterren ijlen, Hij schiep…

Daar rept de vleugels 't rusteloos gedacht en stijgt nog hoger dan die sterren ijlen, en pegelt dieper dan die krachten werken, daar hem gedurig als een diepe wonde sert het ingeboren heimwee naar de Afgrond, het brandend langen naar het eeuwig Wezen, den ongenoemde, onbegrepen - Hem, Hij schiep de afgrond waar de sterren ijlen, Hij schiep…