inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 84.621):

Een kortzichtigheid

Men verliest de ander zichtbaar uit het oog
Over de jaren heen treurt je gevoel over het ongrijpbare
In den beginne was het een heel etmaal dat de vreugdeloosheid zoog
De natuur weet ervan, het gevoel is aanvankelijk verward, zij kon het niet verklaren
.
Nu de kramp langzaam oplost in de tijd en onverschillig lijkt
Verschijnt in mij het besef dat zij voor mij reeds opging in het leven met rouw
Plots besef ik dat het verlies enkel aan mij vrat, maar dat is te veel eigendunk
Ik begrijp nu, dat voorafgaande het heengaan, zij veel meer aan haar leiden leidt
.
Nu denk ik, het afscheid leek meer op een eenzijdigheid
Had ik wel genoeg gevoel bij haar ademen in de dageraad
Was mijn gebouw van rouw te veel aan mijzelf gewijd
Ook al is de cirkel een vast gegeven, maar heb ik ook in haar zuchten gebaad?
.
Men is op overleven gericht vanuit de zoekende eigenheid
Ik besef nu dat dit wel heel dun haar verleden verlies verraadt
Het is als nieuw voor mij dat mijn verdriet bijna enkel in mijn eigen ziel rijpt
Van af nu neem ik mij de maat en opdat de waarheid mij anders bekijkt
En besef dat ik haar ongenoemd verleden steeds te veel achter mij laat.
.


Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 29 januari 2025


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 168

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)