Alle inzendingen over onvermurwbaar

ik ben onvermurwbaar in mijn overtuiging dat jij bij mij hoort, en dat ik een ezel ben.…

[Tanka] Verwachtingsvol bespeelt de wind de bladeren maar onvermurwbaar houdt ze haar schatten bij zich tot de herfststorm overwint…

het eigentijdse woord "keihard" zou ik hardvochtig willen annuleren genadeloos afbreken tot aan het ontoepasbaar toe zo onvermurwbaar vloeren compleet afbranden en tenslotte dan het als onnut voor altijd en volledig "reorganiseren"…

het zicht waardoor helden onvindbaar lijken toch hangt dit blaadje nog altijd onvermurwbaar aan de boom niet dat de wind niet genoeg z'n best doet evenals de regen het vertroebelt alleen zo het zicht…

Winter die al Goeddeels verdwenen Is, vorst die Al lang en breed Zijn hielen heeft Gelicht, zon die Het bevroren hart Zo op het oog Ontdooid heeft - En toch kom ik Nog ijsresten tegen Die onvermurwbaar Zijn, uit sneeuw Geboren ijskristallen Die van geen wijken Willen weten - Het verlies dat zich Als ijssneeuw In…

Mitridat gebergte - òù 2 Angstig verlaat ik vlakte Dreigend welkom mij ten deel Het te nemen wenkt tartend Waagt het mij te schenden Spottend tonen zij het dak Met aflatend grauw wit Gehard ineen klemmend ijs Onvermurwbaar in hoogte Kleuren krachtig schuwend Trots brakend weerstand Weigerd schending vreemd Medogenloos afstraffend…

Het licht breekt de nacht De sterren de duisternis De kou verknipt de felle kleuren De wind de stilte, de dromerige rust En ik wacht Onveranderlijk, onvermurwbaar Hoop op het knakken van Mijn botten, ruggengraat in stukken Gebroken en verlaten lichaamsdelen Verlangen naar de gepijnigden Hopen op een plekje tussen De gevallenen Ik weet…

De Dnieper òù 4 De eeuwen minzaam dragende Haar schoonheid trots ten toon Volgt onvermurwbaar haar loop Trotserend de lozing en onbegrip Geen oorlogen sabelden haar neder Zij heeft allen lijdzaam gedragen Vervaarde geschonden het verdriet Men heeft haar nimmer horen klagen Herboren maagdelijk stromende Laakt…

m'n spiegelbeeld is gul met rake klappen: haren groeien niet meer overdadig rimpels in 't gelaat zijn ruim voorradig de broekriem heeft het punt bereikt van knappen waar is nou die godenzoon gebleven de tand des tijds blijft onvermurwbaar slopen en zal mij weldra tot een knieval nopen toch heb ik de moed niet opgegeven er dagen mooie feeën…

kon niet blijven staan de leegte nam bezit van onze laan we mochten slechts herinneringen erven je levenstaak verrichtte jij met verve de drukte zag je onverstoorbaar aan tabee ... barmhartige Samaritaan we kunnen nu geen hart meer in je kerven je broeders volgen één voor één je pad een lange rij van zwijgzame soldaten waaraan de oorlog onvermurwbaar…

zoals ik zei om een ophanden zijnde executie de dodenmars kun je van verre horen 't geluid zwelt onheilspellend aan de arme schuldige, ter dood veroordeeld voelt dat hij niet ontkomen kan dan ontwaart hij tussen ramptoeristen zijn geliefde, die hem zo bemint maar al haar tranen, smeken, bidden helaas die redden niet het hooggerecht is onvermurwbaar…

Het zadel is opgezadeld met weeë heimwee naar het zompige zeem door onvermurwbaar malende billen. Naar een paffige perzik of een kont met kommer gekweld. Naar de hete adem van een flaterende,flatterende flatus, zonder verluchting, vol verlichting.…