Alle inzendingen over overkill

Voorwaarts wildernis van bijgeloof opgetrokken knieën treurende borsten schaamlippen gekneld door angstige dijen gedachten stuk getrokken door roest aangevreten een idiote hand tussen onaantastbare delen er zingt alsnog een blanke borst van koel helder water.…

Het hele land heeft met hem meegeleefd En in de kranten en op de teevee Stierf iedereen dan ook een beetje mee Nu hij tot slot de geest gegeven heeft, Zodat in het geval van Martin Bril Er bijna sprake is van overkill.…

Wat heb ik Gesnakt naar Nachten zonder dromen, Droomwereld die mijn Dagelijks bestaan Met wurgende regelmaat Op zijn kop zet, Met het juiste stofje Is het eindelijk gelukt - In een soort van overkill, Ook mijn dagen zijn Nu zonder dromen, Niets te verlangen, Geen wensen, zacht en stil…

De woorden die alles over de liefde zouden gezegd moeten hebben,- ten dode letter zijn zij opgeschreven, breedsprakig aan hun eigen overkill. Een andere dichter heeft het eens rakelings gezwegen in een ademtocht klankkleur zonder betekenis, Want alles van liefde immers is woordloos.…

deze dagelijkse overkill aan doen, werken ons kapot minder...het laten? Van...... eeuwen sneeuwen niets opgestoken? niets geleerd? We leggen ons te snel neer bij het lot.…

Opa het verleden en kleinzoon de toekomst lopen hand in hand over de dorpsweg naar ’t café, voor een bier en een glas Roosvicee- in het spoor van Opa maait de Zeisenman die de ademwind der stervenden volgt, even is hij het spoor bijster en z’n beweging stolt- pooierslee voor ’t café, materialistisch icoon start met overkill, Magere Hein…

't Is misschien onnodig of zelfs overbodig uit te leggen wat ik zeggen wil; er is zuur naast het zout der aarde, 'k zag dofbrons naast het schittergoud, maar aan zoet een overkill; álles heeft tot slot zijn waarde.. Judith, 30-10-2011…

Leesvoer in stapels Mijn god en mijn heer Dat kun je wel zeggen Legt u daar maar neer Doch waar is de gein En de wiets en de jool De mop en de joke Overkill apekool Zijn West-Vlaamse punch Is voor mij slappe hap Het metrum loopt mank Stap voor stap Grap voor grap…

vast Zoals jij alleen dat kan De goden gooiden goed Lucky Seven wordt het nooit Weet jij dan hoe het moet Als Amor zich vergooit Dus laat me straks toch gaan en zwaai maar want ik kijk niet mijn hart is steeds bij jou vergeten in verdriet ben het allemaal zat ik snap wel dat je terug wil waarom begrijp jij dan niet… teveel is overkill…

Beste Jan, het moet me van het hart Dat ik kritiek (Bet Weter's) ondersteun 't Verweer van jou is ditmaal Naïef als 't rijm van je gedicht We zijn van jou voorwaar beter gewend Met hij en zij wou ik geen nadruk leggen op het "wij"-gevoel, Als wel de overkill van 't ik, de overdaad die 't ego krijgt in hedendaagse poëzie.…

Jij bent nooit een overkill. Ik wist het toen ik je weer zag. Ik weet wat ik wil. En wat ik wil Ben jij…

Door infostress en overkill in het streven naar mijn doelen bijna gerobotizeerd - in mijn gedichten nog kan ik voelen.…

Moe en gedachteloos word ik overvallen door herinneringen die mij al dagen belagen en nu m’n gedachtegang kraken Verleden verdringt het heden uit de spotlight van ‘t bewuste elke herinnering is ‘n hint voor de volgende, haken in elkaar tot ‘n haast naadloos verhaal Zwiepende losse eindjes van onverwerkte zaken ranselen in een overkill…

overspoeld door een overkill aan vragen in vier talen had ik maar niet in dat laatje moeten loeren ik liet das neue testament spoorloos verdwijnen samen met la vie éternelle het was le retour de ma triste humeur in die sobere kamer heb ik de vuurproef niet doorstaan…

'k Had eerst mooie zinnen in mijn meditatie Die gingen over overkill van kwal in zee, maar alle vissen zeiden: nee! Ook ons domein is het!…