Alle inzendingen over overlijden Hennie

Meer dat donker Tussen bergen hangt, Rimpeling in het Water die onze kant Op drijft - daarachter een Lichte plek waar de zon het Water raakt en waar jij zojuist Naar de hemel bent gegaan Oggebbio, Italie, 30 april 2013.…

Dwaalde vanmorgen nog Zorgeloos door de Herinneringen van m'n Jeugd - en zie ons Samen met vader achter Het paard naar het Land toegaan - jij ment Het paard - ik draag de Koffie en het brood Voor deze dag - Dit is de gedachte die Bij me opkomt nu ik je Gisteren voorgoed naar De hemel heb laten gaan…

In liefde gedenken wij Hennie Jongbloed-Weggemans *15 maart 1937 - +19 april 2013 Oorsprong, bron, Oerbegin ben jij Van dit leven Dat zo ondoorgrondelijk, Zo vaak niet meer te Volgen is - stromenland Waarin mijn ziel Zich onlosmakelijk Vervlochten heeft, Eind dat begin werd En begin dat nooit Meer ophield met Leven, waar…

Tot as vergaan Ben je, liefste zus Die ik me ooit Had kunnen wensen, Wat zou ik vurig Willen dat je Als een feniks Uit de as weer Op kon staan, En voor eeuwig Kon blijven bestaan…

In liefde opgedragen aan Hennie Een tiental jaren had Ik hem niet meer gezien En na een eerste vluchtige Begroeting moest ik wel constateren Dat hij geen carbon-doorslag meer Was van de mens die hij in mijn ogen Ooit geweest was…

Ik lees haar silhouet, duivels spel in avontuur, hierin werd ik overklast, recht door zee en puur in mijn zaligheid gekrast, schaduwen kleuren mijn graven wit, licht komt helder dichterbij, ze boetseert mijn de ruimte op een bont pallet van onschendbare eerbaarheid. Ik strijk mijn streken met een droge kwast, ik lees de tomeloze…

Al was het een verrassende vertoning Toch vond men het in Spanje ook wel cool Dat hun equivalent van Hennie Stoel Gaat trouwen met hun eerstvolgende koning Al lijkt zo'n link niet eens zo ongewoon: Een Stoel is toch familie van de Troon?…

Een begrafenisondernemer uit Leiden Verdiende zijn geld met overlijden. De een zijn dood Is de ander zijn brood Ook toen hijzelf kwam te overlijden.…

ze bleef aan de slag alles ordenen, opruimen, organiseren voor haar overlijden, voor haar dood net negentig (90) ligt ze in Pniel verpleeghuis, annex hospice ze heeft zicht op overlijden haar ogen dicht, haar lichaam rustig ze ging overlijden, ze ging blind dood!…

Nu we vandaag voorgoed Afscheid van jou hebben Genomen en weten dat We je verschrikkelijk Gaan missen - is er Terwijl ik aan jou denk Opeens dat blaadje Dat ritselt in de wind En is het alsof jouw Hand van liefde me van Zo ver zachtjes aanraakt…

Die overlijdt, is over lijden; En vreest men nog voor overlijden?…

Ben Jouw hand, waarin mijn bange hand. Je wilt me meenemen, maar ik wil niet, ik kan niet. Ik wil nog zoveel, moet nog zoveel. Ik ben zo bang, voor het donker, voor het niets, voor God. Is er een god? Er is een god. Ik ben zo moe. Ik kan niet meer, wil niet meer. Ik geef je mijn hand. Mijn bange hand, in jouw hand. Je…

na je aardse tocht leef je zeker nog verder in je eigen kroost. jlb de schouders rechten glimlachend door de dag beurt medemensen op. jlb warme ontmoeting kan koude herinnering opnieuw milderen. jlb stil en gesloten kan met lieve aandacht worden ontsloten. jlb als t' einde nadert hoop je op je kinderen tot bij de overgang…

Doof het licht en sluit uw ogen, En vergeet de strijd, uw leven is omgevlogen. Maar uw liefde blijft, Waar u heengaat zijn zon en maan gelijk. De kleinste bloem is daar als de hoogste eik Alle koningen en kinderen zijn daar gelijk Laat die laatste droom nu maar komen En wees niet meer bang Uw nacht van vrede is gekomen Na een leven lang Waar…

dood kronkelt dagen tot een langgerekt rouwlint vol herinnering…

jawel, ik weet van die voedselketen maar nog steeds kan ik niet wennen aan documentaire taferelen van het toch nog onverwachte einde zoals laatst die wreedlachende haai met een blikontdane tengere pinguin slingerend tussen lange rijen van blinkende hennie huismantanden tot elkaar veroordeeld, getweeën een functioneel gebroederlijke onderzeeër…

Hoofd op hol Gedachten die Zichzelf niet Meer bij kunnen Benen, de wereld Die doordraait Net als ik - Ik vlucht naar Die ene plek Waar ik als Kind al zo Graag kwam - Midden in de Dennen van Emmen Liggen ze, opgestapeld Door op het oog Onmenselijke oerkracht Ik raak ze aan, een Voor een, word Langzaam weer rustig…

Voor mijn oudste zus Hennie Toen jij de liefde Van je leven verloor En voor het eerst In je leven alleen Kwam te staan gingen De jaren niet meer als Vanzelf voorbij, viel jij In het ravijn van de Eenzaamheid, voor jou een Onbekend begrip - de jaren Leken dubbel zo lang te Duren en heel je menszijn Deed pijn, aangestoken…

overlijden het lijden overstijgen…

Voor Hennie Terwijl wij stukje Bij beetje afscheid Van je nemen, en je Geleidelijk aan in liefde Laten gaan, zie ik buiten De zon traag door de Wolken breken, en de takken Van de voorjaarsstruiken Eindelijk tot leven komen - En zie 'k ze kleur bekennen Voor het nieuwe leven…

noem mij toch niet dood overlijden is veel meer het lijden voorbij…

Voor Hennie Een kleine zestig jaar Ben je met me meegefietst Op het verharde zandpad Van ons leven - pad Waaraan we geboren werden En dat we levenslang met Ons mee zouden dragen - En ook al heb ik je Nu moeten laten gaan En weet ik dat jouw Lichaam er niet meer is Merk ik dat ik jouw Schaduw naast mij nu al Zo ontzettend…

dat er zoveel mogelijkheden uit een vliegtuig boven zee van een boot over de ijssel dan liever de atlantische oceaan daar was je al in een sieraad rond de hals ook daar ben je geweest een brok graniet verstrooi je niet neem je ook niet mee in het keldertje moet je blijven alsof ik je toch een beetje begraven heb…

Vragen, geen tijd, rennen, ik moet doorgaan.. Lopen, rennen en hopen, dat de gedachten verdwijnen, dat ik heb verloren.. Gek doen, veel lachen en lol maken.. Ik moet doorgaan.. Niet weten, willen weten wat we voelen.. DOORGAAN! Opmerkingen, mensen kwetsen, zo zou ik het niet bedoelen (sorry). Lachend vechten tegen elke traan…

De test betreft nu Hennie op zijn wielrenfietsje. Vanuit de hoogte gooit het duo bak- ken sneeuw op d’ aardse modder. Ongemak- kelijk befietsbaar. Stammie denkt nog: Nietzsche die had het over God die dood was, maar ik voel dat hij zijn blubberzegen over mij uitstort. Kom maar op!…

In liefde geschreven voor mijn oudste zus Hennie Terwijl het leven langzaam Wakker wordt en in dit Late voorjaar ook de vogels De lente weer herkennen Ligt voor jou het einde Langzaam op de loer Leven dat stil aan Lijden werd en zichzelf Begint op te geven - Ik hou je hand vast Om je tot in de eeuwigheid Niet meer los te laten…

Geliefden raak je niet kwijt als ze overlijden. Ze vullen je geheugen met herinneringen die een glimlach doen verschijnen.…

Ik wil na mijn overlijden Vakkundig worden opgezet Dit in verband met bedevaarten Ach, gun mijn fans toch deze pret!…

Een Oekraïense plofkip-exporteur gooit met zijn komst een knuppel in het hok. De Haan vreest voor de vaderlandse stok en noemt zijn vlees alvast inferieur. En wij? Al kluivend aan een sjoemelvleugel versterken wij de Europese teugel.…

Ik hoor je adem niet meer, je ogen zijn gesloten. Je borstkas toont geen beweging meer, Weldra zal het zand je hebben omsloten - Maar wat jij dacht en zei in jouw leven Zal ervoor zorgen dat jij voor altijd Lijkt te zijn gebleven.…