Alle inzendingen over pluisjes

mijn letters zijn als wollige pluisjes die zweven boven het gras ze lijken eigenwijs strelen zachtjes mijn gezicht en het jouwe de wereld is groot voor hen ze komen neer met een plofje dat ik eens zou willen horen…

de lente klapte nog maar nauwelijks open en zie mijn kind daar staan alweer in graskant en op weiland zo luchtig zo doorzichtig pluizenbollen breekbaar teer kom mee mijn kind kom blazen pluisjes in de wind…

Met wel honderden wachtend op een vlaagje wind om uit te zweven…

Terwijl ik van de zon genoot landde het paardenbloempluisje precies in mijn navel bovenop een naamgenoot ik liet ze maar begaan…

meiwind en pluisjes groothoefblad en paardebloem halen elkaar in…

stappend door de wei, hoeft haar paard de pluisjes af - parachutistjes…

pluisjes in de lucht dansen sierlijk met de wind wervelende show  …

In haar witte toga stond ze midden in de kerk te blazen als de wind tegen de uitgebloeide paardebloem pluisjes cirkelden rondom beschenen door het licht van de door glas in lood komende zon het is als met de wind je ziet hem door de dingen die bewegen net als de pluisjes neerdalend op uitgesleten tegels zo is de Geest, je ziet hem…

Wat moet ik anders dan je driewerf kussen op de wang onderdeel van het gelaat vervolgens jou het beste wensen waarheen je ook maar gaat want ja na dit leven wacht niets Zo vallen we uiteen als pluisjes van een schitterende pisseblom…

Dwarrelende pluisjes Die het nieuwe leven Verbeelden tegen de Achtergrond van het Ondergaande avondlicht, Zacht, licht, gewichtloos Leven dat overblijft na het Spannende rode van deze Vermoeiende voorjaarsdag Wiesbaden, 5 mei 2013.…

Als ik met jouw stilte mijn zolderkamer vul en pluisjes zonlicht dansen zie dan vind ik jou zo gul Dat die geest van jou me rustig maakt alle poses overboord en mooier dan het mooiste boek drink ik je stille woord…

Miljoenen pluisjes zo zacht In een hemelsblauwe lucht Dwarrelen dansen vliegen Zo mooi als een zomerzucht Een aanraking van fluweel Het voelen van jouw huid Een streling voor het oog Zo zacht als fluistergeluid Een liefde zo oneindig mooi De lucht geurt vol verlangen Vlinders fladderen liefelijk rond Een droom in mijn hart gevangen…

De pluisjes van je oren Kriebelen aan mijn wang Je ogen overspoelen mij met rust En je blik laat me niet los Mijn hand streelt je kopje En meteen rek jij je uit Want ons samen-zijn Vind je prettig, en ik ook. Wij zijn meer Dan mens en dier En zonder woorden Troost jij mij.…

Pal in de wind wordt een vol hoofd even weer wat leger gedachten laten los Geef ze mee als prooi voor de jagende wind als weggeblazen pluisjes van een uitgebloeide bol Ze vliegen met de wolken naar ergens ver achter je waar ze uiteindelijk landen in het verleden…

wilde pluisjes blazen naar de toekomst vragen maar ze bleven haken waren nog niet rijp genoeg om uit de bol te gaan laat nu mijn gedachten vrij ze moeten vliegen maar ik heb ze niet meer op een rij alles uitgeplozen gestopt in oude dozen maar kan ze niet meer kwijt laat het mij niet overkomen dat onvolgroeid gedachtengoed ik…

Wil ik mij als de maan naar het leven rennen, het heelal opschudden Een klaproos, toeschouwer in de wind pluisjes in ogen die het water willen veranderen, de zon aanhoren Sterren stelen in de nacht bloemen in mijn hoofd ze zwijgen en tellen mijn gedachten Zoveel te kiezen en de ruimte om te dromen als niets anders wil ik zee zijn,…

mijn gedachten broeden in meerkoet's takkennest gruwelijk metalen kleppersnavel bij mij achter waar tijd en water rimpelloos groen uit slaan waar ik mijzelf in de stilstand voeg zie dat pluisjes blaadjes kroosjes wel degelijk tergend traag richting rechts drijven je wordt belazerd als je niet stil staat…

Zo zou het moeten gaan strelen van de wind op de huid haren die lichtjes omhoog bewegen Fluisteringen van een hart tellen van het aantal slagen zonder seconden te vergaren Zich voorstellen hoe de pluisjes zilverachtig verder zweven vol verwachting van nieuw leven Soms stopt men er een wens bij een heildronk op beter weven…

ik zag je streepjes helder zonlicht vlechten afhechten met pluisjes tijd die glinsterend in warme lucht kou waren ontvlucht nog was er geen patroon van licht en schaduw in jouw droom te ontdekken de realisatie leek zich aan de werkelijkheid te willen onttrekken maar onder jouw vingers speelden wit en zwart hun eigenwijze…

PERSPECTIEF Hier zou ik tevreden kunnen zijn de bomen kraken, suizen en ruizen bewogen door een zuidwestenwind het langzaam draaien van de aarde Rustend zacht in de volle ondergrond op het vochtig zachte, gouden zand jij bent verstild tot minimale gebaren de tikkende stiltes van een distelvink Hier kan ik gelukkig zijn met blazen van pluisjes…

De aarde slechts Een kraamkamer Voor de mens Als boegbeeld Van het grotere Plan - positieve Mensen die zichzelf Ooit als pluisjes van Een paardenbloem in Ruimteschepen door het Heelal zullen blazen, Om ver weg, op prachtige Bewoonbare plaatsen, De mensheid pas echt Tot bloei te laten komen Inspiratie: column Daniel…

De Goden schudden hun bedden op Vlokjes van onschuld dansen met pluisjes van dons Zuiverder wit kan niet bestaan als van een maagd die zich behoedzaam neervleit in de straat Die zichzelf niet meer herkent Stemmen niet ver van stilte Voetstappen die alles verraden Lijdzaam dragen takken hun nieuwe last en buigen diep voor de passanten…

Maak je geen zorgen na vandaag mijn vleugels doen het prima moet nog wel wennen aan de wind de temperatuur in de hogere lagen Hoef alleen het gemis maar los te laten kleurenfoto met pluisjes van de pisseblom de smaak van gele bloemblaadjes zoetbitter het eten van salade op een wit balkon Adem me maar weg als je kunt het zaad is…

Maak je geen zorgen na vandaag mijn vleugels doen het prima moet nog wel wennen aan de wind de temperatuur in de hogere lagen Hoef alleen het gemis maar los te laten kleurenfoto met pluisjes van de pisseblom de smaak van gele bloemblaadjes zoetbitter het eten van salade op een wit balkon Adem me maar weg als je kunt het zaad is welgevormd…

koos de natuur jou als ideale set in een choreografie waarin de dood op kousenvoeten verscheen en leven ook van bloemen verdween zacht doofden kleuren verschraalden geuren van wat ook jouw aanwezigheid was in de acte de présence die jij altijd gaf nu is er stilte maar in de stralen van de middagzon dwarrelt nog jouw lach in pluisjes…

kleuren bij haar van nummer negen zo leuk bij het behang het getik van hoge hakken en geile gilletjes passen perfect bij zo’n madam nee, zij is niet blond maar wel strak in de verf gezet, daar houdt hij van tegenwoordig dan, hij drinkt nu rode wijn, draagt een pullover en zij pinkt pluisjes uit kasjmierwol de uitslover, weg met…

Omvleugeld door jouw tederheid blaas ik het dons van de toekomst pen ik veren in een tooi van hunker naar de vrijheid van jouw bestaan Zachtjes open ik mijn handen teder strijk jij beide vleugels als laatste groet over mijn huid waar de pluisjes van ons leven verwaaien in de wind Wolken wenen weemoedig walend moet ik jou laten gaan gevangen…

Van dauwdruppels in het ochtendgroen tot de sneeuwvlokjes die als waterbellen langzaam neerdalend in een winterplas op jouw grijze pluisjes wachtten.…

beminnen als zacht kabbelend water om me heen van woorden onderweg die jij verplaatste van je handen naar de zachte zucht die ik zo stil luisterend naar me toe dichtte jij fluisterde de zon en zachte zoenen in rood en wit en zomers blauw naar mijn slenterend hart en schouderliefde naar de rillingen op mijn rug en de pluisjes…

de ijskristallen op de wuivende takken van de bekoorlijke gestalte de wandel van mijn lief in het feeërieke landschap het wijsje van de wind melodietje in het vroege uur wanneer de velden nog dromen plots wakkergeschud door het kraa-kraa-kraa van zwarte vleugeljassen in slingerende takkenbomen warmhartig volg ik de koude pluisjes…